Wspomnienie o Cecylii, smutnej królowej (twarda)

Autorka pokusiła się o spisanie krótkiej historii o Królowej Cecylii Renacie Habsburżance, żonie Króla Władysława IV. Jej małżeństwo nie należało do udanych. Trwało zaledwie siedem lat, podczas których to królowa trzy razy była w ciąży. Każde z dzieci wcześnie umarło, przy czym ostatnia ciąża okazała się martwą. Mimo smutku i rozpaczy jakie królowa czuła po stracie swoich dwóch pierwszych dzieci, była bardzo pobożna i kulturalna. Za to lud bardzo ją cenił. Jej smutek powiększał się na skutek relacji z mężem. Mimo małżeństwa, król adorował inne kobiety na dworze, przez co królowa czuła się niechciana, a czasami odrzucona. Z czasem przestano się z nią liczyć, co bardzo jej doskwierało.

Cierpiała, bo nic od niej nie zależało. Była tylko tłem dla cudzych ambicji i pragnień, nikt się z nią nie liczył ? może dlatego, że stała po stronie narodu, którego tutaj nie rozumiano i którego lekceważono.

Była poważna, rozsądna i dumna, ale jej powagę brali za oschłą surowość, dumę za pychę, rozsądek za oziębłość charakteru, a życzliwą ciekawość ludzkich sprawa za wścibstwo i wtrącanie w cudze życie.

Książka ma charakter kobiecej literatury. Dużo tu emocji, opisów strojów i wrażeń związanych z ciążą i porodem. Poza tym autorka, w krótkiej, bo zaledwie niespełna 130-sto stronicowej książce przedstawia tło historyczne Europy XVII wieku, ale też pozycję i rolę królowych na dworze polskim. Jedyne co mogę zarzucić autorce, to fakt, iż opowieść jest tak krótka. Można było by się pokusić o połączenie faktów i fikcji literackiej przy tej niezwykłej osobie, jaką była Królowa Cecylia Renata. To ona zaczęła przejawiać bunt, jako żona króla, która chciała mieć więcej do powiedzenia niż tylko pięknie wyglądać i rodzić potomków. Oczywiście jest to zaznaczone w książce, jednak zbyt mało wyraźnie.

Książkę polecam, nie tylko dla miłośników historii, ale tym co lubią dobrą literaturę.

Janina Lesiak jest autorką książki o polskiej królowej, Cecylii Renacie, żonie Władysława IV.
Cecylia Renata Habsburżanka(1611-1644), córka Cesarza Fryderyka II. Królowa Polski i żona Władysława IV Wazy. W wieku pięciu lat straciła matkę i była wychowywana przez macochę, przy której stała się bardzo gorliwą katoliczką.
Autorka książki opisuje trzy dni z życia polskiej królowej, która choć nie była osobą bardzo urodziwą, to głęboko wierzącą, dobrą i czułą kobietą. Życie królowej nie należało do łatwych. Sprowadzało się do wydania na świat potomka, a Cecylia miała już dwa poronienia, po których czuje straszny ból i po raz pierwszy w życiu złości się ?Jak można kazać matce chwalić Boga za to, że zabrał jej dziecko??. Królowa Cecylia dobrze wiedziała, że król ma kochanki, trwoni wielkie sumy pieniędzy na dogadzanie rozpuście. Znosiła to mężnie, nie mogła jednak konkurować z pięknymi damami o cieniutkich taliach i obfitych piersiach, a ponieważ król wcale się nią nie interesował dodatkowo sprawiało jej to ból i cierpienie. Cecylia Renata bardzo wspierała męża, co było odbierane za manipulowanie królem, była poważna, rozsądna i dumna, a jej powagę brano za oziębłość i wścibstwo, choć nigdy nie doczekała się ani jednego ciepłego słowa, ani jednego ?dziękuję? od króla.
W trzecim dniu opisanym przez autorkę, królowa wydaje na świat potomka, po czym czuje się coraz gorzej i wie, że już niedługo musi odejść z tego świata, dlatego modli się cichutko i wie, że to jest jedyna szansa dla niej, gdzie będzie szczęśliwa.
Książka jest bardzo smutna, ale czytałam ją z wielkim zainteresowaniem. Jest cienka, zawiera 124 strony, ale wydana w bardzo pięknej twardej oprawie. Zachęca czytelnika do odkrycia kart historii z XVI wieku.
Autorka zadebiutowała tą książką, ale mam nadzieję, że będą jeszcze kolejne, bo bardzo mnie zainteresowała do czego i Was, moi drodzy , bo jest to kawałek naszej historii o której warto wiedzieć.
Miłej lektury.
Moja ocena: 10/10

1644 rok. Cecylia Renata Habsburżanka, żona króla polskiego Władysława IV Wazy przygotowuje się w Wilnie do kolejnego porodu. Z każdym dniem jednak czuje się coraz gorzej i martwi się o dziecko, które przestało się ruszać w jej brzuchu. W ciągu trzech dni wspomina swoje dzieciństwo na dworze ojca -cesarza Ferdynanda II, ślub i pożycie z Władysławem IV oraz stosunki panujące na sarmackim dworze.

Na polskim dworze czuła się samotna i nieszczęśliwa. Nie liczono się z jej zdaniem. Wrogowie szydzili z niej i rozpuszczali nieprawdziwe informacje na jej temat. Wbrew jej woli oddalono od niej pannę von Eckerin, która przybyła z nią na polski dwór i była jej przyjaciółką, mleczną siostrą. Nie miała nikogo innego komu mogłaby zaufać, kto otoczyłby ją szczerą opieką, gdy chorowała.

Król nie przyszedł do Cecylii Renaty, gdy urodziła mu pierworodnego następcę. Był wzruszony, ale żony nie odwiedził nawet na chwilę. Nawet jej nie lubił, wypełniał tylko dynastyczne powinności. Władysław IV po dwóch latach pożycia z królową przestał ją dobrze traktować, miał do niej pretensje, że nie pomaga mu w układaniu się z Habsburgami. Upokarzał ją przy dworzanach. Królowa nie cierpiała, kiedy przychodził do niej w nocy podpity, cuchnący, brzydziła się go i bała. Modliła się, by dał jej wreszcie spokój.

,,Z mocną, dolną szczęką, cienkimi włosami w odcieniu miedzi, blada, sztywna, zimna i skryta jak wszystkie Habsburżanki nie pasowała do dobrodusznego, pogodnego Władysława, który miał gorący temperament, kochał wesołe, łatwe i piękne kobiety, biegłe w miłosnej materii."

Cecylia Renata nie była ładna i często naśmiewano się z niej. Z natury była lękliwa i nieśmiała, i nawet gdy była chora nie chciała nikomu zawracać głowy swoim stanem.
Nie była piękna, ale otaczała się pięknymi strojami, przedmiotami, muzyką i tańcem.

Dzieje władców i ich małżonek poznajemy z kronik, w których zapisywano suche fakty. Dzięki temu, że Janina Lesiak zbeletryzowała historię o Cecylii Renacie stała się ona kobietą z krwi i kości, która martwiła się o swoje dzieci, zachwycała się śpiewem słowika, operą i teatrem, była zazdrosna o kochanki męża, pragnęła miłości i zrozumienia.

Po przeczytaniu książki nie dziwi nadany Cecylii Renacie przydomek-smutna królowa. Jak wiele innych kobiet była ofiarą dynastycznej polityki. Wykształcone, mądre, miłe, często piękne kobiety wydawane były za mąż za dużo starszych, zdziwaczałych mężczyzn, którzy zarażali je syfilisem, upokarzali, zdradzali. Rodziły dzieci, następców tronu i odchodziły w zapomnienie, ich rola się kończyła.

Wspomnienia Cecylii Renaty czytałam z wielkim zainteresowaniem i na pewno sięgnę po kolejne portrety niezwykłych, a mało znanych kobiet, które Janina Lesiak zamierza przypomnieć w kolejnych tomach cyklu.

Wspomnienie o Cecylii, smutnej królowej, to zbeletryzowany opis, ostatnich trzech dni życia, mało znanej osoby, jaką była żona Władysława IV.

Całość, oparta jest ściśle na faktach historycznych, z tym, że przemyślenia samej królowej, to oczywiście wyobraźnia samej autorki.
Kawałek historii Polski, opowiedziany w nietypowy i zajmujący sposób.
Nieszczególnie urodziwa kobieta, która ceniła wszystko co piękne.Matka, żona, władczyni, a jednocześnie osoba o zacięciach artystycznych i buntowniczka.

Książka jest nieduża rozmiarowo, jednak w treści jest niezwykle ciekawa.Ukazująca postać osoby mało znanej, w zupełnie innym świetle.