Troskliwa

Patty Watts przez niemal 18 lat życia obdarzała swoją córkę Rose Gold miłością. Miłością niezwykłą, bo szkodliwą. Potrzeba uwiązania przy sobie jedynego dziecka była dla Patty tak silna, że przez wiele lat je podtruwała i wymyślała coraz to nowsze choroby, jakie rzekomo miały nękać Rose. Proceder ujrzał światło dzienne ? Patty została uznana za winną i skazana. Po wyjściu na wolność jej córka jak gdyby nigdy nic zgodziła się przyjąć pod swój dach niedawną oprawczynię. Co kryje się za zachowaniem Rose Gold? Czy miłość do matki okaże się silniejsza niż chęć zemsty?

Dzieci często są odzwierciedleniem swoich rodziców ? bezwiednie naśladują ich zachowania, przyjmują ich system moralny i traktują jak jedyny i najsłuszniejszy wzorzec. Powiedzenie ?jaka matka, taka córka? w pełni znajduje zastosowanie w powieści ?Troskliwa?.

Ogromnym atutem książki jest jej warstwa psychologiczna. Przez całą lekturę mamy do czynienia z emocjonalną batalią, w której walka toczy się o to, która z bohaterek dotkliwiej zrani drugą. Relacje interpersonalne są tutaj przesiąknięte intrygami i toksycznością przez co książkę czyta się z dużym zainteresowaniem. Doceniam to, kiedy fikcyjne postacie są w stanie wzbudzić we mnie realne emocje i tak też było w przypadku tej pozycji. Oprócz rozrywki ta powieść miała dla mnie także nieco refleksyjny wydźwięk. Z wyjątkiem bardzo ogólnego wniosku, jakim jest destrukcyjny wpływ nieprzepracowanych traum rodzica na jego potomków, nasunęło mi się także wiele innych, głębszych rozmyślań, których absolutnie nie spodziewałam się po ?troskliwej?.

Na minus niestety muszę wskazać dość prostą fabułę. Nie uważam, by całość akcji była specjalnie ambitna, co po części wybaczam - w końcu trudno jest przejawiać takie oczekiwania wobec thrillera. Niektóre sceny prowadzone z pespektywy Rose Gold wydawały się zbędne i kreowały ją na przesadną wariatkę, chcąc dodać pikanterii. W moim odczuciu w co najmniej dwóch aktach skutek był odwrotny od zamierzonego.

?Troskliwa? przedstawia czytelnikowi obraz patologicznej miłości matki do dziecka, ale i ukazuje jak dużą moc ma rodzicielski autorytet oraz jak wiele człowiek jest w stanie zrobić, by zdobyć czyjąś bezwarunkową miłość. Debiut Stephanie Wrobel to pozycja bardzo wyrazista, gdzie nie brakuje napięcia, zwrotów akcji i przede wszystkim skrajnych emocji. Jeżeli szukacie uczuciowego rollercoastera to wspomniany tytuł z pewnością będzie trafnym wyborem.

Patty zostaje skazana na pięć lat pozbawienia wolności za znęcanie się nad swoją córką. Przez osiemnaście lat podtruwała ją, dodając jej do pokarmu syrop z ipekakuany. Mimo że Rose Gold była całkowicie zdrowym dzieckiem, wciąż wymiotowała, a lekarze nie mogli znaleźć przyczyny tego stanu rzeczy. Patty wymyślała najróżniejsze choroby oraz sposoby leczenia. Teraz gdy jej kara dobiegła końca, córka postanawia przygarnąć ją do siebie, ale ich stosunki tylko pozornie wydają się naprawione.

Wow! Jaka ta książka jest dobra! Dawno nie czytałam tak wciągającego thrillera psychologicznego. Od pierwszej strony trzyma w napięciu i aż do samego końca zostaje na tym samym poziomie. Ta mistrzowsko uknuta intryga oraz zakończenie, które wbija w fotel, sprawiają, że czytelnik zaczyna żałować, że ma już lekturę za sobą. Tak wiele chciałabym Wam napisać, ale niestety nie mogę, by nie zdradzić czegoś istotnego, co zniechęciłoby Was do lektury.

Historia poprowadzona została z perspektywy obu głównych bohaterek. Poznajemy Rose Gold w czasach, kiedy jej matka została skazana oraz w czasach teraźniejszych, kiedy to Patty jest narratorem historii. W pewnym momencie już sama nie wiedziałam, komu mam wierzyć. Czy Patty naprawdę truła swoją córkę? Czy ma zamiar robić to dalej? Czy zapłaciła już za błędy i zamierzała się zmienić? A może to córka ją po prostu wrobiła? Miałam tak wiele pytań. Na wszystkie znalazłam odpowiedź, ale musiałam cierpliwie czekać do samego końca.

Uwielbiam thrillery i musicie wiedzieć, że jeśli coś polecam, to naprawdę jest według mnie warte przeczytania. Bardzo krytycznie podchodzę do tego gatunku, ponieważ dreszczowce są moimi ulubionymi powieściami. Przeczytałam ich bardzo dużo. ?Troskliwa? ma wszystko, co powinna mieć tego typu pozycja. Przede wszystkim zawiera niepokojący klimat, intrygę obmyślaną w stu procentach oraz tajemnicę. Można przeczuwać zakończenie, ale i tak znajduje się w nim element zaskoczenia.

Jestem pełna podziwu nad kreacją bohaterów oraz nad samym zarysem fabuły. Do tej pory nie czytałam niczego o podobnej tematyce, a wszystko, co jest oryginalne na rynku czytelniczym, jest warte uwagi. Cieszę się, że nie jest to po raz milionowy historia oparta na tym samym schemacie.

Pozycję tę czyta się szybko. Mimo że jest to fikcja literacka, to myśl o tym, że naprawdę istnieją matki, które zachowują się w ten sposób, jest przerażająca. Te zaburzenia psychiczne nazywają się przeniesionym zespołem Münchausena. Chore kobiety znęcając się nad swoimi dziećmi, chcą wywołać wśród ludzi z najbliższego otoczenia współczucie. Potrafią one głodzić swoje potomstwo, podtruwać, chodzić do lekarza z wymyślonymi objawami, a nawet dodawać swoją krew do moczu malucha. Wszystko jest dogłębnie planowane, żeby nie zostać przyłapanym.

Jak widzicie, temat jest bardzo ciekawy. Całym sercem Wam polecam tę książkę!

"Większość ludzi woli wyzbyć się gniewu. [...] Ale niektórzy z nas nie mogą zapomnieć i nigdy nie wybaczą. Nasze topory są ostre i gotowe zadawać ciosy. Zaciskamy zęby na błaganiach o litość.?, czyli niepokojący thriller psychologiczny.

Troskliwa to thriller psychologiczny i jednocześnie debiut Stephanie Wrobel. Zaintrygowała mnie swoim opisem, który zwiastował historię, jakiej jeszcze nie czytałam.

Rose Gold przez osiemnaście lat swojego życia myślała, że jest nieuleczalnie chora. Poruszała się na wózku, była karmiona przez rurkę i cierpiała w samotności, z dala od rówieśników.

U progu pełnoletności dziewczyna odkryła szokującą prawdę: do choroby doprowadzała ją jej ukochana mama Patty, której tak ufała. Kiedy okrutny proceder wyszedł na jaw i Patty trafiła do więzienia, Rose zaczęła układać sobie życie.

Gdy Patty wyszła na wolność, ogromnie się zdziwiła, że córka przyjęła ją pod swój dach. Zamieszkały razem z malutkim Adamem, synem Rose. Wszystko wskazywało na to, że obie starają się znowu być rodziną. Napięcie między nimi jednak z dnia na dzień rosło?

Historia przedstawia toksyczną relację matki z córką. Od samego początku wiemy, że nie będzie to prosta i miła sprawa. Patty i Rose Gold to kobiety, do których od razu można zapałać nienawiścią. Ich umysły są niezwykle mroczne, przepełnione obłędem. Historię śledzimy zarówno z perspektywy córki, jak i matki, dzięki czemu możemy je dokładnie poznać.

Troskliwa to książka, w której akcja nie pędzi, a toczy się w jednym niezmiennym rytmie. Wciąga od początku i wywołuje wiele emocji. Jest przerażająca i chora do granic możliwości. Nie wiemy, kto mówi prawdę, kto jest tym dobrym. Autorka świetnie ukazała psychologiczne portrety postaci. Manipuluje czytelnikiem i daje do myślenia. Do czego może prowadzić ta toksyczna miłość matki do córki? Co motywuje bohaterki do takich czynów?

Troskliwa to niepokojąca, mroczna i bardzo toksyczna historia, w której dwa chore umysły starają się ze sobą współpracować. Każdy ich ruch jest niepewny i krążą wokół siebie, jakby czekając tylko na wybuch. Niektóre momenty wydawały mi się strasznie nieprawdopodobne, ale autorka tak dobrze je napisała, że można uwierzyć, że wydarzyły się naprawdę. Całość jest trochę przewidywalna, ale mimo to czyta się ją z zaciekawieniem. Już dawno nie czytałam książki, w której tak bardzo nienawidziłabym bohaterek (w tej szczególnie Patty) ? owszem można im współczuć, ale u mnie jednak przeważała nienawiść. Troskliwa na pewno zapadnie mi w pamięć na dłużej.

Książkę czytałam dość dawno, bo w lutym, a nadal bardzo dobrze pamiętam wydarzenia w niej zawarte. To świadczy o złożoności opisanego problemu i wciągającej fabule. Tutaj nic nie jest takie jakie się wydaje, i to sprawia, że historia Rose Gold i jej matki zostanie z wami na długo.

Mamy tutaj narracje pierwszoosobową, przedstawioną przez Rose Gold i jej matkę Patty Watts naprzemiennie. Obie kobiety mają do siebie żal. Rose Gold obwinia swoją matkę o zniszczenie jej dzieciństwa, a Patty jest zła na córkę, że zeznawała w sądzie na jej niekorzyść skazując ją na pobyt w więzieniu. Zarówno matka, jak i jej córka mają plan na zemstę. Która z nich okaże się bardziej przebiegła?

Powieść szalenie mi się podobała. Opisuje zaburzenie osobowości, jakim jest zastępczy zespół Munchhausena, na który cierpi Patty. Oczywiście kobieta nie jest tego świadoma. W jej przekonaniu, wszystkie jej działania zmierzają do tego, aby poprawić stan zdrowia swojej chorowitej córki. Nie ma sobie nic do zarzucenia i czuje się skrzywdzona, gdy staje przed sądem, a jej ukochana córka oskarża ją o zniszczenie jej dzieciństwa.
Rose Gold próbuje poradzić sobie z traumą jakiej doświadczyła, jednak to nie jest takie proste. Jest wyśmiewana z powodu stanu swojego uzębienia, którego fatalny stan jest wynikiem ciągłych wymiotów, w reakcji na leki podawane jej przez matkę. Dziewczyna odkrywa, że Patty miała przed nią wiele tajemnic. A jedną z nich jest fakt, że jej ojciec żyje. Dziewczyna próbuje nawiązać z nim kontakt i liczy na ciepłe przyjęcie. Jednak oprócz uprzejmości i współczucia ze strony biologicznego ojca, spotyka się z odrzuceniem przez jego żonę i dwójkę dzieci. To sprawia, że Rose Gold zaczyna układać sobie pewien plan.

?Troskliwa? to świetny thriller psychologiczny z bardzo dobrze wykreowanymi postaciami. Obie kobiety są doskonale przedstawione, czytelnik ma szansę zrozumieć punkt widzenia zarówno matki jak i córki. Sposób prowadzenia narracji sprawia, że trudno nam uwierzyć którejkolwiek z nich. Są to postacie wielowymiarowe, dla czytelnika do końca pozostają zagadką. Czytając tę powieść towarzyszyły mi różne emocje. Od współczucia dla krzywdzonych dzieci, przez złość, po zaskoczenie i totalny mętlik w głowie. Książkę czyta się bardzo szybko. Napięcie cały czas rośnie, a czytelnik czuje zagrożenie. Zakończenie wbija w fotel, czegoś takiego się nie spodziewałam.
O tej książce można by długo opowiadać, ale chyba najlepiej po prostu ją przeczytać! Gorąco polecam!