Tajemniczy świat Witka Mój brat ma autyzm

Obcowanie z niepełnosprawnymi, małoletnimi, sprawiło, że Kacprzak własne doświadczenia postanowiła przybliżyć odbiorcom w każdym wieku. Dzięki temu powstało wiele mądrych książek. Autyzm oraz zagadnienie zaburzeń rozwojowych omawia nietypowa, napisana łatwym do zrozumienia językiem lektura. ?Tajemniczy świat Witka. Mój brat ma autyzm?. Autorka ze specjalnością pedagoga stwierdziła, że ta przypadłość jest problemem powszechnym. Czytelnicy zyskują szansę, żeby bliżej przyjrzeć się codziennym problemom autysty. Trudności w komunikacji wpływają na każdy obszar życia. Brat Witka szybko nauczył się z nim obcować, a poprzez codzienne wyzwania sprawdził, czego potrzebuje jego młodszy brat. Dziecko z autyzmem wymaga wsparcia oraz mądrej opieki. Witek dorasta w sprzyjającym otoczeniu. Dlatego może próbować swoich sił w wielu obszarach. Autystyczny chłopiec kocha zwierzęta i potrafi być życzliwy dla ludzi. ?Tajemniczy świat Witka. Mój brat ma autyzm? przybliża zagadnienie autyzmu. Ta książka jest poradnikiem dla dzieci i młodzieży, odnoszącym się do problemu obcowania z osobami posiadającymi odmienny sposób spostrzegania oraz reagowania na codzienne sytuacje.

Przychodzę do Was z książeczkę tak cieniutką, że przeczytanie zajmie Wam może godzinę.
Jednak rozmyślanie o niej i wewnętrzne przeżywanie zdecydowanie dłużej z Wami zostanie.
To historia dwóch braci Mańka i Witka.
Witek to młodszy z braci, przedszkolak wyjątkowy. Zdiagnozowano u niego autyzm.
Dzieci takie inaczej odczuwają świat, inaczej wyrażają swoje emocje.
Chociaż książka jest o Witku to jednak pierwszą rolę gra tu jego brat, który wprowadza nas w świat autyzmu.
Autorka pięknie opisała miłość brata, który jest troskliwy, opiekuńczy, wspierający . Poprzez obserwacje chce uczestniczyć tak w jego życiu, aby nie burzyć jego rytuałów.
W tak niepozornej książce poznajemy rodzinę braci, ich codzienność, zostajemy zaproszeni do ich świata.
Książka w bardzo jasny sposób przybliża nam świat autystycznych osób. Uczy tolerancji, dostrzegania inności. Książka jest odpowiednia dla młodszego czytelnika.
Polecam każdemu kto ma ochotę na krótką a bardzo mądrą lekturę .

Trafiliście na nią kiedyś, a może na inną wartą uwagi o tej tematyce?

To wzruszające opowiadanie o zwyczajnym życiu przeciętnej rodziny, która stara się stworzyć swojemu choremu dziecku przyjazne otoczenie. Informacja o autyzmie była dla nich szokiem ale to w efekcie jeszcze bardziej scaliło ich więzi. Potrafili otoczyć troskliwą opieką synka dając mu dom pełen ciepła, zrozumienia i empatii. Niezwykle wzruszająca jest miłość starszego brata, który na każdym kroku ma na uwadze dobro swojego młodszego braciszka. Opowiada nam o nim zwyczajnie, bez oceniania mając na względzie jego dobre samopoczucie i radość. Wprowadza go w swój świat, w którym jest miejsce na spotkania w gronie przyjaciół, zabawę i wspólnie spędzony czas.
Autorka umiejętnie odkrywa przed nami świat, do którego nie każdy potrafiłby dotrzeć. Ukazuje przy tym uroki wiejskiego życia, piękno natury i zwyczajny rytm dnia podporządkowany autystycznemu dziecku. Opowieść jest zilustrowana uroczymi rysunkami wykonanymi przez Ewę Pogłodzińską-Wierzchowską.

Autorka ukazała autyzm u dziecka z zupełnie innej strony ? oczami brata, który jednocześnie jest narratorem i bohaterem. To on na bieżąco wprowadza czytelnika w tajemniczy świat Witka, gdyż akcja rozgrywa się w czasie teraźniejszym. Spokojnie i cierpliwie tłumaczy jego zachowania. Podaje rady i sposoby, jak należy postępować z dzieckiem autystycznym w różnych codziennych sytuacjach, choćby w czasie wyprawy do dużego sklepu. Chłopców łączą wspólne doświadczenia i wyjątkowa więź. Są sobie bardzo bliscy, choć Witek tego nie okazuje. Z każdej strony opowiastki czuć braterską miłość i przyjaźń. Jest też mowa o wolności, do której ma prawo i człowiek, i zwierzę.

Autyzm przejawia się w określonych zachowaniach. Jak na tak krótką pozycję, zostały one dobrze ukazane i opisane. Maniek obserwuje zdarzenia i sytuacje z Witkiem i wyjaśnia je czytelnikowi. Nie krytykuje brata ani nie ocenia go, po prostu przy nim trwa, by w razie czego mu pomóc, odciążyć rodziców. Jest jak ochroniarz Witka, który świetnie sobie radzi, gdy coś złego dzieje się z chłopcem. Ale i Maniek czasami denerwuje się na brata. Do tego dochodzą relacje społeczne w przedszkolu czy z dziećmi ze wsi, troska rodziców, dom pełen ciepła, wiejskie życie i piękno przyrody.

Dzieci ze spektrum autyzmu wcale nie są ?gorsze?. Witek to mądry chłopiec z pewnymi talentami. Zadziwiające jest, jak w krótkim czasie nawiązał kontakt z dopiero co podarowanym królikiem, jak go oswoił. Byłam pod wrażeniem. Zastanawiałam się, co takiego miał on w sobie, że płochliwe zwierzę mu zaufało. Zaskoczyła mnie także dojrzałość sześciolatka w chwili trudnej dla niego. Podjęcie takiej decyzji na pewno nie było łatwe, za to stało się doskonałym zakończeniem.

Daria Kacprzak wie, o czym pisze, ponieważ swoje doświadczenia z wieloletniej pracy w nauczaniu i terapii osób ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi oraz niepełnosprawnością wykorzystuje w pracy twórczej. Przed młodym czytelnikiem nie tylko odkrywa tajemnice świata autystycznego dziecka, ale również uczy go empatii, tolerancji, szacunku dla drugiego człowieka, akceptacji, wyrozumiałości, uważności, pokonywania własnych lęków i napotkanych trudności. Opowiastka napisana została niezwykle prosto i przystępnie, językiem komunikatywnym zrozumiałym dla dziecka, nawet tego kilkuletniego. Historia Witka bawi i uczy. Porusza i wzrusza.

Pozycję wzbogacają ilustracje Ewy Pogłodzińskiej-Wierzchowskiej. Z jednej strony pokazują i oddają pewną surowość świata autystyka, a z drugiej ukazują jego wewnętrzne piękno. Niezwykła paginacja z marchewkami przyciągnęła mój wzrok.

Warto zauważyć opowiadanie "Tajemniczy świat Witka. Mój brat ma autyzm", ponieważ coraz więcej dzieci jest dotkniętych spektrum zaburzeń autystycznych. Bezpośrednia relacja chłopca o dziecku autystycznym pomoże młodym czytelnikom ?obejrzeć? i zrozumieć ten ?zamknięty? świat, pokonać własny strach i wyciągnąć rękę, by zaopiekować się taką osobą i pomóc jej w codziennym funkcjonowaniu, a przynajmniej nie przeszkadzać. Książeczkę polecam także tym dużym i dorosłym.