SS Nowy początek (twarda)

ozmowie z ministrem uzbrojenia Albertem Speerem dosadnie ocenił działania spiskowców: - Gdyby oni nie byli tak niezdarni! Mieli ogromną szansę! Co za głupki! Co za dziecinada! Gdy pomyślę, jak ja poprowadziłbym taką sprawę. Dlaczego nie zajęli rozgłośni radiowej i nie nadawali najdzikszych kłamstw? Postawili straż przed drzwiami mojego gabinetu, ale pozwolili mi działać i telefonować do Führera, zmobilizować wszystkich. Nawet nie wyłączyli mojego telefonu. Mieli tyle kart atutowych i sknocili wszystko. Co za amatorzy! W sztabie Armii Rezerwowej generał Fromm uzyskał jasność sytuacji i wydał rozkaz aresztowania najbardziej aktywnych spiskowców: Stauffenberga, Haeftena, pułkownika Albrechta Mertza von Quirnheima i generała Olbrichta. Musiał się ich pozbyć, gdyż byli świadkami dwuznacznej roli, jaką odegrał w przebiegu zamachu stanu. Dlatego wydał rozkaz natychmiastowego rozstrzelania ich. Stauffenberga i trzech innych oficerów wyprowadzono na dziedziniec budynku Sztabu Generalnego przy Bendlerstrasse i w świetle reflektorów ciężarówek rozstrzelano. Zgładzeniu pozostałych spiskowców zapobiegło przybycie do Berlina Ernsta Kaltenbrunnera, szefa Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy, który wstrzymał egzekucje, gdyż zależało mu na zachowaniu spiskowców przy życiu, aby torturami wydobyć informacje o wszystkich, którzy wzięli udział w przygotowaniu rebelii. Natychmiast aresztowano generała Fromma. Oskarżony o tchórzostwo, został skazany na śmierć i rozstrzelany 12 marca 1945 roku. Roland Freisler, przewodniczący Trybunału Ludowego (NAC). Hitler żądał krwi tych, którzy odważyli się podnieść na niego rękę, ale czy była to tylko chęć zemsty? - To są najnikczemniejsze kreatury, jakie kiedykolwiek nosiły wojskowy mundur, hołota! - mówił na odprawie zwołanej dla tych, którzy mieli przywrócić porządek w jego państwie. - Tym razem poradzę sobie z nimi. Nie będzie honorowej kuli w łeb dla tych kryminalistów. Zostaną powieszeni, jak zwykli zdrajcy! Powołamy sąd honorowy, który wydali ich ze służby, a potem będą sądzeni jako cywile. Wyroki zostaną wykonane w ciągu 2 godzin. Zostaną powieszeni natychmiast, bez litości. I co jest szczególnie ważne, nie dostaną czasu na długie przemowy. Zajmie się tym Freisler. On jest naszym Wyszyńskim! Mówił o Rolandzie Freislerze[10], przewodniczącym Trybunału Ludowego, utworzonego w 1934 roku do sądzenia najpoważniejszych przestępstw przeciwko państwu. Porównanie z Andriejem Wyszyńskim, radzieckim prokuratorem, zwolennikiem stosowania tortur w śledztwie, który wsławił się szczególną bezwzględnością w okresie stalinowskich czystek w latach 30. XX wieku, było jednoznaczną zapowiedzią krwawego terroru. Czy mogło to oznaczać, że Hitler postanowił sięgnąć po metody zastosowane przez Stalina w 1941 i 1942 roku, aby przywrócić dyscyplinę w kadrze dowódczej Armii Czerwonej? Pierwsze aresztowania nastąpiły tuż po zamachu. Po północy wywleczono z biura w Mauerwald generała Hellmutha Stieffa. Wkrótce gestapowcy wpadli do kwatery generała Ericha Fellgiebla w Wilczym Szańcu. Następnego dnia, 21 lipca, podjęła pracę specjalna komisja (Sonderkommission), na czele której postawiono SS-Obersturmbannführera Georga Kiessela[11], który już w czasie służby w okupowanej Jugosławii udowodnił, że potrafi działać z krwawą bezwzględnością. Hitler osobiście poinstruował go, jak ma wykonywać nowe obowiązki. Podobno w tym spotkaniu wziął udział oficer, któremu wyznaczono funkcję kata w berlińskim więzieniu Plötzensee. Czy właśnie wtedy Hitler kazał mu wykonywać wyroki na skazanych tak, aby umierając, najbardziej cierpieli? Kat wiedział, jak to zrobić. Komisja zadziwiająco szybko ustaliła nazwiska wszystkich podejrzanych o udział w zamachu oraz przynależność do antyhitlerowskiej konspiracji, co wskazywało, że Gestapo śledziło ich od dawna i dużo wiedziało o ich zamiarach, a także przygotowaniach do zamachu. Tak oceniał sytuację amerykański wywiad, którego analitycy zdawali się przewidywać taki rozwój sytuacji. Dyrektor amerykańskiego wywiadu OSS William Donovan pisał 24 lipca 1944 roku w notatce dla generała Georgea Marshalla, szefa Sztabu Wojsk Lądowych (Chief of Staff of the Army): (...) Przychylam się do poglądu, że Gestapo prawdopodobnie miało wiele informacji o osobach zamieszanych [w spisek - ] i było gotowe uderzyć, i to uderzyć mocno. Himmler był prawdopodobnie zadowolony, że miał możliwość zrobić to, zanim cofające się niemieckie armie znalazłyby się na niemieckiej ziemi. Wydaje się, że amerykański wywiad przewidział następne wydarzenia, z których najważniejszym było oddanie dowodzenia Armii Rezerwowej Heinrichowi Himmlerowi. W raporcie z 27 lipca 1944 roku oficerowie z Działu Badań i Analiz OSS napisali: Nieuchronne oddanie Armii Rezerwowej pod dowód