Śmiech morderców

Niezwykle poruszająca książka. Książka o tyle niezwykła, że wszystko w niej opisane nie jest fikcją. Wszystko to wydarzyło się naprawdę.

Książka podzielona jest na 8 rozdziałów, które stanowią odrębne śmiechy. Każdy śmiech przybliża czytelnikowi tragiczne w skutkach wydarzenia lub cechę wspólną dla morderców. Pierwszy śmiech skupiony jest na roku 2011, kiedy to w Norwegii, na Wyspie Utoya, Breivik, z zimną krwią, a nawet uśmiechem na twarzy dokonał masakry. Porównywany jest do dobrego policjanta, który z ręką wyciągniętą do pomocy strzela młodym osobą w twarz. Żadna z ofiar w Breiviku nie wywołały żalu, ani litości. Według niego uczynił właściwie, gdyż zabijając ocalił resztę narodu. W książce przytaczane są również inne, mniej lub bardziej znane szerszej publiczności masowe zbrodnie. Autor przytacza killera w garniturze z Indonezji w 2013 roku, bestialskie mordy z Kambodży miedzy 1975 a 1979 rokiem, czy ataki w Paryżu z 2013 roku. Przykłady brutalnych morderstw przytaczane są z całej kuli ziemskiej. Zarówno z Europy, Bliskiego Wschodu, z Afryki, Ameryki czy Azji. Każda tragedia niesie ze sobą śmiech morderców. W niektórych przypadkach ?morderstwo jest dobrym sposobem na zyskanie sławy i pieniędzy?. Jednak jedno jest pewne, ?rzeczy, które wcześniej były w całości zabronione, stały się czymś zupełnie normalnym?. Relacje z wojen, z zabijania stały się powszednie. Internet przepełniony jest z egzekucji, gdy islamiści radykalni dokonują rzezi. Temat śmierci i zabijania przewartościowano. Często morderca spostrzegany jest jako spokojny, normalny człowiek, który żyje w rodzinie, z dziećmi, psem, ogrodem. ?Zmierza się do tego, by przedstawić młodych ludzi gotowych do zabijania lub zamachowców samobójców jako ludzi nadzwyczajnych. Tak jednak nie jest?. Wszystkie działania, aby wzmocnić śmiech morderców i obecność w życiu codziennym zwykłych ludzi, ?utrwala telewizja, dziennikarze i artyści?. To za ich sprawą, śmiech, który początkowo był powszechnie stosowanym środkiem samoobrony podmiotu?, stał się orężem, którego świadkami są przede wszystkim ofiary przemocy.

Autor w dobitny i mocny sposób opisuje zarówno fakty z dokonywanych w przeszłości zbrodni, jak i stara się po każdym rozdziale przeanalizować zachowanie oprawców. Dużo stosuje porównań między atakami Braivika, a Państwem Islamskim. Obie sprawy z założenia miały być medialne, obie dokonane w imię religii i przekonań, z uśmiechem na twarzy. Gdy kamery gasną, oprawcy robią wszystko by znowu było o nich głośno. Uśmiech staje się częścią, która ma przyciągnąć zwolenników.

Książka ta to poruszający, a wręcz wstrząsający obraz zbrodni, jakie dokonywali ludzie w ostatnich dziesięcioleciach. Autor nie przebiera w środkach, nie kusi się na delikatność w opisach masakr. Fakty tutaj podane są na tacy, aby móc się im przyjrzeć, a potem zrozumieć i przeanalizować zachowania jakimi się kierowali mordercy.

Polecam książkę do przeczytania, choć nie jednego czytelnika zapewne lektura wstrząśnie.

Oglądając relacje z sali sądowej, na której odbywają się procesy osób oskarżonych o najcięższe zbrodnie, na ich twarzach nie widzimy skruchy. Widnieje na nich szeroki uśmiech samozadowolenia, pewności i niejednokrotnie możemy usłyszeć głośny śmiech. Śmiech morderców Breivik i inni* to książka poruszająca zagadnienia związane z psychologią zbrodni, jaką jest ludobójstwo oraz buduje osie symetrii pomiędzy, wydawać by się mogło skrajnie różnymi, przypadkami z całego świata, na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat.
Klaus Theweleit w swojej książce porusza tematy, które dla wielu z nas są już historią ? zbrodnie hitlerowców oraz poczynania Pol Pota w Kambodży (więcej o Pol Pocie możecie przeczytać w ostatnio recenzowanej przeze mnie książce Pol Pot Pola śmierci). Jednak nie zatrzymuje się na tym. Analizuje także najnowsze wydarzenia, w tym zamachy w Indonezji, ludobójstwo w Rwandzie i Srebrenicy, wydarzenia z Guantanamo i Paryża?

Wydawać by się mogło, że wszystkie te wydarzenia znacznie różnią się od siebie, a mordercami kierowały odmienne pobudki, bo co może łączyć zagorzałego antyislamistę i antyfeministę z działaniami dżihadystów? Jak się okazuje, wiele z ich zachowań ma cechy wspólne. Autor dogłębnie analizuje zachowania zarówno pojedynczych morderców (jak Breivik), jak i osób działających grupowo (zbrodnie w Srebrenicy, Rwandzie).

Śmiech morderców ? porusza bardzo trudny temat, a autor dosadnie go przedstawia. Nie owija w bawełnę, przytacza dokładne cytaty i wypowiedzi zarówno osób, które przeżyły ataki, jak i ich oprawców, które są niezwykle szokujące. Część fragmentów nie jest z pewnością przeznaczona dla osób o słabych nerwach. W publikacji znajduje się wiele fragmentów różnego rodzaju dokumentów, a także opracowań psychologicznych. Przytoczona została między innymi mowa obronna Andersa Breivika, w której przedstawia swoje racje i twierdzi, że to co zrobił na wyspie Utoya było działaniem prewencyjnym?

Książka Śmiech morderców? to kolejna mocna książka, którą mogę polecić osobom o silnych nerwach. Jak wspomniałam, autor przytacza wypowiedzi i relacje bez ich łagodzenia. Nie ma zbędnych komentarzy, jednak warto zwrócić uwagę na język wypowiedzi Theweleita, który podkreśla wyjątkowość tej tematyki.

*pełny tytuł książki brzmi Śmiech morderców Breivik i inni Psychogram przyjemności zabijania a podtytuł Zanim SS siegnęło po władzę, nawet Himmler był zwykłym ?Templariuszem?. Breivik: niezrzeszony esesman