Samotność twórcy Klątwa

Pisać każdy może i nikt nie powinien mu tego zabraniać zwłaszcza, jeśli robi to całym sercem i bierze się za gatunki, o których ma pojęcie i doskonale się w nich odnajduje. Autor powinien być przygotowany na konstruktywną krytykę, bowiem nikt nie jest nieomylny, a także musi być świadomy, że niektórzy będą oczerniać go oraz jego dzieła nie podając żadnych konkretnych przyczyn, chyba tylko po to żeby się dowartościować. Każdy kto chce tworzyć nie powinien się poddawać i dążyć z uporem do celu.

Zarys fabuły

W książce spotykamy Alana, który jest pisarzem i zmaga się z codziennymi trudami pracy twórczej. Jak to zwykle bywa nie każdy rozumie postępowanie twórcy, choć jego najbliżsi go akceptują, to jednak czuje się ograniczany przez swoje środowisko. Sprawę pogarsza fakt, że jest hejtowany w internecie przez innego autora, który znajduje nieliczne grono zwolenników. W jego rodzinie już kilku jego przodków próbowało coś napisać i jak dotąd, tylko jego pradziadek stworzył kilkadziesiąt powieści, których nikt jak dotąd nie wydał. Alan po rezygnacji z rywalizacji ze swoim bratem o względy Alice, postanawia na jakiś czas przenieść się do samotni w postaci starej chaty po swoim pradziadku, by tam znaleźć spokój i przemyśleć kilka ważnych dla niego spraw. Jakich odkryć dokona Alan dotyczących swojego pradziadka? Jaką rolę w życiu bohatera odegrają przemyślenia i twórczość jego przodka? Jakich decyzji dokona Alan i co zrobi ze swoim dalszym życiem? Co się jeszcze wydarzy? O tym w książce ?Samotność twórcy. Klątwa? autorstwa Marty Grzebuły.

Odczucia

Myślę, że w moim przypadku ta powieść przeczytana w tym momencie mojego życia, w którym się znajduję odgrywa zupełnie inną rolę, niż miałoby to miejsce dużo wcześniej. Obecnie niektóre dylematy i problemy Alana są mi zdecydowanie bliższe i bardziej zrozumiałe, przez co pozycja ta jest w moim odczuciu ciekawa, skłaniająca do refleksji i w pewnym stopniu pomocna. Autorka poprzez myśli wykreowanych przez siebie bohaterów przekazuje czytelnikom wiedzę zdobytą przez lata pracy twórczej. Myślę, że niektóre problemy dotyczące pisarzy i innych twórców będą tożsame z tymi występującymi u Alana i nie tylko te odnoszące się do samej pracy, ale również takie dotyczą sensu samej egzystencji. Natomiast wątek dotyczący łamigłówek, ukrytych przesłań w tekście zostawionych przez pradziadka głównego bohatera wzbudza dodatkową ciekawość i chęć poznania prawdy na temat jego życia. Z taką historią spotkałem się pierwszy raz i myślę, że ta książka może być pomocna dla wielu początkujących twórców zmagających się z niezrozumieniem ze strony otoczenia.

Podsumowanie

Książkę czytało mi się z dużą przyjemnością, gdyż uwielbiam historie, w których stopniowo bohaterowie odkrywają rozwiązania różnych zagadek w tym wypadku zostawionych przez przodka bohatera. Dodatkowym plusem są cytaty z książek znanych autorów, co wprowadza odbiorcę w odpowiedni klimat. Myślę, że osoby spotykające się w życiu z podobnymi problemami mogą odebrać niektóre sytuacje dość emocjonalnie. Okładka pasuje do postaci Alana, który wciąż zamyślony nad swym życiem spogląda przez okno chaty, szukając rozwiązań na nurtujące go pytania. Gorąco polecam pozycję wszystkim osobom pragnącym znaleźć odpowiedzi na to, co robić w przypadkach nieuzasadnionej krytyki wymierzonej bezpośrednio w nich, a także tym, którzy lubią refleksyjne historie, których odzwierciedlenie możemy znaleźć w naszej rzeczywistości.

Alan to młody człowiek, pisarz, poszukujący dla siebie miejsca na ziemi, w którym nie będzie oceniany. Aby uniknąć internetowego hejtu, skierowanego w stronę jego samego oraz jego twórczości, wyjeżdża do domku pradziadka nad rzeką Missouri. Tam w spokoju może przebywać na łonie natury, nie niepokojony przez nikogo, nawet własną rodzinę. W domku odkrywa jednak tajemnice pradziadka, których z czasem okazuje się być coraz więcej. A co, jeśli mężczyzna, którego Alan uznawał kiedyś za wzór do naśladowania okaże się być przeciwieństwem kryształowej osoby, za jaką był uważany przez prawnuka?
Książka jest bardzo filozoficzna i przyznaję, że z niecierpliwością czekałam, aż akcja nieco bardziej się rozkręci. Pierwsze kilkadziesiąt stron szło mi nieco opornie, jednak im więcej tajemnic zostawało odkrytych, tym bardziej nie mogłam oderwać się od tej książki. Alan jest myślicielem, pisarzem - artystą, który, zwłaszcza w odosobnieniu, miał ogromną ilość czasu na refleksje dotyczące swojego życia, życia pradziadka, jego tajemnic, świata, a także miłości. "Pozna smak miłości i rozczarowania. Pozna gorycz i słodycz, klęskę i wyniesienie. Dane mu będzie być na szczycie, ale zazna również upadku....". Właśnie to sprawi, że głównym bohaterem będą targać najróżniejsze emocje. Pomoże mu się z tym uporać przyjaciel, na którego Alan będzie mógł liczyć w najtrudniejszych chwilach. Z każdą stroną zbliża się on do odkrycia wszystkich tajemnic rodzinnych, skrywanych już od kilku pokoleń. Tytułowa klątwa ciąży bowiem na rodzinie Alana i niełatwo jest jej uniknąć.
"Ile przeciwności losu może znieść człowiek?". Główny bohater "Samotności twórcy" zdał sobie na pewno sprawę, że sporo. I że to właśnie te przeciwności losu kształtują nasz charakter i naprowadzają nas częściowo na odpowiednią życiową drogę. "Samotność twórcy. Klątwa" to książka refleksyjna, której lektura dla wielu czytelników może być chwilą relaksu i rozmyślania razem z Alanem nad tym, co liczy się dla nas w życiu i czego tak naprawdę poszukujemy.

Witam, dziś mam dla was recenzję książki Samotność Twórcy. Klątwa. Autorki Marty Grzebuły.

Samotność Twórcy to książka, która opisuje życie młodego autora. To jak zaczęła się jego przygoda z pisaniem i fakt, że jego pradziadek także nim był.
Pokazane jest jak ciężko młodym autorom jest w tym świecie, ma się grupę fanów, ale i jest również nieżyczliwość, a raczej moim zdaniem zazdrość. Bo inaczej nie można opisać tego, że ktoś wciąż krytykuje i obraża innego człowieka. Ciężko jest w takich sytuacjach wierzyć we własne możliwości i własne marzenia.
Alan w swoim życiu bardzo pragnął miłości, kogoś bliskiego, kogoś, kto byłby przy nim w ciężkich sytuacjach.
Wchodzi nawet w rywalizację z własnym bratem właśnie o dziewczynę, ale w porę zdaje sobie sprawę, że nie jest to prawdziwe uczucie tylko zauroczenie.
Nie może pogodzić się z ciągłym upokorzeniem i krytyką jednego z autorów. Postanawia więc znaleźć spokój w domku, który należał do jego pradziadka. Tam też zaszywał się, by pisać i , by osiągnąć spokój ducha.
Książka zaczyna wciągać na dobre kiedy Alan odkrywa pewne sekrety.
Wydaje mi się, że mężczyzna pogubił się w swoim życiu, nie wie co z nim zrobić, niszczy sam siebie, pijąc i, paląc, nie jedząc, a tylko, rozmyślając jakie to przykrości go spotkały, trochę użala się nad sobą co dopiero uświadamia mu jego przyjaciel Ben.
Mamy także początek miłości naszego bohatera, lecz czy tajemnice jakie wychodzą na jaw nie zabiją tych uczuć? .
Najważniejsze w tym wszystkim to zrozumieć samego siebie, zaakceptować to kim i jakim się jest, a od przeznaczenia się nie ucieknie choćbyśmy chcieli nie mamy takiej mocy.
My wszyscy staniemy nad przepaścią z pytaniem jakiego wyboru dokonać?

Książka pełna tajemnic, rodzinnych sekretów, samotności, miłości i odkrywania samego siebie.