PISMO ŚWIĘTE Nowego Testamentu (kremowo-złota)

Opis produktu:

Znaczenie osoby Jezusa Chrystusa i Jego dzieła zbawczego w zamiarach Bożych, objawionych na kartach Pisma Świętego, jest tylko jedna historia zbawienia, tylko jeden plan doprowadzenia do życia wiecznego człowieka, który przez grzech odszedł od Boga i sam o własnych siłach nie jest w stanie do Niego powrócić. W tej historii przyjście Jezusa Chrystusa, syna Bożego, jest momentem centralnym i przełomowym. Dzięki obietnicom Boga i przepowiedniom proroków historia starotestamentowa stała się w swej istocie oczekiwaniem Mesjasza i Zbawiciela. Jezus swoim narodzeniem oraz całą działalnością, zakończoną Męką na krzyżu, Śmiercią i Zmartwychwstaniem, wypelnił wszystkie dawne zapowiedzi oraz rozpoczął czasy nowego ludu Bożego - Kościoła, do którego mogą należeć wszystkie ludy i narody. On pouczył, jak należy interpretować Prawo dane ludowi za pośrednictwem Mojżesza. Tym sposobem doprowadził wymagania etyczne do szczytu doskonałości i wskazał wszystkim ludziom prawdziwą drogę do królestwa niebieskiego. On zbawił ludzkość swoją Męką, Śmiercią i Zmartwychwstaniem, a w swojej krwi przelanej na krzyżu zawarł z ludżmi nowe przymierze, w którym ma obowiązywać nowy kult: oddawanie czci Bogu w Duchu i Prawdzie.

Zgodnie z nakazem swego Mistrza, apostołowie najpierw przez długi czas ustnie głosili Jego Ewangelię Żydom i poganom. W pewnym momencie jednak stwierdzili, że ich świadectwo i nauczanie musi być spisane, aby także chrześcijanie następnych pokoleń mieli niezmienny i pewny fundament wiary, oparty na słowach samego Chrystusa. Starali się wiernie przekazać objawione przez Niego prawdy, dzięki czemu uchronili Jego naukę od zapomnienia lub zdeformowania. Jednakże w swych dziełach zawarli także własne przemyślenia i idee, dając w nich świadectwo swojej wiary. Pisali do różnych adresatów: Żydów, Greków, Rzymian, musieli więc brać pod uwagę ich język, przekonania i wyobrażenia religijne, sytuację polityczną (panowanie Cesarstwa Rzymskiego nad całym basenem Morza Śródziemnego), jak również kulturę i obowiązujące wówczas obyczaje. Uwzględniając to wszystko, spełnili bardzo ważne zadanie, ponieważ z jednej strony pozostali wierni nauce Jezusa Chrystusa, a z drugiej strony dostosowali uniwersalne orędzie zbawcze do mentalności i pojęć swych odbiorców.
Wszystkie księgi spisane przez apostołów albo przez ich uczniów powstawały w drugiej połowie I w.: od ok. 50 r. (Pierwszy List do Tesaloniczan) do ok.
100 r. po Chr. Zostały one napisane w języku koine, którym na co dzień posługiwała się mówiąca po grecku ludność wschodniej części baseny Morza Śródziemnego.
Wprowadzenie do Nowego Testamentu

jest to najnowszy przekład z jezyków oryginalnych