-
- Książki
- Oczy zasypane piaskiem
O Akcji
Akcja Podziel się książką skupia się zarówno na najmłodszych, jak i tych najstarszych czytelnikach. W jej ramach możesz przekazać książkę oznaczoną ikoną prezentu na rzecz partnerów akcji, którymi zostali Fundacja Dr Clown oraz Centrum Zdrowego i Aktywnego Seniora. Akcja potrwa przez cały okres Świąt Bożego Narodzenia, aż do końca lutego 2023.
prywatnego biznesu państwową podpórkę. Ludzie wprowadzają się, zatem trzeba ich ochraniać i, bywa, ochroniarzami są nie tylko żołnierze, lecz i faceci zatrudnieni przez międzynarodowe firmy z eleganckimi siedzibami w jakimś Londynie lub Zurychu. I tak wydłuża się łańcuszek tych, którzy, nie oglądając okupacji, właśnie na niej zbijają kokosy. Osiedla muszą żyć, więc jakieś zagraniczne przedsiębiorstwa lokują tam swoje filie i zakłady. Ponieważ izraelskie rolnictwo jest jednym z najlepszych na świecie, otwierają tam na przykład uprawy ekologiczne. Coś, co w Ameryce jest w rękach posthipisów, na Terytoriach należy do największych szowinistów, którzy często przyjechali z USA. Takie przedsiębiorstwa otwierają swoje filie także w outpostach, dzikich osadach. A skoro burzy się nielegalnie wystawione palestyńskie domy, do tego też potrzebna jest technologia. Trzeba wiedzieć, kiedy najlepiej przyjść, jak ustawić buldożer i - koniec końców - jak powstrzymać ludzi, którzy nie będą tylko przyglądać się bezczynnie, gdy ciężkie maszyny grzebią ich majątek. -Czy wiesz - pyta Micha - że przed pekińską olimpiadą uczyliśmy Chińczyków, jak radzić sobie z protestami mieszkańców dzielnic wyburzanych pod obiekty sportowe, jak niszczyć, pacyfikować, jak trzymać w ryzach zdesperowanych ludzi? Technologia stosowania przemocy jest jedną z naszych dziedzin eksportu. Sprzedamy ją nawet do Chin. Naprawdę jesteśmy w tym dobrzy, ale zdaje mi się, że to nie powód do dumy. III Po wojsku, jak wielu młodych Izraelczyków, Dror Etkes pojechał w świat. Podobno pomaga to ułożyć się ze sobą, zwłaszcza gdy doświadczyło się prawdziwego frontu, strachu, gdy z bliska oglądało się nagłą śmierć, której nie można zapobiec. Taka wyprawa trwa rok, czasem dłużej, ale zawsze wiedzie tam, gdzie można zapomnieć: w amerykańską pustkę lub tłok Nowego Jorku, do Tajlandii, do Wietnamu, na plaże Wenezueli albo Kolumbii, w zasadzie wszystko jedno gdzie, byle jak najdalej od domu. Ważne, że gdzieś daleko można spotkać innych Izraelczyków, którzy po prostu rozumieją, a kiedy pytają, to z sensem: Izraelczyków-żołnierzyków leczących się z wojskowych przeżyć. Dror zabawił daleko od domu kilka lat. Doszedł do ładu ze sobą, wymyślił sobie przyszłość. Wrócił do Jerozolimy, lecz chyba coś poszło nie tak w starannie przepracowanej autoterapii (albo poszło zbyt mocno), bo z miejsca pognało go tam, gdzie kiedyś służył. Jeździł nowymi, asfaltowymi drogami, które kiedyś były kamienistymi ścieżkami i polnymi dróżkami, dobrymi dla kóz i owiec. Patrzył na świeżutkie, czerwone dachówki kryjące domy osiedli wybudowanych na nie tak dawno bezludnych wzgórzach. Nie umiał odnaleźć starych gajów oliwnych ani pól spływających w doliny, pociętych kamiennymi murkami. A przecież znał tę ziemię na wylot, przedreptał ją wiele razy jeszcze w polowym mundurze, a teraz gubił się, błądził, wybierał szlaki, które miały zawieść go na pustkowie, lecz wyrzucały pod płotami i zasiekami albo kończyły się nagle betonową, graniczną ścianą. Niby wiedział, gdzie jest, ale nie wiedział. Patrzył na znajomy, ale obcy krajobraz. Zmienił się Zachodni Brzeg. Dror nie umiał sobie wyobrazić, że w tak krótkim czasie może się zmienić aż tak bardzo. Myślę, że wówczas przestraszył się, bo - jak mówi - zobaczył zmiany tak wielkie, że cofnąć je może tylko jakiś kataklizm. I że - koniec końców - on również za ten kataklizm zapłaci. Chyba nic nie zostało z przyszłości wymyślonej daleko od domu. Dror kupił samochód terenowy z najmocniejszym silnikiem i napędem na cztery koła. Pojedziemy z Drorem na Herodion, gdzie dwa tysiące lat temu król Herod Wielki kazał zbudować obronny pałac, a po śmierci został pochowany. Herodion wyglą
książka
| Wydawnictwo Czarne |
| Data wydania 2014 |
| z serii Reportaż - Czarne |
| Oprawa twarda |
| Liczba stron 264 |
- Dostępność niedostępny
-
Opis produktu:
Temu reporterowi jeden konflikt i dwa kraje nie dają spokoju. Paweł Smoleński na nowo rusza w najbardziej zapalne tereny Palestyny i Izraela, w Jerozolimie, Gazie i wioskach na Zachodnim Brzegu niestrudzenie pyta, czy pokój jest wciąż możliwy. Patrzy na rosnący z każdym miesiącem mur separacyjny, czyta o kolejnych samobójczych zamachach, słucha o nienawiści. Próbuje zrozumieć, ale nikt nie ma złudzeń, że o jakiekolwiek porozumienie będzie bardzo trudno.`Przejmujący obraz cierpień Palestyńczyków żyjących na terytoriach zdominowanych przez Izrael, skłóconych i pogrążonych w beznadziei. Najwyższą cenę płacą ci spośród nich, którzy szukają dróg pokojowego współżycia z Izraelczykami. Ten wizerunek nakreślił polski pisarz, znany z pogardy dla antysemityzmu i z sympatii do Izraela. Taki sam zespół emocji, który nakazuje Smoleńskiemu nakładać okulary proizraelskie, powoduje, że są to okulary izraelskiego demokraty, zwolennika pokoju i pojednania z Palestyńczykami. W Palestyńczykach widzi Smoleński Żydów Bliskiego Wschodu, dyskryminowanych, poniewieranych, odzieranych z godności i bezsilnych. W swoją refleksję o tragicznym konflikcie autor włączył wrażliwość dziecka polskiej historii - jej dziejów dramatycznych i heroicznych, jej glorii i mizerii, jej honoru i szaleństwa. Nieprzypadkowo jeden z bohaterów tej książki, młody izraelski prawnik i obrońca prześladowanych Palestyńczyków, odwołuje się do doświadczenia swego ojca, ofiary czystki antysemickiej w Polsce w 1968 roku. Tę książkę gorąco polecam tym wszystkim, którzy chcą rozumieć złożoność świata naszych wyborów politycznych i moralnych.`
Adam Michnik
`Paweł Smoleński nie uogólnia, nie łagodzi i nie moralizuje; jego reportaż to trudna, szczegółowa i pełna pasji wyprawa w tragiczne losy Palestyńczyków i Żydów żyjących na ostrzu dwóch wrogich nacjonalizmów, religii i cywilizacji. Na Ziemi Świętej, Ziemi Przeklętej. Smoleński nie osądza jednostronnie i nie potępia pochopnie, ale pokazuje, że tylko strona żydowska jest zdolna do odważnej samokrytyki i aktywnego protestu. To jedyny promyk nadziei w tej głęboko pesymistycznej książce.`
Sever Plocker, redaktor, Yedioth Ahronoth, Tel Awiw
`To bardzo ważna i potrzebna książka. Chyba po raz pierwszy czytałem tak śmiały, wnikliwy i głęboki opis konfliktu, który jest nieodłączną częścią mojego życia i życia mojego kraju. Fakt, że pisze to człowiek z zewnątrz, nadaje książce wymiar niezwykły i często zaskakujący. To nie jest `obiektywny i wyważony` obraz skomplikowanej rzeczywistości - Smoleński nie pozostawia wątpliwości, po której stronie są jego preferencje i empatie. Choć rozmawia ze wszystkimi, próbując zrozumieć wszystkich, czuje się, że lubi uczciwych, szlachetnych i prawych ludzi, bez względu na to, czy są to Palestyńczycy, czy Żydzi izraelscy. I właśnie dlatego jest to książka, która pomaga mi wierzyć, że może być lepiej.`
Dani Tracz, izraelski wydawca
`Ludzie nie śpią po nocach, bo zżera ich robactwo, z braku wody szwankują im nerki, wątroba, żołądek; palestyńscy muzycy są bici za to, że wbrew prawu religijnemu występują publicznie; warzyw i owoców nie wolno nawozić, ponieważ chemikalia mogłyby zostać użyte do produkcji materiałów wybuchowych. Książka Pawła Smoleńskiego pokazuje świat, w którym kanalizacja jest spełnieniem marzeń, a `beznadzieja gorsza od izraelskiej blokady`. Ten świat, choć dzieli mnie od niego zaledwie kilkadziesiąt kilometrów, znam jedynie z telewizji i gazet - i to nie tylko dlatego, że jako mieszkanka Izraela nie mogę bez pozwolenia wjechać do Autonomii Palestyńskiej, ale również dlatego, że nie jestem pewna, czy po powrocie z wyprawy na drugą stronę muru moje stosunkowo beztroskie życie mogłoby pozostać takie samo. Co by się stało, gdyby mur runął? Czyżby wygodniej było mieć `oczy zasypane piaskiem`?
Ela Sidi, autorka `Izraela oswojonego`
`W długich rozmowach z Pawłem Smoleńskim musiałem za każdym razem mierzyć się z najciekawszymi pytaniami o Bliski Wschód, jakie mi kiedykolwiek zadawano. Można by myśleć, że aby tak dogłębnie rozumieć ten region, dziwny i paradoksalny, trzeba albo nie być Polakiem, albo mieć przynajmniej ciemniejszą opaleniznę niż on. Ale nie: jego pytania, przenikliwość i spostrzegawczość dowodzą, że reporter zajmujący się sprawami polityki musi być po prostu ciekawy, uczciwy i dostatecznie uparty, by nie dać się zwieść frazesom, które słyszy, gdy szuka dużo bardziej złożonych i niejednoznacznych odpowiedzi.`
Etgar Keret
Paweł Smoleński (ur. 1959) - reporter, publicysta, od 1989 roku dziennikarz Gazety Wyborczej, wcześniej współpracownik pism drugiego obiegu. Opublikował: `Pokolenie kryzysu` (Instytut Literacki w Paryżu), `Gazeta Wyborcza - lustro demokracji` (Noir sur Blanc), `Salon patriotów` (Rytm), `Pochówek dla rezuna` (Czarne), `Irak. Piekło w raju` (Świat Książki, Czarne), `Izrael już nie frunie` (Czarne), `Bedzies wisioł za cosik. Godki podhalańskie` (Znak), `Balagan. Alfabet izraelski` (Agora). Kilkanaście jego reportaży opublikowała paryska Kultura. Laureat Nagrody Pojednania Polsko-Ukraińskiego w 2003 roku za książkę `Pochówek dla rezuna` i Nagrody im. Kurta Schorka za teksty poświęcone Irakowi. W 2006 roku otrzymał także Nagrodę im. Beaty Pawlak za zbiór reportaży `Izrael już nie frunie`. Mieszka w Warszawie.
| Szczegóły | |
| Dział: | Książki |
| Wydawnictwo: | Czarne |
| Oprawa: | twarda |
| Okładka: | twarda |
| Rok publikacji: | 2014 |
| Wymiary: | 133 |
| Liczba stron: | 264 |
| ISBN: | 978-83-7536-700-3 |
| Wprowadzono: | 17.02.2014 |
RECENZJE - książki - Oczy zasypane piaskiem - Paweł Smoleński
Zaloguj się i napisz recenzję - co tydzień do wygrania kod wart 50 zł, darmowa dostawa i punkty Klienta.
