Nocny śpiew ptaka

Kjell Eriksson, jest światowej klasy, uznanym, szwedzkim pisarzem. Jego seria z Ann cieszy się wielkim zainteresowaniem, jednak jest to moje pierwsze spotkanie z autorem, mimo, że ?Nocny śpiew ptaka? jest piątym tomem serii.

Podczas pewnej majowej nocy zostaje zniszczona cała główna ulica Uppsali. Nieoczekiwanie w jednym zniszczonym sklepie, zostaje znalezione ciało nastoletniego chłopaka. Sprawa trafia w ręce Ann Lindell, która dopiero wróciła z urlopu wychowawczego i jej kolegów z wydziału. Sprawa nie jest tak prosta, na jaką się wydaje.

Ann Lindell jest główną bohaterką, lecz bardzo trudno mi było nawiązać nią jakąkolwiek więź. Głównym powodem był brak znajomości poprzednich części. Wątek kryminalny nie stanowi problemy, ponieważ każda książka dotyczy innej sprawy, lecz jej osobiste życie było częściowo niejasne. Pojawiło się kilka faktów z przeszłości, lecz głównie akcja toczy się wokół sprawy i brakowało mi Ann a moja ciekawość nie została zaspokojona.

Książka ma trzysta pięćdziesiąt stron i jest podzielona na pięćdziesiąt siedem rozdziałów. Każdy jest opatrzony w datę oraz godzinę. Skakałam między różnymi wydarzeniami i początek książki był trudny, ciężko było mi się odnaleźć. Mnogość wątków i lawirowanie między bohaterami po części było interesujące i nie pozwalało mi się nudzić, lecz kiedy wdrożyłam się w coś, rozdział się kończył. Wydarzenia opisane w książce dotyczą kilku dni, więc można pomyśleć, że akcja jest mozolna. Nic bardziej mylnego, częste przeskoki, sprawiają, że cały czas coś się dzieje. Dużo wątków, bohaterów i niedopowiedzeń, co mi nie odpowiada.

Motyw morderstwa jest jak najbardziej trafiony. Wzmaga on napięcie. Byłam wprowadzana w coraz to nowe fakty i tajemnice. Wyczekiwałam z zainteresowaniem rozwiązania.

Podsumowując jest to książka, która spodoba się zarówno kobietom jak i mężczyzną lubiącym kryminały i wielowątkowe powieści.
3/6

Sobota. 10 maja 2003 roku. Wczesny ranek. Taksówkarz kończy swoją nocną zmianę i dokonuje szokującego odkrycia. Każda witryna sklepowa na ulicy Drottninggatan jest zbita, a szkło jest dosłownie wszędzie. Jakby tego było mało podczas transmisji na żywo radiosłuchacze słyszą krzyk z wnętrza jednego z tych feralnych sklepów. Znaleziono trupa... Mimo dociekliwości policji przez bardzo długi czas nie udaje się odnaleźć naocznego świadka tego zdarzenia. Nie chce się ujawnić. Dlaczego?

To moje pierwsze spotkanie z tą serią mimo że to już piąta część tego cyklu. Biorąc ją do rąk nie byłam świadoma, że to kolejny fragment dłuższej historii. Choć muszę przyznać, że można czytać ją bez znajomości poprzednich tomów. To wielka ulga. Już nęcąco zabrzmiały określenia "jeden z najlepszych szwedzkich mistrzów kryminalnych" i "finalista nagrody dla najlepszej powieści kryminalnej Szwedzkiej Akademii Literatury Kryminalnej". Szkoda byłoby nie zagłębić się w tym utworze. Dawno już nie czytałam historii z trupem. Moje oczekiwania poszybowały prawie ku niebu. Jednak czy książka zaspokoiła mój głód mocnych doznań?

Spotykałam tu dwie bardzo ciekawe postacie, które od razu polubiłam. Hadiego i jego wnuka - Aliego. Fragmenty poświęcone tym bohaterom, opis łączącej ich relacji sprawiał wrażenie realnego. Niestety nie są to postacie główne. W sumie trudno byłoby ustalić, który z bohaterów zasługuje tu na miano wiodącego gdyby nie pomocny opis na tylnej okładce. To z niego dowiedziałam się, że to komisarz Ann Lindell jest postacią łączącą wszystkie części serii zatem powinna uchodzić za postać główną. Niestety z treści książki to już tak jasno nie wynika. Odniosłam wrażenie, że tak samo wiele miejsca na kartach tej powieści poświęcono także innym bohaterom. Powoduje to niemałe zamieszanie. A nawet chaos. Ponadto w książce pojawia się co i rusz nowa postać. Niekiedy na moment, innym razem na dłuższy czas. Jednak ilość obcobrzmiących nazwisk przyprawia o co najmniej średni ból głowy.

Trzeba zaznaczyć, że kolejnym mankamentem jest tu wielość wątków. Fakt ten nie przyśpiesza przebiegu historii. Co więcej powoduje, że akcja niemiłosiernie się ślimaczy. Kolejne rozdziały (a jest ich tu 57 + epilog) trwają w ciągu zaledwie 4 dni. A stron jest aż 351. Zatem sami widzicie, że autor zafundował nam bardzo szczegółowe (niekiedy akcja posuwa się do przodu tylko o kilka godzin) opisy wszelkich zdarzeń związanych z zabójstwem i tych nie mających z nim nic wspólnego. Niestety fragmenty nie łączące się z wątkiem kryminalnym są bardzo częste. Mocno mnie to rozpraszało. Męczy także zbyt wiele zbiegów okoliczności, niekiedy nadmiernie wydumanych sytuacji. Jak widać nie zawsze więcej znaczy lepiej.

Jednak nawet w lekturze pełnej wad zawsze uda się ujrzeć jakieś zalety. I tu autorowi udało się bardzo sprawnie przeprowadzić analizę sytuacji imigrantów w Szwecji. Warstwa po warstwie odkrywał ich uczucia, myśli i motywy. Brnąc coraz głębiej w analizę psychologiczną swych postaci pisarz zapomniał trochę o tym, że w powieści kryminalnej potrzeba również szczypty napięcia. Niestety niektórzy z bohaterów zostali przedstawieni tu moim zdaniem zbyt powierzchowne i stereotypowo. Na plus można zaliczyć to, że książka ukazuje możliwe konsekwencje przemocy, bezsilności, bezradności i dyskryminacji. Inaczej przedstawia formy rasizmu. Za pomocą różnych postaci autor wyjaśnił również obecną, kontrowersyjną sytuację imigrantów w Szwecji.

Na styl Erikssona nie można narzekać. Obrazy jakie odmalowuje, opisywane sytuacje i ukazane tu emocje można bezpiecznie porównać do wysokiego poziomu prac Henninga Mankella. Ciekawym zabiegiem jest także zaprezentowanie wydarzeń z różnych punktów widzenia. Dzięki temu powoli ukazuje się coraz większy fragment zagadki. Jednak należy pamiętać, że trzeba z dużym skupieniem wczytywać się w każdą linijkę tekstu, aby nic niepostrzeżenie nie umknęło naszej uwadze. Dopiero na krótko przed końcem wszystkie nici zostają splecione w jedność. I to lubię. Podsumowując mimo wielu niedociągnięć muszę przyznać, że warto poznać tą książkę. To tu Eriksson z dużą dozą empatii oferuje czytelnikowi olśniewający obraz nieudanej integracji imigrantów w szwedzkim społeczeństwie. Odbicie świata zdominowanego głównie przez ignorancję, uprzedzenia i brak zainteresowania ze strony państwa. A co najważniejsze odsłania "ciemną stronę" człowieczeństwa, która czai się w każdym z nas...

Szwedzkie kryminały i ich połączenie z obyczajowością urzekły mnie już dawno temu. Teraz tylko z dnia na dzień pogłębiam swoją wiedzę na temat autorów stamtąd pochodzących. Czytuję z tym samym zapałem tych znanych i tych nieznanych i to z różnymi efektami. Czasami ku mojemu zaskoczeniu Ci ukryci piszą lepiej. A jak jest tutaj? Świetnie i jedyne czego żałuję to, że zaczęłam od 5 tomu serii z komisarz Ann Lindell...

Uppsala, maj, środek nocy... Zdemolowana zostaje cała główna ulica, odłamki szkła z powybijanych okien i wystaw sklepowych, połamane deski, pełno śmieci - to wszystko na ulicy. Pomiędzy tym w jednej z księgarń zwłoki młodego chłopaka. Kto i dlaczego zabił? Wypadek czy perfidne morderstwo? Czy komisarz Ann i jej koledzy z pracy odkryją motyw i mordercę? Kto jest winnym zabicia a kto znalazł się o nieodpowiedniej porze w nieodpowiednim miejscu? Czy świadek ujawni się i powie co widział? Wiele pytań, dynamiczna akcja i odkrywanie kart krok po kroku. I jeden minus z własnej głupoty - Czemu nie czytałam po kolei?!

Miłośnikom kryminałów i skandynawskich klimatów polecam z ręką na sercu, ale także tym, którzy lubią delikatniejsze choć nadal mroczne historie oraz początkującym z gatunkiem Tylko błagam nie róbcie tego co ja i czytajcie po kolei!