Nie ufaj nikomu

Ta książka urzekła mnie już jakiś czas temu. To znaczy, gdzieś mi się obiło o uszy, że jest fajna, więc kupiłam (nawet dwie tej autorki) i na tym się skończyło ???? postawiłam na półce żeby się kurzyły. Oczywiście, czasem je przeglądałam, żeby nie było. Nawet kilka razy miałam ochotę przeczytać ???? jednak zawsze zwyciężało coś innego. Do czasu.

Dziś jestem świeżo po lekturze tej powieści i przyznam, że to był strzał w 10! Czyta się ją rewelacyjnie. Szybko, płynnie, akcja bardzo szybko się zawiązuje i do samego końca trzyma w niepewności. Naprawdę! Już wydawać by się mogło, że znamy zakończenie, a tu niespodziewanie ostatni rozdział przynosi takie zmiany! Jestem pod ogromnym wrażeniem ????

Bohaterką tej książki jest Mia, której mąż popełnił samobójstwo, a przedtem dopuścił się okropnej zbrodni. Dla młodej wdowy to bolesny cios, podobnie jak wieść o romansie męża. W jednej chwili idealny wizerunek ukochanego legł w gruzach.
Mija 5 lat i nagle kobieta spotyka kogoś, kto twierdzi, że Zach wcale nie odebrał sobie życia. Że przebieg wydarzeń z tamtego dnia wyglądał całkiem inaczej. Czy można mu wierzyć? Czy można zaufać komuś kto nie wydaje się być do końca poczytelny?
Jednocześnie, czytając cofamy się w czasie do tamtych dni. Do prawdy dochodzimy z dwóch stron: stając się świadkami wydarzeń z przeszłości oraz obserwując kroki Mii zmierzające do rozwiązania tej sprawy.

Naprawdę świetna powieść! Pełna niedomówień i wątpliwości. Czytelnikowi wydaje się, że każda z postaci biorących udział w akcji może być potencjalnym mordercą. Nikt nie jest tak do końca "czysty", a nawet jak nie mamy mu nic do zarzucenia to i tak pozostaje ten cień wątpliwości. Ogromnym plusem jest to, że prawda okazuje się być całkiem inna niż się spodziewamy. Nie sposób się domyślić zakończenia. Autorka tak nas zwodzi, że to co ma nam do powiedzenia na końcu stanowi zupełną niespodziankę.
Szczerze polecam.

Moja ocena to 9/10.

"Wszyscy nosimy blizny z przeszłości, kimkolwiek jesteśmy. Nieusuwalne tatuaże wryte w skórę."

To moja druga, dość udana, przygoda czytelnicza z książką Kathryn Croft. Podobnie jak we wcześniejszej powieści "Tylko jedno kłamstwo", autorka nie bazuje na oryginalnym czy odkrywczym pomyśle, wiele elementów znamy już z innych powieści, jednak frapująco je ze sobą spaja, powodując, że chętnie angażujemy się w rozrywkę czytelniczą z dreszczykiem. Prawda nieustannie wymyka się z rąk przesłonięta przez misternie utkaną sieć kłamstw. Wydaje się, że trafiamy na właściwy trop, ale za chwilę nasza uwaga przekierowana zostaje w zupełnie inną stronę.

Chętnie podejmuję wciągającą grę, gdzie intryga tylko pozornie sprawia wrażenie oczywistej, gdzie z dużym prawdopodobieństwem obsadzam tożsamość mordercy, kata czy ofiary, gdzie wydaje się, że znam już motywy zachowań bohaterów, ale do ostatniej strony nie jestem przekonana do wysuwanych przypuszczeń i domysłów. Owszem, trochę udaje się intuicyjnie przewidzieć, lecz wiele ujawnia się dopiero w ostatniej odsłonie, mocnej, zaskakującej, a nawet szokującej jeśli ktoś nie trafił na ten właściwy trop. Książkę czyta się szybko, ze względu na lekki styl narracji, a także ciekawy scenariusz zdarzeń, dynamiczne rytmy, dwutorowość akcji, szybkie przeskoki w czasie. Nie jest to złożony thriller, mocno trzymający w napięciu, oparty na realizmie, ale przyjemnie wypełnia czas.

Mia Hamilton pięć lat wcześniej straciła w dramatycznych okolicznościach ukochanego męża Zacha. Kobieta próbuje pogodzić się z tym, co się stało, zapewnić córce kochający dom, ułożyć życie z nową sympatią, rozwinąć własną praktykę jako psycholog. Spokojne rytmy codzienności zakłócone zostają przez zagadkową pacjentkę Alison, która po wyznaniu niepokojącego spostrzeżenia z przeszłości Zacha, zrywa kontakt i znika. Mia decyduje się bliżej przyjrzeć sprawie, odszukać świadków, znaleźć potwierdzenie przeczuć i podejrzeń. Jednak wszystko wydaje się inne niż faktycznie jest, tam gdzie wcześniej była siła, teraz tkwi słabość, fakty nie pokrywają się ze sobą, zatrute słowa nieustannie odbijają się echem w głowie, oszustwa pokazują kolejne zatrważające oblicze, zaś zaufanie staje się towarem deficytowym.