Nasze życie (twarda)

"Łatwiej jest zyskać podziw i szacunek cudzych dzieci niż kochać i wychować własne."

Bardzo się cieszę, że posłuchałam głosu intuicji i sięgnęłam po książkę. Słuszna decyzja, a jej następstwa przybrały ciepłe barwy, dostarczając wspaniałych przeżyć czytelniczych. Znalazłam się w innym świecie, oderwałam od codzienności, zanurzyłam w cudzej sile nurtu życia. Pozwoliłam porwać się prądowi przemyśleń, wspomnień i wyobraźni głównej bohaterki. Cudownie przekonujące prowadzenie, piękne słowa, efektowne sformułowania, nietuzinkowe porównania. Każde słowo gra własną muzykę, łączy się z innymi, powielając dźwięki i dodając nowe brzmienia. Udało się uzyskać harmonijną muzykę duszy. Przemówiła delikatność i aksamitność narracji, ale również komplementarność i zespolenie. Wysokie zrozumienie sensu ludzkiego istnienia, uczynienie doświadczeń życiowych, także dramatycznych, sprzymierzeńcami w walce o teraźniejszość. Fantastyczna gra kontrastów, młodości i starości, bogactwa i biedy, bezosobowości i tożsamości, chaosu i równowagi. Do wszystkich aspektów warto podchodzić z kilku perspektyw i swobodnie odnaleźć się w różnorodnej kolorystyce. Choćby smutny kalejdoskop miejskiej rzeczywistości, tak daleki od tego, z czego jako ludzie wywodzimy się pierwotnie. Społeczna samotność, wykluczenie starszego pokolenia, pospieszna konsumpcja i pozorna satysfakcja posiadania.

Czy zbiór myśli starszej osoby, wydawałoby się przeciętnej, może mieć coś ciekawego do zaprezentowania? Czy jest w stanie zaskoczyć, dodać swoistego smaczku właśnie naszemu życiu? Jak najbardziej tak! Ale trzeba być nastawionym na słuchanie, uaktywnić wrażliwość i dostrzegać podobieństwa. Przenikliwe podejście do zagadnień przemijania, bolesnych strat i wymarłej ufności. Początkowo przygnębiające myśli w ostatecznym kształcie prowadzą ku przemożnemu pragnieniu trwania i uzasadnienia własnej wyjątkowości. Intrygujący rozrachunek z tym, kim się było, jak się żyło, jak się dbało o wzniosłe idee i zwykłą codzienność. Wiele wynosi się z drobnych przesłań, zręcznie wplecionych we fragmenty losów postaci, które choć nie są prawdziwe, to mocno zbliżone do faktycznych. Imponuje silne zrozumienie własnej tożsamości, otaczających bliskich, przypadkowo napotkanych osób, tego, co stanowi, że świat wydaje się bardzo pociągający. Widzę, że jeszcze wiele aspektów wartości życia, zwłaszcza w etapie jesieni, czeka na mnie, aby zapuścić myśli i poddać się refleksjom, z przyjemnością to zrobię.

Potrzebowałam takiej właśnie przygody czytelniczej, aby w łagodny, subtelny i wdzięczny sposób ściągnęła mnie do sfer redefiniowania marzeń, inspirujących konfrontacji i wyłuskiwania analogii. Mała objętościowo powieść, a jednak sporo daje czytelnikowi, niepostrzeżenie wciąga w dialog autorki z czytelnikiem, pozostawia w duszy wyraźny ślad, które pragnie się pielęgnować. Polecam tym, którzy poszukują intelektualnej rozrywki pod znakiem wyciszenia, przemyśleń i pozytywnych wibracji. Bo nawet jeśli życie pisze inny scenariusz niż zakładamy, to jednak czyż nie mamy podobnych pragnień i oczekiwań, dobrych i złych uczuć, trosk i obaw? Czyż we wszystkich odmianach życia naszymi działaniami nie kieruje wiara i nadzieja, trwanie na posterunku miłości i spełnienia? Co myślicie o przytoczonym na wstępie cytacie, jak go odbieracie? Zgadzacie się z tym, że nieco przekorny, ale jakże prawdziwy? A może inaczej go odczuwacie?

?Nasze życie? Marie-Helene Lafon to przykład książki, która w minimalistyczny sposób przekazuje wiele treści. Pozornie mało znaczące zdarzenie z życia narratorki i sklepowej kasjerki staje się tu pretekstem do snucia opowieści o przeszłości i teraźniejszości, o tym, co było naprawdę i tylko mogło mieć miejsce. O tym, co ważne dla każdego wrażliwego człowieka.

W jednym z paryskich sklepów pracuje Giordana. To młoda kasjerka przyciągająca uwagę wielu klientów obfitym biustem. Poza tym jest blondynką o wąskich ustach i być może perlistym, zwracającym uwagę śmiechu. Być może, bo snująca opowieść narratorka, Jeanne, na pewno tego nie wie. Wyobraża sobie jedynie, jak mógłby ten śmiech brzmieć. Przecież widuje Giordanę bardzo często, podczas robienia zakupów.

Na imaginacjach zachowań i osobistego życia Giordany w dużej mierze polegają rozważania leciwej klientki, która pewnego dnia, po tym, jak z portfela kasjerki wypada rodzinne zdjęcie, zaczyna coraz więcej myśli poświęcać potencjalnej historii młodej kobiety.
Przy okazji Jeanne wraca pamięcią do swojego dzieciństwa, pierwszej młodości, miłości, wielkich uniesień i rozczarowań...

W pewnym momencie czytelnik przyłapuje się na tym, że w równym stopniu interesują go perypetie Giordany i Jeanne. Jedne i drugie są pełne niedopowiedzeń, które tak naprawdę przypominają rozsypane puzzle, z których trzeba ułożyć całość.
W dodatku wydarzenia nie płyną linearnie, a opowieść składa się zarówno z domniemań, jak i niezbitych faktów. Jak oddzielić jedne od drugich? I czy zawsze można to zrobić?
Aby znaleźć odpowiedzi na te pytania, trzeba przeczytać książkę od deski do deski. Zakończenie zaskakuje i daje wiele do myślenia.

Krótka, ale pełna treści i emocji powieść pani Lafon udowadnia, że życie potrafi pisać intrygujące scenariusze i że nawet w pozornie zwykłej, nawet monotonnej codzienności można znaleźć fascynujące elementy, nadające sens ludzkiej egzystencji.

W książce przeszłość nieustannie przeplata się z teraźniejszością, ukazując różnych bohaterów w zderzeniu z życiowymi sytuacjami, które nieraz ich przerastają.
Nie ukrywam, że ?Nasze życie? to opowieść smutna i przejmująca, niepozwalająca czytelnikowi ani na chwilę obojętności czy wytchnienia.

Można tę książkę odczytywać na różne sposoby. Dla mnie to przede wszystkim poruszająca opowieść o samotności wśród ludzi, o rozpadzie międzyludzkich więzi, o znieczulicy i pragnieniu bycia kochanym, zrozumianym, potrzebnym...

Całość napisana jest w minimalistyczny sposób. Nie znajdziemy tu barokowych, rozbuchanych opisów ani rozbudowanych dialogów, chociaż składnia może nieraz zaskakiwać złożonością.
To proza oparta na ekonomii słowa ? miłośnicy tej metody obrazowania powinni być zachwyceni, tym bardziej, że autorka na każdej stronie udowadnia, iż czasem mniej znaczy więcej.

Polecam z czystym sumieniem.