Mężczyzna bez twarzy

Okładka ?Mężczyzny bez twarzy? mnie zaintrygowała, zmysłowa i ogólnie przywodzi na myśl sensualne doznania w trakcie lektury. Opis również pobudził moją ciekawość, a i dość wysokie oceny nasuwały, że warto po nią sięgnąć. Czy faktycznie?
Agata to aktywna zawodowo kobieta, żona, matka i przyjaciółka. Doceniana przez przełożonych dostaje propozycję awansu, mimo tego, że o niego nie zabiegała, a który tak po prawdzie nie jest spełnieniem jej marzeń. A teraz w jej życie wkracza tajemniczy ?Mężczyzna bez twarzy?. Zaczyna się od krótkiej wiadomości, i choć nigdy nie odpisuje na wiadomości od obcych osób, a już szczególnie zaczepki od płci przeciwnej, tym razem robi inaczej. Do czego ją ta znajomość zaprowadzi?
Autorka ciekawie nakreśliła zarówno główną bohaterkę jak i postacie drugoplanowe. Agata to szczera kobieta, która najbardziej ceni właśnie tę cechę w ludziach. Ma męża, którego kocha z wzajemnością, dorastającego syna, pracę, której nie lubi a jej marzeniem zawsze było otwarcie galerii. W czasie lektury poznamy jej tok myślenia, poczujemy jej wahania, wraz z nią przeżyjemy jej rozterki i przejdziemy przez stratę bliskiej jej osoby. Zobaczymy jak wiele znaczy przyjaźń, jak olbrzymią wartością jest posiadanie obok siebie kogoś, kto wesprze nas w trudnych chwilach. Bardzo podobała mi się jej relacja z Krzysztofem i Magdą oraz to jak sama główna bohaterka podchodziła do tych przyjaźni ? potrafiła się im oddać, co zostało fenomenalnie ujęte i pokazane, że prawdziwa przyjaźń działa w dwie strony.
Trudno mi ocenić tę pozycję. Tak naprawdę okładka i opis sugerowały, że to będzie romans, z wątkiem trójkąta, jednak zawartość to zupełnie inna bajka. Książkę czyta się przyjemnie, choć mi osobiście się trochę dłużyła, jednak mimo wszystko ma w sobie to coś. Czy mogę ją polecić? Z pewnością nie osobom, które oczekują romansu pełnego uniesień, nasyconych erotyzmem scen bo tutaj tego nie znajdziemy. To pozycja dla czytelników, którzy lubią czytać przemyślenia bohaterów, chcą zaznać innego spojrzenia na świat i poczuć emocje z tym związane.
...

Czas zaprezentować idealne książki na lato. Wakacyjny klimat zawsze rozbudza wyobraźnię. Anna Wysocka ? Kalkowska wszystkim paniom zechciała zdradzić, kim jest ?Mężczyzna bez twarzy?. Ta odważna powieść przez wiele przedstawicielek płci pięknej została uznana za książkę erotyczną. Gorące emocje są gwarantowane. Główna bohaterka Agata to dojrzała dama, której doskwierała samotność. Samodzielność naprawdę nie zawsze jest najwyższą wartością. Kiedy ta kobieta odbierze nieznany numer, odmieni się jej los. Zbyt dużo wypitego wina, pobudzi pożądanie. Ostatecznie okaże się, że ?Mężczyzna bez twarzy? ma ukryte oblicze.

Ta historia jest momentami przeciążona opisami, myślami naszej bohaterki. Tym razem nie przeszkadzało mi to kompletnie... Dostałam naprawdę tak wiele, głównie między słowami, że czułam, jak coś w środku mi się ściska. Doceniałam to wszystko i jestem wdzięczna, że mogłam ją poznać. Że mogłam jej patronować, to cudowne doświadczenie odczuwać to, co nasi bohaterowie, a jeszcze wziąć to pod swoje skrzydła...


Wydawać się może melancholijna, przytłaczająca... Jest prawdziwa. Nasze życie nie jest usłane różami. Nosimy bagaż doświadczeń, a los nie raz podtyka nam pod nogi kłody. Nie tylko w postaci problemów, namacalnych, ale i tych w głowie - poddaje nam wiele rozterek, którym poświęcamy wiele czasu...


Reasumując uważam, że jest to dopracowana powieść, która ma swój urok i styl. Nie jest utrzymana w stylu jak inne powieści, które zazwyczaj czytam, ale ma swoją fabułę. Ma punkty zwrotne. Łamie serce. Daje nadzieję. Wzbudza emocje i zmusza nas do refleksji. To jest piękne. Polecam ją wszystkim zainteresowanym. Wszystkim, którzy lubią czytać i rozmyślać... POLECAM Z CZYSTYM SERCEM.

Człowiek wybiera różne ścieżki życiowe. Na rozstajach dróg decyduje się na jedną, biegnie tam, gdzie prowadzą go intuicja, rozum i serce. Rzadko znajduje czas i uzasadnienie dla rozważań, co by było, gdyby zdecydował inaczej. Ale czasem, nawet kiedy w życiu układa się, wydaje się, że niczego nie brakuje, szczęście ogarnia rodzinę a satysfakcja pracę, zatrzymuje się na chwilę, cofa do decyzji znaczących szlak sukcesów, spotkania z kimś bliskim, odkrycia prawdy o sobie. Wówczas spekuluje nad możliwymi scenariuszami, którym nie dał szansy wypełnić się, osobliwie za nimi tęskni. Wcale nie oznacza to, że powątpiewa w obecne powodzenie, ale że intensywnie uświadamia sobie i docenia, że udało mu się je przyciągnąć przy wsparciu uśmiechu losu.

Autorka pokazuje, że to drugi człowiek prowadzi ku spełnieniu. Intymne dotykanie dusz, podobnie jak oswajanie wiatru targającego ludzkimi losami, wspaniale równoważy to, co się nam przytrafia, osiągamy lub tracimy. Otwartość na drugą osobę, zrozumienie odmienności, docenienie tego, co wnosi w nasze życie. Czy udałoby się Agacie urzeczywistnić tyle pragnień i marzeń, gdyby na swej drodze nie spotkała oddanego przyjaciela, wiernego partnera, bratnią duszę? Jak bliskie możemy stworzyć relacje z osobami, których nie znamy osobiście, a jedynie poprzez rozmowy rozgrywane pod wpływem chwili? Czy udaje się pogodzić wartości wierności i oddania z nową ekscytacją i urozmaiceniem? Na ile sposobów serce potrafi kochać? Czym jest miłość i przyjaźń?
...

Jak cienka jest granica między fascynacją, przyjaźnią a miłością? Gdzie kończy się jedno, a zaczyna to drugie, trzecie? Fabuła książki Mężczyzna bez twarzy jest próbą odpowiedzi na to pytanie. Niezwykle udaną interpretacją pragnień, obaw i planów związanych z balansowaniem na skraju tego, co znane i bezpieczne oraz wizji wkroczenia na zupełnie nowy teren.

Agata jest artystką z ogromną wrażliwością, swoje emocje przelewa na malowane obrazy. Jej relacja z mężczyzną bez twarzy jest inna, intrygująca, nieschematyczna, świeża. Bohaterka otacza się bardzo ciekawymi osobowościami, od niezwykłego przyjaciela Krzysztofa, przez nietuzinkową pod każdym względem Magdę (O rany! Co za kobieta!) aż do męża Tomasza i syna Kuby, którzy idealnie pasują do przypisanych im w książce ról.

Naprawdę pokochałam Agatę! Jest w jej charakterze coś magnetycznego i niesamowitego. Ta nić porozumienia, którą bohaterka nawiązuje z mężczyzną bez twarzy ma zaskakujący wpływ na jej codzienność, postrzeganie świata oraz stosunki z najbliższymi. Znajomość, która rozpoczęła się przez złamanie pewnej ważnej zasady stała się zbyt istotna, zbyt niebezpieczna, zbyt ryzykowna?

Co myślicie o tym tytule? Zaintrygowani? ...

Każdy z nas czasami zastanawia się, czy coś można w życiu zmienić, ulepszyć, a może jak byłoby gdyby?? No właśnie. Mogłoby się wydawać, że Agata jest szczęśliwa, ma kochającego męża, nastoletniego syna, a na dodatek dostała nieoczekiwany awans na stanowisko kierownicze, które niestety ją tylko blokuje i nie daje poczucia spełnienia ? a przecież to powinno być najważniejsze.
Pewnego dnia dostaje sms od mężczyzny, który zaburza jej dotychczasowe życie.

Z każdym dniem Agata walczy ze swoimi myślami i chęcią napisania do mężczyzny bez twarzy. Mogłoby wydawać się to dziwne, ale mimo udanego związku, pociąga ją to nieznane.
Co jeszcze życie po drodze ofiaruje bohaterce?
Czy nieznane zawsze jest tak pociągające?

Pierwszy raz miałam okazję czytać książkę tej autorki, a także była moją ostatnią w 2021 roku. ?Mężczyznę bez twarzy? będę wspominać bardzo dobrze, wydaje mi się bardzo życiową pozycją i chociaż momentami ciężko było mi zrozumieć bohaterkę, wiem, że w życiu każdego człowieka przychodzi moment niezdecydowania i chęci zasmakowania nowego. Pokazuje jak ważne jest, by sięgać po to, co tak na prawdę się kocha i o czym się skrycie marzy. Przyjaźń to coś co jest na wagę złota. A życie nie zawsze jest kolorowe i potrafi dokopać w najmniej oczekiwanym momencie.

Ważne jest, by po upadku podnieść się i stoczyć walkę z własnymi słabościami, bólem i smutkiem, a słońce wyjdzie szybciej niż nam się wydaje.

Mężczyzna bez twarzy to opowieść, która ma niewiele ponad 200 stron, ale historia zapisana na jej stronach przewyższa swym bogactwem emocji i wrażeń wiele obszerniejszych powieści. Nie pamiętam, kiedy ostatni raz spotkałam się z tak pięknie wyrażoną tęsknotą, z tak wzruszającą opowieścią o stracie i smutku, kiedy wylało się ze mnie tyle współczucia, kiedy pojawiały się tak szczere łzy wzruszenia. Oczywiście dla równowagi nie zabraknie też poczucia humoru i wydarzeń, które wywołają uśmiech na twarzy, ale jednak te smutniejsze uczucia zapisały się w mojej pamięci.


Mężczyzna bez twarzy to krótka, ale bardzo intensywna opowieść o życiu, w którym pojawia się powiew nieznanego wiatru. Początkowo niewinnego i delikatnego, z czasem przybierającego na sile, a nawet osiągającego porywistość sztormu. Z resztą, przekonajcie się sami, przeżywając tę przygodę osobiście.

Czasem w życiu, choć mamy wszystko, wydaje się nam, że ciągle czegoś brakuje. I to wcale nie chodzi o rzeczy materialne. Szukamy czegoś, co wypełni tę lukę i nagle pojawia się ktoś, kto wkracza w ten obszar naszego życia, czyniąc je ciekawszym?
Agata to kobieta sukcesu ? ma kochającego męża, wspaniałego syna, niezwykłego przyjaciela i mnóstwo życzliwych ludzi wokół. W życiu zawodowym też wszystko układa się w jak najlepszym porządku, a nawet na horyzoncie pojawia się awans. W jej poukładane życie wkracza jeszcze ktoś ? mężczyzna bez twarzy. Zaczyna się od jednego niewinnego SMS-a i znajomość rozkręca się z każdym dniem.
Czy jednak warto brnąć w coś, co może stać się potencjalnym zagrożeniem dla tego, co mamy? Agata staje przed dylematem ? z jednej strony szczęśliwe, uporządkowane życie, a z drugiej nieznany mężczyzna, który nawet nie ma twarzy, bo przecież się nie widzieli. Ciekawość nie daje za wygraną, choć co chwilę pojawiają się jakieś wątpliwości.
Na domiar złego w życiu głównej bohaterki i jej bliskich pojawiają się czarne chmury, a tak naprawdę to huragan, który zmiata z powierzchni ziemi spokój. Jej najlepszy przyjaciel ma wypadek i nie wiadomo, co dalej? Agata czuje, że jej wspaniałe życie się sypie.
Nasze szczęście to układanka z wielu elementów ? kiedy jeden z puzzli znika, nigdy już nie będzie tak samo? Czy tę pustkę uda się jakoś wypełnić? A może pora na nowy widok i trzeba zacząć układać wszystko od nowa?