Matylda (twarda)

To powieść dla tych, którzy lubią wyolbrzymiać. I nie przeszkadzają im genialne pięcioletnie dzieci, które czytają klasyków, przesuwają oczami przedmioty i świetnie liczą. Są zachwyceni wrednymi, głupimi i sadystycznymi dorosłymi. Akceptują dziwaczne zachowanie, a nawet potrafią się nim bawić. Mi się nie udało. Przeczytałam dziecku. Było oburzone zachowaniem nauczycielki. Cieszyło się, że jej wychowawczyni taka nie jest. Dziwiła je pięcioletnia dziewczynka, która wspaniale mnożyła w pamięci wielocyfrowe liczby. Lecz nie była to lektura, którą progenitura się zachwyciła. Może i dobrze. Nie odważę się polecić.

Roald Dahl to mistrz prozy dziecięcej, ale jak się okazuje nie tylko. Humorystyczny język, sprawia, że chętnie sięgają po niego także dorośli. Doskonałym tego przykładem jestem ja i "Matylda" - książka, którą poznałam jako nastolatka i mimo upływu lat, nadal chętnie do niej wracam. Nie jest to przeurocza historia o doskonałej rodzinie i idealnym dziecku. Nie oszukujmy się - rodzina tytułowej Matyldy to półgłówki i drobne cwaniaczki, dla których miłość do dziecka to słowo bardzo obce. Matylda to z kolei wyjątkowa dziewczynka, szukająca zrozumienia i akceptacji. Aby przekonać się, jak długą i wyboistą drogę będzie musiała przejść, żeby je znaleźć, polecam sięgnąć po tą pozycję.