Kłamstwo Tron we krwi (twarda)

"Nigdy nie kłam komuś, kto ci ufa.
Nigdy nie ufaj komuś, kto cię okłamał."

Wracamy historią do średniowiecza. Pojawiają się tutaj starzy bohaterowie, których poznaliśmy w pierwszej części. Jednak zauważyłam, że do tego grona przybyły i nowe twarze. Zbigniewa już nie ma, na tronie zasiada Bolesław Krzywousty. Jednak okazuje się, że rządzenie krajem nie jest takie proste jak sobie myślał. Problemy narastają, a sam on musi podjąć decyzję jak najlepiej pogodzić narastające z każdym mrugnięciem oka konflikty.

Czytając kolejny raz Autorka pokazuje, że umie wprowadzić nas w klimaty tamtych czasów. Zdania wychodzące z ust bohaterów przypomina język, którym zapewne posługiwali się w tamtym czasie owi ludzie. To jeszcze bardziej uwiarygodnia klimat tamtych czasów. Bardzo mi się podobały opisy - układały obraz danej sytuacji w prosty, a zarazem przystępny sposób. Wiedziało się wtedy, gdzie jesteśmy, co się właśnie wydarzyło. I ten momentami pojawiający się humor, nie jakoś często, ale był jednak miły elementem wielu sytuacji (nie jednokrotnie lekko zabawnych).

Bez dwóch zdań nadal jestem zafascynowana postacią Sambora. Najbardziej skupia na sobie moją uwagę.

Muszę przyznać, że i jak w poprzednim tomie wiele się dzieje. Chociaż co się dziwić - wielu bohaterów, wiele historii.
Wciągających historii.

Nie da się inaczej, niż napisać - tak, na to czekałam.
Dalsze losy bohaterów utkane w czasie wojen, zatargów, animozji, sporów rodzinnych, o władzę. Walka o byt, miłość, tron. Sojusze zawierane poprzez małżeństwa. Żenisz się z kobietą, poślubiasz klan. Życie płynie zupełnie innym nurtem, ważne są sprawy przetrwania.
Niezwykła powieść o losach ludzi żyjących w epoce Piastów. Okresie trudnym i mrocznym. Starannie oddane realia, umiejętnie prowadzone słowa. Z każdą stroną ciekawość czytelnika rośnie. Autorka porywa magią talentu i wiedzy przelatanej na papier.
Ja jestem miłośniczką książek historycznych. Uwielbiam aurę, styl, ponadczasowość minionych lat. Chociaż ta jest fikcją literacką, z wplecionymi postaciami autentycznymi, oddaje ducha przeszłości.
Takie książki są jak perły, dziękuję.
? Przed kłamstwem nie uchroni nawet przysięga, a przed demonami i siłami nieczystymi nie ocali nowy Bóg?.
Czas na kolejny tom.

RECENZJA

?Kiedy walczysz o tron, masz tylko dwie drogi. Albo wygrywasz? Albo giniesz??

?Kłamstwo? Jolanty Marii Kalety to rugi tom serii ?Tron we krwi". W tej części poznajemy losy Bolesława Krzywoustego, czasów jego panowania i władania Polską. Nie zabraknie tutaj również bohaterów pierwszej części m.in. Sambora.

Przed kłamstwem nie uchroni nawet przysięga, a przed demonami i siłami nieczystymi nie ocali nowy Bóg? Po śmierci Zbigniewa Bolesław Krzywousty przejmuje całkowitą władzę. Szybko dochodzi do wniosku, że władanie krajem w rzeczywistości nie jest takie proste, jak mu się wydawało. Kościół grozi klątwą, sąsiedzi ingerują w wewnętrzne sprawy Polski, wojna goni wojnę... Tymczasem Sambor zaczyna układać sobie życie. Dzięki odwadze i poświęceniu na polu bitwy zyskuje większe uznanie księcia ? z czym nie może pogodzić się Radomir. Drogi trojga przyjaciół ostatecznie się rozchodzą, gdy na dworze pojawia się nowa wybranka Bolesława: Salomea. Nikt i nic nie powstrzyma jej przed osiągnięciem celu, jakim jest zapewnienie tronu swoim synom, nawet kosztem pasierba. Na domiar złego tajemnica skrywana przez Górę Milczenia po raz kolejny kładzie się cieniem na życiu Sambora.

?Kłamstwo? czytało mi się o wiele szybciej i przyjemniej niż ?Zdradę". Jak dla mnie ta część była o wiele ciekawsza. Jolanta Maria Kaleta umiejętnie przeprowadza nas przez historyczną Polskę. W tej części mamy do czynienia z Bolesławem Krzywoustym i jego wybrankami. Okazuję się, że Bolesław miał bardzo liczne potomstwo, o którym nie mówiło się zbytnio na lekcjach historii, przynajmniej ja sobie nie przypominam. O wielu wydarzeniach dowiedziałam się właśnie z tych książek, a nie z podręczników do historii. Chociaż momentami nie wiedziałam już, czy to jest prawda, czy fikcja. Przewijają się również losy Sambora, którego poznaliśmy w pierwszej części, i Radomira. W tej lekturze aż roi się od intryg, knowań i spisków, a to wszystko dzieje się za plecami króla Krzywoustego. Autorka bardzo realnie i umiejętnie wprowadza czytelnika w klimat średniowiecza. Miałam również wrażenie, że takim językiem posługiwano się w tamtych czasach. Nie nudziłam się przy niej, wręcz przeciwnie. Wiele się dzieje, a akcja cały czas nabiera tempa. W tej historii znajdziemy również wiele wątków, które są dokładnie przemyślane i układają się w jedną spójną i logiczną całość. Jolanta Maria Kaleta świetnie potrafi połączyć historię z fikcją. Z niecierpliwością czekam na trzeci tom.

Polecam tę serię każdemu, bo wszystkim nam czasami dobrze robi zmiana klimatu
...

Lubicie powieści historyczne? Jeśli tak to ta książka jest dla was. Żeby mieć pełne obraz, należy przeczytać tom pierwszy. Owszem możemy czytać i bez znajomości tomu pierwszego ale wtedy umkną nam niektóre fakty, o których tu będą wspominać nasi bohaterowie.

Po śmierci Zbigniewa władze przejmuje Bolesław zwany Krzywoustym. Już od samego początku przekonuje się , że władanie to nie taka prosta sprawa. Po śmierci żony zostaje sam z synem. Za namową poślubia Salomeę, która ma swoje plany na przyszłość.

Sambor po złożonej obietnicy, otacza opieka syna Zbigniewa i wychowuje jako swojego syna. Tylko on zna prawdę co się tak naprawdę stało. Zaprawiony w boju zdobywa uznanie Bolesława. Udaje mu się także ożenić z Oksaną, z która łączy go prawdziwe uczucie.

Muszę przyznać,że tom drugi, mimo że tak samo dość pokaźny czyta się rewelacyjnie. Jest także dużo lepszy niż tom pierwszy, bardziej wciąga. Historie tu opisane są smutne, mroczne, ukazujące nam ówczesny świat z początków chrześcijaństwa. Walki o ziemie, umacnianie si kościoła, sojusze z sąsiadami, układy i intrygi. To wszystko z przeplatającymi się wierzeniami słowiańskimi. Bohaterowie świetnie wykreowani. Mamy tu także kilka mocnych postaci kobiecych. Autorka świetnie połączyła nam postacie historyczne z fikcyjnymi, a jeśli dodamy do tego fragmenty mityczne z naszej słowińskiej mitologi mamy świetny efekt literacki.

Fabuła jest świetnie napisana, dużo się dzieje, a jednocześnie nie ma tu zbędnego opisu. Jednocześnie książka wciąga i trzyma nas w napięciu od samego początku. Im więcej czytamy, tym bardziej chcemy więcej. Książka to ok. 520 stron, które czyta się błyskawicznie. Jeśli chodzi o styl pisania to musimy się przyzwyczaić do języka kory jest stylizowany na języku tamtych czasów. Dialogi mogą być ciężkie dla niektórych osób do zrozumienia. Na samym początku książki mamy pokrótce opisane historyczne postacie, jakie występują w książce. Mamy także postacie fikcyjne oraz na jakie postacie były inspiracja do ich stworzenia. Dodatkowym atutem jest słownik wyrazów zapomnianych. Wszystko to tworzy idealna całość.

Zakończenie jak zawsze zaskakujące. Muszę przyznać, że już się nie mogę doczekać tomu trzeciego, by poznać zakończenie całej historii.