Jak prowadzić grupę teatralną

a mysz, która chce wykałaczką zabić Kapturka. Rzeczy Mogą być towary zakazane, np. butelka z piwem (dla młodzieży), której się nie da otworzyć, portfel z pieniędzmi i z adresem właściciela, obraz znanego malarza, najlepiej abstrakcja. Mogą być rzeczy nie z tej ziemi: gadający widelec, wnyki, do których wpada Kapturek, czy smutny samotny jaskier, który przeraźliwie wrzeszczy, gdy Kapturek schodzi ze sceny. Rzecz musi zaskoczyć widza. POZIOM D Piosenka Dowolna piosenka, którą staramy się śpiewać ładnie, skupiając się na technice śpiewania. Śpiewanie, gdy w tle słychać piosenkę z płyty. Ludzie Skupienie się na scenografii. Szukanie w internecie gotowej przeróbki bajki w sposób nierefleksyjny (niedopasowanie scenariusza do poziomu gry aktorów). Mogą być bohaterowie powiązani z lasem: Robin Hood z kolegami, Tarzan z małpą czy Ania z Zielonego Wzgórza. Mogą być bohaterowie filmowi lub postacie z kreskówek: Harry Potter, Piotruś Pan czy Hans Kloss. Zwierzęta Znowu dbałość o kostium. Zwierzę nietypowe, ale niedające się dobrze zagrać: żyrafa, słoń, gazela. Tradycyjnie bohaterowie książkowi lub filmowi: król Julian z Madagaskaru, Pszczółka Maja, Shrek, sto drugi dalmatyńczyk. Rzeczy Rzeczy powszechnego użytku albo nowości: porzucony rower, spinner, kanapka z McDonalda, berecik z antenką czy komplet do snurkowania. POZIOM E Piosenka Piosenki jak ,,Seksapil to nasza broń kobieca" albo ,,Pij, pij, pij, bracie, pij, na starość torba i kij". Ludzie Facet w majtkach, transwestyta albo gej. Z drugiej strony pijaczek, dostawca piwa albo facet szukający zsiadłego mleka, bo ma kaca. Zwierzęta Napalony króliczek, któremu uciekła żona. Pawian, którego nikt nie kocha, bo ma pryszcza na tyłku. Wstawiony miś koala czy komar, który się napił krwi pijaczka. Rzeczy Zużyta prezerwatywa, książka o wychowaniu seksualnym młodzieży czy Kamasutra. W wersji drugiej oczywiście butelka wina czy wódki albo różdżka zamieniająca wodę w wino. POZIOM F Piosenka Uwertura do opery ,,Carmen" czy piosenka Grechuty ,,Będziesz moją panią". Ludzie Znani ludzie, np. Henryk Sienkiewicz, Mikołaj Kopernik, Józef Piłsudski czy Edward Stachura. Jakieś popularne postacie literackie, np. Don Kichot lub Jean Valjean. Zwierzęta W tym przypadku raczej obracamy się w krainie literatury i filmu: królik z Alicji w krainie czarów, Kaczor Donald, Ferdynand Wspaniały, Koziołek Matołek, Łysek z pokładu Idy, Polinezja - papuga doktora Dolittle. Rzeczy Zaczarowana dorożka, harmonia, książka ,,Latarnik", różdżka, która może zmienić świat, czy taśma zgubiona przez Jamesa Bonda. * To mniej więcej tyle. Mam nadzieję, że znalazłeś się w odpowiednim miejscu. Radzę jednak zachować trochę rezerwy w ocenie siebie, bo w sztuce nic nie jest oczywiste. Nawet marny pomysł można poprawić aktorsko, a najlepszy zepsuć, choćby reżysersko. Dlatego nawet jeśli Kapturek będzie śpiewał: ,,Gdybym to ja miała skrzydełka jak gąska", a przy tym żonglował jabłkami wyciągniętymi z koszyka, efekt będzie wspaniały. Uratować tę piosenkę można też przekomarzaniem się śpiewem z inną (niewidoczną) dziewczynką. Tak samo dobry sposób śpiewania ,,Jestem kobietą", gdy jest żałosny akompaniament, wypada marnie (naturalnie tę wersję możemy stosować w liceum). Wykorzystanie w scence słonia Trąbalskiego, gdy dzieci go nie znają, też nie ma sensu. Ta mała próba zmierzenia się ze sztuką ma na celu uświadomienie nam własnych możliwości, by robiąc teatr, nie próbować zasklepić się w jakichś ramach, czy to teatru, czy wierności pierwowzorowi, czy strachu przed śmiesznością lub przed rodzicami, czy obawy przed krytyką przełoż Teatr to sposób wyrażania się przez człowieka. Jeśli więc chcecie coś robić, to najważniejsze, byście zrozumieli, że teatr przede wszystkim zmieni was, a dzieciom czy młodzieży tylko pokaże mały kawałek świata, który być może okaże się bramą do poznania innego świata. Zajmowanie się teatrem dla teatru to zamknięcie się w świecie sztuki, a nie otwarcie na ludzi, którego sztuka jest częścią. Jeśli zajęcia teatralne otworzą młodzież na piękno, to nieważne będzie, czy to będzie piękno przyrody, literatury czy muzyki. Dlatego tak często cierpię, gdy na przeglądy przyjeżdżają grupy teatralne dukające odtwórczo jakieś teksty albo na siłę próbujące rozśmieszać publiczność. Teatr dziecięcy nie musi zachwycać publiczności spektaklem, on ma zachwycać człowiekiem, a w tym przypadku możliwościami aktorskimi dziecka. Przez cały mój twórczy rozwój widziałem zadziwionych rodziców, którzy nie potrafili uwierzyć, że ich syn czy córka potrafią tak grać. Nie dotyczyło to na ogół dzieci, których rodzice mieli wysokie mniemanie o swoich ,,gwiazdach", bo skromność to podstawa w stawaniu się kimś wielkim.