Jak nie stracić kontaktu z dzieckiem i dogadać się w każdej sprawie

­wość jest moto­rem uważ­no­ści. Cie­ka­wość to jed­nak cecha, którą wielu doro­słych zatra­ciło. Dzieci potra­fią oka­zy­wać ją otwar­cie, dzi­wić się rze­czom i zja­wi­skom, które je inte­re­sują, zachwy­cać się. Cie­ka­wość przy­daje prze­ży­ciom i reak­cjom inten­syw­no­ści. Potra­fię sku­pić się na dziecku, śle­dzić jego wypo­wie­dzi, reago­wać na nie z zain­te­re­so­wa­niem i oka­zy­wać odpo­wied­nie emo­cje. Jed­nak praw­dzi­wie zaj­mu­jąca dla obu stron roz­mowa rodzi się przede wszyst­kim wtedy, kiedy czuję cie­ka­wość: Co dokład­nie chce prze­ka­zać mój syn, mówiąc to, co wła­śnie powie­dział? Co kryje się za jego sło­wami? Dla­czego mówi o tym aku­rat w tej chwili? Cie­ka­wość popy­cha mnie do zgłę­bia­nia tematu, wypływa z mojej wewnętrz­nej potrzeby. Chcia­ła­bym naprawdę zro­zu­mieć moje dziecko. Reaguję w kon­kretny spo­sób, ponie­waż moty­wuje mnie zain­te­re­so­wa­nie, a nie dla­tego, że uwa­żam, iż tak wypada. Do cie­ka­wo­ści nikogo nie można zmu­sić. Każdy z nas ma inne obszary zain­te­re­so­wań, a zatem różne sprawy go fra­pują. Ktoś słu­cha chęt­nie muzyki elek­tro­nicz­nej, a jego pasja popy­cha go nawet do tego, że sam pró­buje two­rzyć. Kogoś znów inte­re­sują motyle, i cie­ka­wość jest dla niego moto­rem do zgłę­bia­nia wie­dzy o życiu i róż­no­rod­no­ści tych owa­dów. Żadna z tych osób nie mogłaby zapewne wykrze­sać z sie­bie podob­nego zain­te­re­so­wa­nia dla hobby dru­giej. Ist­nieją też ludzie zain­te­re­so­ innymi ludźmi. Uwiel­biają roz­ma­wiać z nimi, a treść tych roz­mów jest w zasa­dzie mniej istotna, bo nie cho­dzi o to, żeby coś kon­kret­nego omó­wić, ale o to, żeby zgłę­bić istotę roz­mówcy. Takie osoby są zazwy­czaj lubia­nymi kom­pa­nami, bo potra­fią dać nam poczu­cie, że jeste­śmy inte­re­sujący i ważni. Jeśli spró­bu­jemy pomy­śleć o tym, czym się pasjo­nu­jemy, czego doty­czy nasza cie­ka­wość, zauwa­żymy, że ten temat momen­tal­nie wyzwala w nas falę szcze­gól­nej ener­gii. Jeśli uda nam się choć iskrę tej ener­gii prze­ka­zać naszym dzie­ciom pod­czas roz­mowy, inten­syw­ność kon­taktu zwięk­szy się. To naprawdę duża róż­nica, jeśli dia­log prze­biega w atmos­fe­rze wza­jem­nej uwagi, cie­pła, zaan­ga­żo­wa­nia, jeśli jest w nim choć szczypta cie­ka­wo­ści. Cie­ka­wość zachęca nas bowiem do tego, żeby pró­bo­wać naprawdę zro­zu­mieć drugą stronę. Jeśli jeste­śmy cze­goś cie­kawi, otwie­ramy się i - dobrze się bawimy! Chcemy cze­goś się dowie­dzieć, a pro­ces, który pro­wa­dzi do zdo­by­cia tej wie­dzy, daje nam radość. Roz­mowa nie jest przy­krym obo­wiąz­kiem - takie podej­ście i dla nas, i dla naszego roz­mówcy zrobi ogromną róż­nicę. Zda­rzało mi się pro­wa­dzić nie­jedną roz­mowę, w roz­ma­itych sytu­acjach i kon­tek­stach, i kiedy zauwa­ża­łam, że się ,,nie klei", sta­ra­łam się men­tal­nie prze­łą­czyć na inny tryb. Kiedy decy­do­wa­łam się zmie­nić swój sto­su­nek do roz­mowy i podejść do roz­mówcy z auten­tyczną cie­ka­wo­ścią, od razu zauwa­ża­łam zmianę. Dzięki mody­fi­ka­cji mojego nasta­wie­nia zmie­niał się także poziom otwar­to­ści roz­mówcy, a to z kolei poma­gało otwo­rzyć się mnie. Nie­raz myśla­łam o kimś, kto usiadł obok mnie na przy­ję­ciu: ,,O nie, na pewno się nie doga­", a potem pro­wa­dzi­łam z tą osobą naprawdę pasjo­nu­jący dia­log. Wszystko zale­żało wyłącz­nie ode mnie - czy jestem cie­kawa dru­giej osoby, czy chcę ją zro­zu­mieć. Jeśli tak, zawsze znaj­dzie się jakiś temat do roz­mowy - bo tak naprawdę toczy się ona wokół roz­mówcy. Nie tylko dzieci chcą czuć się sza­no­wane i doce­niane, każdy tego potrze­buje. Każdy pra­gnie mieć poczu­cie, że druga osoba naprawdę stara się go zro­zu­mieć. Jeśli do tego zauwa­żamy, że naszemu roz­mówcy próby poro­zu­mie­nia spra­wiają praw­dziwą radość i że roz­mowa nie jest pro­wa­dzona wyłącz­nie z uprzej­mo­ści ani nie jest wymu­szona, może poja­wić się w niej głęb­szy wymiar i spra­wić, że zbli­żymy się do sie­bie. Buduj zaufa­nie Bli­skość mię­dzy rodzi­cami a dziećmi powstaje wtedy, gdy trak­tu­jemy potom­stwo w spo­sób otwarty i bez uprze­dzeń. Wyczu­wamy tę bli­skość, kiedy dzieci otwie­rają się przed nami i chcą z nami roz­ma­wiać. Czu­jemy zaufa­nie, któ­rym nas darzą. Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki Zapraszamy do zakupu pełnej wersji książki AVG Tech­no­lo­gies, ­tal-dia­ries-kids-com­pe­ting-with-mobile-pho­nes-for-parents-atten­tion, dostęp z dn. [wróć]