Inna Blue

OPOWIEŚĆ O MAŁYM KOSIE
Amy Harmon to autorka, której styl pisania jest niezwykle charakterystyczny. Sądzę, że nawet gdybym nie miała przed sobą okładki, już po paru stronach odgadłabym, że to ona napisała daną książkę. Harmon snuje swoją opowieść lekko, mimo iż tematy, które porusza wcale takie lekkie nie są. Mamy dziewczynę, która nic nie wie o swojej przeszłości i pochodzeniu. Nie wierzy w głębsze relacje i roztacza wokół siebie aurę wulgarnej, złośliwej i twardej. Mamy też młodego nauczyciela, który uparcie wierzy, że coś jednak w tej dziewczynie jest dobrego. Czy ma rację?
Amy Harmon wykorzystała dosyć znany motyw relacji nauczyciel-uczennica, jednak zrobiła to na swój własny, specyficzny sposób, dzięki czemu brak tu historyjek rodem z Wattpada o dzikich romansach napalonych uczennic. Tutaj wszystko jest przedstawione bardzo subtelnie i z wyczuciem. A przede wszystkim - relacja rozwija się powoli i plus za to.
I chociaż wątek romantyczny jest raczej na pierwszym planie, to mamy tu też ciekawe wątki poboczne, między innymi ten związany z poszukiwaniem prawdy o sobie. Losy naszej Blue nie są takie proste i kolorowe, jednak z czasem czytelnik przywiązuje się do naszej Indianki i kibicuje jej. Zwłaszcza, że jej postać została wykreowana niezwykle barwnie i wielowarstwowo. Może nie ze wszystkimi jej decyzjami się zgadzałam, ale i tak chciałam dla niej dobrze. Bohater Wilsona również był ciekawy i nie brakowało w nim niespodziewanych cech. Żałuję jedynie, że tak mało było Mannyego - sąsiada Blue, którego zdążyłam polubić.
Trzeba przyznać, że Inna Blue nie stroni od zaskoczeń i zwrotów akcji. Może nie ma tu jakiejś dynamicznej akcji i pościgów, jednak mamy coś na kształt nieprzewidywalnego losu, który czasami lubi się zabawić z ludźmi.

STRUKTURA
Książka składa się z 30 rozdziałów o krótkich tytułach nawiązujących do treści. Pierwszoosobową narrację powierzono głównej bohaterce i trzeba przyznać, że Blue sprawdziła się w tej roli bardzo dobrze. Nie brakowało mi perspektywy żadnego drugiego bohatera, gdyż autorka od początku stawia sprawę jasno - to historia Blue, nikogo innego. Styl pisania jak zwykle przyjemny w odbiorze i czyta się bez zgrzytów. Co ciekawe, mamy też wstawki krótkiej opowieści pisanej przez Blue, która przewija się przez całą książkę, uzupełniania o drobne zdania, a czasami wręcz o kilka słów.

PODSUMOWUJĄC
Inna Blue to niezwykle klimatyczna powieść obyczajowa dla młodych dorosłych. O okrywaniu swojej historii i swojego prawdziwego ja. O dojrzewaniu i trudnych decyzjach. O maskach, które nosimy, by ochronić się przed innymi. I o tym, że los bywa przewrotny i może zmienić nasze życie w najbardziej nieoczekiwanym momencie.
Ciekawa fabuła i kreacja bohaterów. Dodatkowo zgrabnie napisana, przez co czyta się z przyjemnością. Amy Harmon jak najbardziej w formie - nic dodać, nic ująć! Polecam!

Do tej pory nie miałam przyjemności poznać książek autorstwa Amy Harmon, ale słyszałam już o niej wiele i wiedziałam, że jest to autorka, która potrafi pięknie pisać o emocjach i smutnych historiach. Od razu rozpaliła się we mnie nadzieja na przejmującą lekturę, bo tak się składa, że jestem ogromną fanką takich historii i po prostu uwielbiam zagłębiać się w aspekty psychologiczne bohaterów. Pełna nadziei zasiadłam do książki pt. Inna Blue.

Główna bohaterka ? Blue ? sprawia wrażenie dziewczyny niesamowicie pewnej siebie, aroganckiej i zarozumiałej. Wrażenie ? to jest właściwe określenie. Każdy z nas idąc do nowej szkoły, czy pracy sprawia jakieś wrażenie. Przebywając w nowym miejscu, w którym nikt nas nie zna, możemy stać się tak naprawdę kim zechcemy. Blue Echohawk zna tę taktykę. Wie też doskonale, że łatwiej jest nałożyć mocny makijaż, wyzywające ciuchy i ukryć się pod maską pewnej siebie zdziry, niż pokazać swoją prawdziwą twarz. Dlaczego Blue tak bardzo próbuje ukryć to, kim jest?

Ano dlatego, że jest NIKIM. Pomyślicie sobie, że nie można być nikim; każdy jest po prostu sobą. Z Blue jednak nie jest to takie proste. Nie ma ona żadnej historii i to nie dlatego, że straciła pamięć i nie potrafi się odnaleźć. Dziewczyna została porzucona przez matkę w wieku dwóch lat. Zabrał ją do siebie mężczyzna, który sam nie wiedział co robi i dlaczego, tak więc Blue nie zna swojego prawdziwego imienia, nie zna dnia, a nawet roku własnych urodzin, nie ma pojęcia kim byli jej rodzice i reszta rodziny. Na dodatek mężczyzna, który ją wychował, zmarł. Naprawdę pokręcona historia prawda? Będąc nastolatką z pewnością trudno odnaleźć się w takiej sytuacji.

Cała historia przedstawiona w książce opiera się na ukazaniu prawdziwej twarzy bohaterki i odkrywaniu prawdy o jej przeszłości. Powieść opowiada również o sile przyjaźni, miłości i podejmowaniu najważniejszych w życiu decyzji. Inna Blue to po prostu wzruszająca historia, która wzbudza w czytelniku olbrzymie emocje. Razem z główną bohaterką przeżywałam każdą katastrofę i cieszyłam się z każdej iskierki nadziei, która się w niej obudziła. Niekiedy się wzruszyłam, innym razem byłam przerażona. W konsekwencji Blue za swoją maską ukrywała niesamowicie dojrzałą jak na swój wiek dziewczynę.


Inna Blue to powieść z gatunku New Adult, co być może niektórych z Was zrazi, ale zapewniam, że jest to książka napisana niezwykle dojrzale i chyba każdy znajdzie w niej coś dla siebie. Bardzo fajnym elementem jest wprowadzenie do powieści wątków indiańskich, co nadaje niesamowitego klimatu. Wspaniałości dodaje także odrobina melancholii, porządna fabuła oraz świetnie wykreowani bohaterowie. Nie mogę powiedzieć nic więcej jak proste: POLECAM.

Ciężko jest pisać dalszy ciąg swojej historii, jeśli nie zna się jej początku. Blue nie wie kim jest, ile tak naprawdę ma lat i jak brzmi jej prawdziwe imię. Nie wie skąd pochodzi, nie zna swojej rodziny. W jej życiu nie ma żadnych solidnych fundamentów, są za to strzępki wspomnień i informacji. Porzucona przez matkę, przygarnięta przez nieznajomego, a teraz samotna, wyobcowana i inna niż wszyscy. Blue utkwiła w niepewnej teraźniejszości, pełnej brzydoty i bólu. Nie może ruszyć do przodu, ale też nie jest w stanie cofnąć się do tego, co było. Jej życie, delikatnie mówiąc, nie jest usłane różami. Można wręcz powiedzieć, że na jej ścieżce rozrzucone są same kolce. Jednak patrząc na nią wcale nie odniesiecie wrażenia, że jest załamana. Kruche i wrażliwe wnętrze skrywa pod grubym pancerzem złośliwości, pewności siebie i agresji. Wszystko w niej krzyczy ?nie zbliżaj się do mnie!?, choć ona sama desperacko pragnie miłości i akceptacji. Jednak kiedy zjawi się ktoś gotów jej to zaoferować, czy będzie w stanie w porę to dostrzec i docenić?

Opowieść Blue, małego ptaszka który wypadł z gniazda, jest piękna, ale też niesamowicie poruszająca i bolesna. Znajdziecie tu elementy typowe dla new adult, choć nie jest to TYPOWA książka tego gatunku. ?Inna Blue? jest przepięknie poetycka, inteligentnie napisana i emocjonalnie obezwładniająca. Głowna bohaterka to mix skrajnych cech- z jednej strony zadziorna, drapieżna i godna potępienia, ale z drugiej wrażliwa, zraniona i wzbudzająca ogrom współczucia. Ma dwie twarze- tą którą znają wszyscy i drugą, prawdziwą, której nie widział nikt. Spodobało mi się w niej to, że nie próbuje się wybielić. Wie jaka jest, rozumie swoje błędy i choć nie potrafi ich naprawić, jest szczera sama ze sobą. Polubiłam ją od pierwszego rozdziału, kiedy pewna siebie i nie zważająca na konsekwencje wparowała na lekcję historii i obdarzyła masą kąśliwych uwag nowego, młodego nauczyciela, który odegra w jej opowieści znaczącą rolę. Nie spodziewajcie się jednak płomiennej miłości, która nagle uleczy wszystkie jej wewnętrzne blizny, bo nie o to chodzi w tej książce. Tak jak wspominałam, nic tu nie jest typowe.

Za każdym razem kiedy myślałam, że rozgryzłam pomysł Amy Harmon i wiem jak dalej potoczą się losy Blue i Wilsona, działo się coś, co całkowicie odmieniało bieg wydarzeń. Autorka nie lubi utartych ścieżek i to widać, bo pozornie banalna fabuła w jej wykonaniu to coś niesamowitego. Od początku miała oryginalny pomysł i błyskotliwą wizję i zrealizowała je zachwycająco od pierwszej do ostatniej strony. Ciekawie wplotła w treść historię rdzennych mieszkańców ameryki, ubarwiła swoją opowieść pięknymi indiańskimi legendami i nadała im głębsze znaczenie. Zachwycił mnie również wątek różnic kulturowych między amerykanami i anglikami, który fantastycznie wkomponował się w treść. Brytyjska kulturalność i powściągliwość Wilsona w zestawieniu z dziką i niesforną naturą półindianki Blue, tworzyła świetny kontrast i wprowadzała do ich smutnej i wzruszającej historii odrobinę poczucia humoru.

W książkach Amy Harmon nic nie jest przypadkowe i nieplanowane. Nie ma w nich dłużyzn, lania wody i zbędnych scen. Jest za to masa metafor, ukrytych mądrości, umiejętnie zaplanowanych zwrotów akcji i niesamowitych emocji. Dzięki temu na stosunkowo niewielkiej ilości stron, autorka potrafi zawrzeć kompletną i satysfakcjonującą opowieść, która absolutnie zachwyca, chwyta za serce i porusza do głębi. Nie wiem jak Amy to robi, ale obezwładnia czytelnika od pierwszej strony. Tworzy sieć utkaną z tajemnic, niepewności i emocji i zarzuca ją na nas, a my nie tylko nie możemy, ale też nie chcemy się z niej uwolnić.

O CZYM? ?Inna Blue?, to opowieść o dziewczynie, która nie ma przeszłości i nie potrafi bez niej zbudować swojej przyszłości. Niezwykle baśniowa i poetycka, pełna pięknych legend, opowieści i ukrytych znaczeń, a za razem boleśnie rzeczywista i pełna skrajnych emocji. Znalazłam tu elementy moich ulubionych powieści (Kochając pana Danielsa i Terapii), ale niezwykły styl Amy Harmon sprawił, że jest to opowieść tak odmienna i oryginalna, że nie da się jej sklasyfikować i zamknąć w sztywnych ramach. Jestem absolutnie zauroczona i nienasycona tą historią, która choć jest pełna i kompletna, pozostawiła po sobie uczucie niedosytu i apetyt na więcej. Na pewno jeszcze nie raz wrócę do tej historii i serdecznie ją Wam polecam. Jestem pewna, że pokochacie pióro Amy Harmon równie mocno co ja.