Im mroczniej, tym lepiej

Stephen King absolutnie nie zawodzi wciągając czytelnika w klimat grozy tym bardziej przerażający, że dotyka zwykłych ludzi i ich spraw, lęków i pragnień. I czyni to jak najlepszy gawędziarz zaczynając od historii "Dwóch utalentowanych skubańców", którą daje nam się delektować przez kilkadziesiąt stron. Ale prócz tych dłuższych mamy też opowiadania zajmujące raptem kilka stron, które jednak zakończeniem uderzają niczym młotem.

Z dwunastu historii składających się na ?Im mroczniej, tym lepiej? trzy zawładnęły moimi zmysłami na długo. Wspomniana już wyżej o dwóch przyjaciołach z niewielkiej miejscowości, którzy niespodziewanie osiągają ogromny sukces i wielu docieka przyczyny tak nagłej odmiany ich losu. "Zły sen Dannyego Coughlina" ukazujący jak bardzo można sobie zaszkodzić postępując właściwie, szczególnie jeśli ktoś się na nas zaweźmie. I trzecia z nich o psychodelicznym klimacie ?Grzechotniki?, w której chyba większy strach, ale i współczucie budzi dwóch bliźniaków niż tytułowe gady.

Autor serwuje historie błyskotliwe, zaskakujące, przerażające, ale i zabawne. Niektóre z powodzeniem mogłyby zostać rozwinięte w naprawdę mroczne i wciągające powieści. I choć pojawiające się wątki obcych, duchów, niewytłumaczalnych zdarzeń z pogranicza jawy i snu lub po prostu konsekwencji działań ludzi owładniętych żądzami nie są niczym nowym w tym gatunku, to każde z opowiadań przynosi powiew świeżości i ukazuje naprawdę wysoką formę króla grozy. Szczególnie miłośnicy jego wcześniejszej twórczości odnajdą tu "swojego" Kinga.

Stephena Kinga nikomu przedstawiać nie trzeba. To jeden z tych Autorów, od których zaczęła się moja przygoda z horrorami. Nie jestem fanką opowiadań, ale po te od Króla sięgnęłam z ogromną przyjemnością. Czy jestem zadowolona? Zdecydowanie! "Im mroczniej, tym lepiej" to dwanaście wyjątkowych utworów, które rozciągają się od krótkich nowel, przez dłuższe opowiadania, aż po minipowieści. Każde z dzieł ukazuje szeroki wachlarz umiejętności literackich Kinga, oscylując między klasycznym horrorem, kryminałem, a prozą obyczajową. Każda z historii ma własny, niepowtarzalny klimat, od klasycznego horroru po mroczny surrealizm i czarny humor. Wśród utworów znajdziemy zarówno te, które wywołują dreszcze zgrozy, jak i te, które zmuszają do refleksji nad naturą ludzką. Jest różnorodnie i każdy znajdzie tutaj coś dla siebie. Gdybym miała wybrać te, które najbardziej mi się spodobały, to postawiłabym na: "Grzechotniki", "Zły sen Danny?ego Coughlina", "Wszystkowiedzący" i "Droga do Zajazdu Zjazd". Bezapelacyjnie przy lekturze tych opowiadań, bawiłam się najlepiej! "Im mroczniej, tym lepiej" to kolejne dzieło Stephena Kinga, które potwierdza jego mistrzostwo w opowiadaniu mrocznych, pełnych napięcia historii. Każda z zawartych w zbiorze opowieści to małe arcydzieło, które nie tylko straszy, ale i zmusza do refleksji nad naturą człowieka. King nie boi się eksplorować najciemniejszych zakamarków ludzkiej psychiki, jednocześnie dostarczając czytelnikowi nieskończonej przyjemności czytania. Stephen King po raz kolejny udowadnia, że jest niezrównanym mistrzem grozy, który potrafi przerazić, wzruszyć i rozbawić jednocześnie. Polecam!