Dziewczyny ocalałe (twarda)

Sprawiedliwi Wśród Narodów Świata

Bohater, tak dumnie brzmiące słowo. Kojarzące się z odwagą, poświęceniem, oddaniem, czynionym dobrem. Lecz dla tych kobiet ich uczynki, ratowanie ludzkiego życia, ukrywanie dzieci, całych rodzin żydowskich nie było bohaterstwem, a zwykłym spełnianiem chrześcijańskiego obowiązku, pozostaniem człowiekiem w tych nieludzkich czasach, zachowaniem w sobie empatii, uczuć i człowieczeństwa. One nie czuły się bohaterkami, ale w oczach swoich dzieci, jak i moich to nimi właśnie są. Bowiem według mnie nie tak łatwo rzucić na szalę bezpieczeństwo i życie swoje i swoich bliskich dla ratowania życia tak naprawdę obcych ludzi. Zastanówmy się czy my bylibyśmy w stanie tak postąpić? Zachować się jak trzeba? Szczerze Wam powiem, że nie wiem.

"Dziewczyny sprawiedliwe" Anny Herbich to świadectwo tych, które odważyły się pomóc bliźnim w potrzebie, tych, które wygrały wojnę z Hitlerem, tych, które zachowały się jak trzeba. Siedem historii, siedem dziewczyn, które kreślą przed nami swoje wspomnienia, życia sprzed wojny, przyjaźni z innymi narodowościami, beztroski lat dzieciństwa, a także początków nastrojów antysemickich na ziemiach polskich, aż w końcu wybuch wojny, który dla wielu z nich przyniósł ból, cierpienie, łzy, po stracie najbliższych, z głodu, lęku o życie swoje i rodziny, a także tych, których ukrywały i ratowały im w ten sposób życie, na przekór piekła, które je otaczało.

Historie bohaterek książki pani Herbich wzruszają, poruszają, wstrząsają, pozostawiają w stanie zadumy i zamyślenia. Mnie uderzył ten kontrast, z jednej strony odważni, dobrzy ludzie ratujący Żydów, dzielący się z nimi ostatnim kawałkiem chleba, drżący z niepokoju o każdy dzień, a po drugiej, ludzie podli i źli do szpiku kości, donosiciele. Czytając o takich przypadkach Judaszy pośród Polaków, wpadałam w przygnębienie i smutek, nie ma chyba gorszej rzeczy jaką człowiek może uczynić drugiemu człowiekowi. Ten kontrast łamie serce, pokazuje jak nieprzywidywalnym stworzeniem jest człowiek.

"Dziewczyny Sprawiedliwe" to ważna publikacja, jak każda zresztą z tej serii. Przykłady bohaterstwa pośród zwykłych ludzi, którzy swoim postępowaniem i czynami zasłużyli na naszą pamięć i hołd, a także na tytuł Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata, muszą być przekazywane, żywe, by nigdy nie zapomnieć, że bez wględu na to jak wielka ciemność nas otacza, jak przerażające zło krąży wokół, to jeden promień światła wypływający z serca dobrego człowieka wystarczy by je pokonać. A lista umieszczona na końcu publikacji pokazuje jak wiele było takich promieni tylko pośród naszych rodaków. Ważna i piękna książka, polecam z całego serca.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję ...

Wspomnienia z piekła

Są takie książki po lekturze których kłębi się we mnie tyle różnorodnych emocji, że nie wiem jak je ubrać w słowa i przelać na papier. Należą do nich bez wątpienia "Dziewczyny Ocalałe" Anny Herbich.

Mimo że czytałam już sporo wspomnień, relacji z rzeczywistości obozowej, wojennej, to za każdym razem gdy sięgam po takie wspomnienia, poruszają mnie one dogłębnie. Nie da się przejść obojętnie obok wspomnień ludzi, którzy przetrwali to piekło na ziemi.

Anna Herbich w swojej publikacji przedstawia nam krótkie historie kobiet, które przetrwały Holocaust, wspomnienia z życia przed wojną, szczęśliwego dzieciństwa, które brutalnie przerwało wkroczenie Niemców do Polski, przerażające przeżycia z okresu pobytu w gettach i obozach koncentracyjnych.

Historie siedmiu kobiet, które jako niewinne dzieci zderzyły się ze złem w czystej postaci, z nienawiścią, cierpieniem, bólem, samotnością, stratą najbliższych, które mimo wszystko przetrwały, dzięki odwadze i niezłomnej sile ich matek i ojców, dalszych krewnych czy dobrych ludzi, którzy narażając własne życie ukrywali i ratowali żydowskie rodziny, żydowskie dzieci.

Historie te wzruszają, poruszają, ściskają ze serce, a także uczą. Kobiety, które zdecydowały się opowiedzieć w książce pani Herbich o swoich doświadczeniach wojennych to jedne z ostatnich żywych Ocalałych, świadków tych dramatycznych i nieludzkich zdarzeń, świadków brutalnych i masowych morderstw nazistów. Powtórzę za jedną z bohaterek tejże publikacji, że o Zagładzie trzeba pamiętać, trzeba przekazywać następnym pokoleniom tą krwawą historię, jako przestrogę przed tym, do czego może doprowadzić jedna chora ideologia i do czego są zdolni ludzie. Nie zgadzam się natomiast ze słowami tejże samej bohaterki, która zarzuca Bogu bierność i brak reakcji na zło, które działo się w obozach, gettach, podczas wojny. Najłatwiej człowiekowi winę zrzucić na Boga, zadawać pytania, gdzie był Bóg? To jest źle postawione pytanie, powinno ono brzmieć: gdzie był człowiek? W końcu to ludzie ludziom zgotowali ten los, wojna to sprawa zła, szatana, a nie Boga. A w końcu przecież Bóg działał, pomagał w osobach ludzi, którzy ratowali ludzi z obozów, z gett, którzy ukrywali ich, narażając własne życie, w tych małych drobnych, ale zarazem wielkich czynach, gestach obecny był Bóg. Światłość zawsze pokona ciemność. Dobro jest silniejsze od zła.

Lektura "Dziewczyn Ocalałych" pozostawiła mnie w stanie zadumy, wzruszenia, podziwu dla hartu ducha, siły tych małych dziewczynek, które przetrwały te piekło, i dla ich matek, ojców i dla tych wszystkich odważnych ludzi, którzy w tych nieludzkich czasach pozostali ludźmi i pomagali innym jak mogli, a także wdzięczności za to, że dane jest mi żyć w czasie pokoju.

Wspaniała, choć emocjonalna lektura. Uwielbiam pióro pani Herbich i polecam wszystkim lekturę tej książki, jak i pozostałych z cyklu Prawdziwe Historie, szczególnie tych spisanych piórem pani Anny. Na uwagę zasługuje także jak zwykle przepiękne wydanie publikacji. Twarda oprawa, przejrzysty druk, przyjemny w dotyku papier, i wzbogacające treść zdjęcia. Uwielbiam tę serię i polecam z całego serducha ! To bardzo ważne książki dla nas Polaków.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję ...