Dotyk Mazur

Nastał ten trudny moment, w którym przyszło pożegnać się bohaterami sagi mazurskiej. Będę ogromnie za nimi tęsknić i mam nadzieję, że będzie mi dane do niej jeszcze kiedyś wrócić.
W ostatniej części obserwujemy, jak bardzo główna bohaterka się miota i nie umie znaleźć swojego miejsca za ziemi. Po pierwszym zachwycie wolnym, kolorowym i otwartym światem nasza bohaterka zderza się z codziennością, która nie jest taka łatwa, jakby się mogło wydawać.
Nieznajomość, języka, topografii miasta sprawia, że dziewczyna staje się więźniem w mieszkaniu a idealny mężczyzna... nie jest taki idealny.
Kasia tęskni za ojczyzną, za rodzinnymi Barwinami jednak niespodzianka od losu sprawiają, że podróż do kraju musi odłożyć w czasie...
Nie będę Wam już więcej zdradzać z fabuły, ale wierzcie mi, że dzieje się więcej niż w części pierwszej.

Pierwszoosobowa narracja pozwala wczuć się w położenie głównej bohaterki. Łatwiej jest zrozumieć jej motywy, którymi się kieruje, podejmując decyzje, które mogą wydawać się czasami niewybaczalne. Rozumiemy jej nastawienie do poszczególnych osób i naprawdę możemy poczuć współczucie ze względu na położenie, w którym się nagle znalazła. Możemy "wejść" w jej głowę poznać pragnienia, marzenia i troski.
Mnogość bohaterów, szczególnie nowych postaci początkowo może przytłaczać. Jednak każda z nich wnosi do powieści wiele cennych wspomnień, rad i doświadczeń.

Fabuła jest spójna i dopracowana w najdrobniejszym szczególe, utrzymana na tym samym lub nawet lepszym poziomie niż w poprzednich tomach.
Naprawdę jestem zachwycona.
Znalazłam w tej części wszystko, co chciałam. Trochę miłości, trochę przyjaźni, trochę radości i trochę smutku. Zamieszczone na końcu listy, które Lukas wysyła do syna, poruszają wszystkie możliwe struny i potrafią wywołać potok łez. Niezwykle poruszające- nie raz żałowałam, że Lukas tak szybko odpuścił.
Styl pisarki jest naprawdę cudowny, przystępny i bardzo przyjemny. Dzięki temu, pomimo poruszanych niezwykle trudnych tematów, książkę czyta się bardzo szybko i trudno ją odłożyć, choć na moment.

Czy polecam?
Zdecydowanie tak? Cała seria jest cudowna, i polecam ją z całego serca. Wartości, które w sobie niesie, są ponadczasowe.

POLECAM...

" Dotyk Mazur. Część 2" Małgorzata Manelska

Kasia Skrocka to młoda dziewczyna. Wychowywała się i mieszkała wraz z matka na Mazurach. Marzy o wielkim świecie.

Lukas Stawski to równie młody chłopak. Mieszka w Wielkiej Brytanii. Do Polski przybył aby poznać kraj z którego pochodzą jego rodzice.

Za namową Marcina, Kasia wraz z nim wyjeżdża do Londynu. Czuje podekstyciwanie ale również niepokój przed nieznanym.

Czy Kasia popełni błąd wyjeżdżając z Lukasem? Czy życie  za granicą rozczaruje Kasię?  Czy dziewczyna odnajdzie się w nowej rzeczywistości?

Po przeczytaniu pierwszej części byłam bardzo ciekawa dalszych  losów Kasi. Dziewczyna wraz z Lukasem wyjedzie  do Londynu. Czeka tam na nią inny świat, inni ludzie, inna  kultura. Jednak rzeczywistość nie zawsze jest tak kolorowa jak  marzenia którymi staramy się karmić. Kasia mogła się o tym przekonać. Lukas zmienil swoje zachowanie po przyjedzie do Londynu. Ze zdecydowanego i dominującego chłopaka stał się przygnebiony i małomówny.

"Dotyk Mazur 2"  zarówno jak pierwsza części zrobiła na mnie pozytywne wrażenie choć musze przyznać, że początek troszkę mi się dłużył. Jednak książka z każdą kolejną strona nabiera tempa.
W tej części fabuła również była bardzo ciekawa,  zawarta została w niej również historia Polski i ludzi walczących w powstaniu Warszawskim.
Bohaterowie byli dobrze wykreowani. Kasia musiała szybko dorosnąć i wziąść odpowiedzialność za swoje pochopne decyzje. A zdecydowanie jej życie nie było usłane różami. Mimo wszystko  młoda dziewczyna  nie poddaje się i walczy o siebie.  Łukasz okazał się natomiast niedojrzalym młodym mężczyzną. 
Kasia porzuciła Mazury, matkę, Marcina i znajomych marzec o wielkim świecie. Ten wielki świat ją rozczarował.
Chce zwiedzać, pracować przebywać z ludźmi. Jednak nie przewidziała jednego...nie zdradzę jednak czego. Jednak to uniemożliwiło jej spełnienia swoich marzeń.

"Dotyk Mazur" czytało mi się bardzo przyjemnie i szybko. Jednak ta część nie porwała mnie tak bardzo jak poprzednia. Co nie znaczy, że była zła.  Chyba po prostu oczekiwałam od niej czegoś innego.  Polecam przeczytać całą serię. ...

To ostatni tom serii o rodzinie Skrockich. Tym razem poznajemy dalsze losy Kasi, która wraz z poznanym niedawno Lukasem wyjeżdża do Londynu. Losy rodziny Skrockich, poznajmy w tomach "Zapach Mazur", "Barwy Mazur" oraz "Dotyk Mazur" część I i II.

Kasia porzuca szkołę tuż przed maturą, zostawia mamę i wyjeżdża wraz z Lukasem. Po wylądowaniu zderza się z inną kulturą, wolnością oraz z brakiem znajomości języka. Początkowo też musi się zmierzyć z inną rzeczywistością, bo Lukas jest zupełnie inny. Dodatkowo nie jest akceptowana przez ojca chłopaka, a jego matka zachowuje dystans. Z czasem okazuje się, że jedynymi osobami, które są jej przychylne są Stefan ojciec chrzestny Lukasa i para małżonków Klara i Wacław. Kasia jet przytłoczona życiem codzienne, niespodziewaną ciążą oraz trudami macierzyństwa. Po roku wraca do matki, ale tam też nie potrafi się do końca odnaleźć. Tęskni za Londynem. Dzięki pomocy syna pani Klary udaje się jej wrócić samej. Ma zamiar przyjechać po synka gdy ten wyzdrowiej ale los postanowił inaczej...

Lukas to młody mężczyzna. Wychowany w Londynie. Rodzice zapewnili mu dobre życie. Jest jednak zagubiony. Ojciec ma na niego duży wpływ. Początkowo Lukas jest czuły i dobry z czasem przerażą go rzeczywistość. Nie potrafi podjąć dobrej decyzji bez konsultacji z ojcem. Kiedy Kasia zabiera syna i wyjeżdża do Polski, Lukas zdaje sobie sprawy ze swojej postawy i błędów, jakie popełnił. Prosi ja by ta wróciła. Zmienia się, chce zapewnić Kasi lepsze życie, oświadcza się i chce razem z nią sprowadzić synka do Londynu. Przewrotny los sprawia, że traci Kasię w wypadku a odzyskanie synka nie jest takie proste. Lukas się pododaje i została Artura pod opieką babci.

Historia jest nam znana, z książek Zapach i barwy mazur, jednak tam była tylko wzmianka. Tu mamy dokładnie opisane losy Kasi i Lukasa, ich motywy i to, co spowodowało, że Artur Skrocki wychował się z babcią. Historia jest mocno emocjonalna. Czujemy te emocje, które targają Kasia. Tęsknota za matkę, za Mazurami i tym spokojem. Kasia tęskni za matką, za słońcem, zapachem świeżego powietrza, ciszą. Gdy wraca w rodzinne strony początkowo odnajduje spokój. Jednak znów zderza się z rzeczywistością zupełnie inną, do jakiej się przyzwyczaiła w Londynie. Zaczyna tęsknic na tamtym życiem za Lukasem za Klara i Wacławem, Stefanem, a nawet matka Lukasa. Jest wewnętrznie rozdarta. Dodatkowo odżywa jej uczucie do Marcina, którego porzuciła uciekając do Londynu ponownie.

Książka pokazuje nam, że siła marzeń potrafi nas uskrzydlać, a ich spełnienie to trudna i wyboista droga. Dodatkowo Kasi nie miała lekko, bo żyła w czasach, które były wyjątkowo trudne i niebezpieczne. W książce mamy dużo wspomnieć wojennych. Autorka pokazał nam jak wtedy ludzie potrafili być uprzedzeni. Realia powojenne nie sprzyjały. Ludzie nie potrafili zapomnieć krzywd, za które obwiniali późniejsze pokolenia, które z wojną nie miały nic wspólnego.

Zakończenie książki jest wzruszające. Listy, jakie pisał Lukas do syna zupełnie rozwalają nas emocjonalnie. To zupełnie inne spojrzenie na całość. Polecam wszystkie cztery książki.

To już niestety ostatni, czwarty tom cyklu Zapach Mazur, który dostarczał mi niezapomnianych wrażeń i emocji. Cudowna seria skradła me serce i ciężko będzie mi się z nią rozstać.

W ?Pożegnaniu? autorka wyjawia wszystkie niedopowiedzenia i odpowiada na pytania, które zaprzątały moją głowę. Po zapoznaniu się z całą historią, mocno przeżyłam to co spotkało główną bohaterkę i nie mogę jeszcze wyjść z szoku, że ta opowieść kończy się w taki a nie inny sposób. Oczekiwałam zupełnie czegoś zupełnie innego, ale niestety takie jest prawdziwe życie.

Kasia w poprzedniej części poznała podczas wycieczki do Warszawy uroczego Lukasa, który przyjechał z Wielkiej Brytanii. Chłopak imponuje biednej dziewczynie do tego stopnia, że Skrocka rzuca szkołę i w nielegalny sposób wyjeżdża do Londynu. To miasto oszałamia Kasię, która jest zachwycona jego kolorami, różnorodnością etniczną, dostępnością produktów i wolnością mieszkańców.

Jej radość nie trwa zbyt długo. Chłopak, którego uważała za istny cud świata pokazuje swe prawdziwe oblicze i udowadnia, że to co wcześniej widziała to były tylko pozory. Rzeczywistość okazuje się brutalna i dziewczyna musi zmierzyć się z ogromnymi problemami. Obce miejsce, bariera językowa, brak pracy i pieniędzy, bezmyślny partner i nie akceptacja ?córki Niemcy? ze strony ojca Lukasa powodują, że bohaterka przeżywa straszne chwile. Nieplanowana ciąża dodatkowo komplikuje sytuację.

Jak poradzi sobie w tej trudnej sytuacji ta młodziutka dziewczyna, która miała spełnić swe marzenia? Czy ojcostwo zmieni Lukasa w odpowiedzialnego człowieka? Jak potoczą się dalsze losy tej postaci i czy znajdzie upragnione szczęście? Czy ta historia zakończy się happy endem?

Wręcz pochłonęłam tę powieść na raz i nie mogłam się oderwać od czytania. Było mi tak żal tej trochę nieodpowiedzialnej dziewczyny i uroniłam wiele łez z jej powodu. Z przyjemnością obserwowałam jej wewnętrzną przemianę i nie do końca aprobowałam jej decyzje. Na pewno nie zdecydowałabym się na tak radykalny i jak dla mnie okrutny krok, jaki zrobiła Kasia. No cóż, nie mi ją osądzać.

Autorka stworzyła genialną opowieść, która oczaruje nie jednego. Lekkim piórem wyczarowała powieść tak ciepłą a zarazem przejmującą i bolesną. Przybliżyła mi Mazury, których dotąd nie widziałam na żywo.

Smakowite przepisy wyostrzyły mój apetyt i muszę przyznać, że racuchy wyszły mi przepyszne. Postacie są świetnie wykreowane, z charakterem i realne.

Zachęcam do sięgnięcia po tę pozycje. Przeczytajcie i sami przekonajcie się jaką cudowną historię zawiera ostatni tom cyklu Zapach Mazur. Nie będziecie się nudzić, ale przygotujcie się na ogromną dawkę przeżyć. Szczerze polecam tę wartościową książkę.

Jak często składając komuś życzenia przy różnych okazjach, życzycie pomyślności i zdrowia, by realizować marzenia? Przypuszczam, że często, o ile nie zawsze. Sama składam takie życzenia, ponieważ wszyscy jakieś marzenia mamy. To dzięki nim, staramy się sięgnąć po to, co wydaje się nieosiągalne, pokonując drogę pełną przeszkód i własne słabości. Można żyć marzeniami po kres swoich dni, ale co to by było za życie? Jest ono zbyt krótkie! I chyba nikt z nas nie chciałby kiedyś żałować, że nie spróbował ich zrealizować. Marzenia nie spełnią się jednak same. Trzeba im pomóc. Jak? Podejmując decyzje. Te z kolei zależą od naszej dojrzałości. Oczywiście nie tej metrykalnej czy fizycznej, a emocjonalnej, gdyż to właśnie nasza dojrzałość emocjonalna, odpowiedzialność za siebie i innych, rozsądek, umiejętność podejmowania decyzji oraz świadomość ich konsekwencji świadczą o tym, czy jesteśmy dorośli. Kasia Skrocka, główna bohaterka czwartego i niestety ostatniego już tomu sagi mazurskiej autorstwa Małgorzaty Manelskiej, pt. "Dotyk Mazur. Pożegnanie", jak wiemy nie bała się wierzyć we własne marzenia i ideały. Porzuciła Barwiny, ukochane osoby, szkołę tuż przed egzaminem maturalnym, aby u boku Lukasa Skrockiego uczynić swe życie niebanalnym, ciekawszym, szczęśliwszym i piękniejszym. Bardziej kolorowym, swobodniejszym pod względem obyczajów i wolności, niż szara rzeczywistość Polski lat 1968-70. Lecz czy Londyn i życie ze Stawskim było spełnieniem tych marzeń? Po trosze tak. Londyn zachwycił ją barwnymi neonami, kolorowymi witrynami sklepów, modą, etniczną różnorodnością i dostępnością produktów, które w kraju były niedostępne. Szybko okazało się jednak, że jej ukochany jest zupełnie innym facetem, niż ten poznany w Warszawie, a i jego rodzice nie są jej przychylni. Zwłaszcza ojciec, walczący w czasie wojny z Niemcami, nie życzy sobie, aby syn wiązał się z córką Niemry. Ciężko jest też poznawać ten "inny świat" siedząc zamkniętym w czterech ścianach, ponieważ nie zna się języka. Do tego wszystko jeszcze bardziej się komplikuje, gdy okazuje się, iż jest się w ciąży.
Wiadome było od początku, jak kończą się losy Kaśki, ale lepszego uzupełnienia historii z pierwszych dwóch tomów oraz zakończenia całej sagi nie mogłam sobie życzyć. Kolejni nowi bohaterowie: Aleksandra i Bronisław Stawscy, państwo Klara i Wacław Zimni - opowiadający swą historię z walki w Powstawaniu Warszawskim, Stefan Machało z równie poruszającą historią swojego życia, i kilka innych drugorzędnych postaci, aczkolwiek odgrywających ważną rolę w życiu młodej Skrockiej. Dobrze znani nam bohaterowie z poprzednich tomów. Porównanie życia na emigracji dwóch pokoleń. Starszego - pokolenia powstańców niemile widzianych po wojnie w ojczyźnie, także w Londynie nie przyjętych z radością. Dowódców powstania, ludzi wykształconych, na poziomie, którzy musieli zaczynać życie od zera, sprzątając w hotelach, albo myjąc kufle po piwie w pubach. Młodego - ludzi takich, jak Kasia, goniących za marzeniami, ciekawych świata, pełnych ideałów, często nie znających języka, boleśnie skonfrontowanych z rzeczywistością "innego świata". Wspomnienie miejsc takich jak: Lamsdorf, Sandbostel, Altengrabof i Gross-Lübars, czyli stalagów, do których trafiali powstańcy po kapitulacji, skłaniając czytelnika do poszukiwania informacji na ich temat. Przepisy na: domowy rosół, babę drożdżową z kruszonką, czy racuchy drożdżowe z jabłkami. To wszystko sprawia, że w powieści się zatraca, przenosząc się do jej świata, mogąc spróbować zrozumieć decyzje podjęte przez Katarzynę Skrocką, ale raczej nie próbując ich oceniać. W końcu każdy z nas jest inny, dojrzewa w innym tempie, podejmuje wyborów takich a nie innych przez pryzmat własnych marzeń i doświadczeń, a przede wszystkim ponosi ich konsekwencje. Ona poniosła za nie najwyższą cenę.
Strasznie mi przykro, że nadszedł czas pożegnać się z sagą, jej bohaterami i opisanymi w niej miejscami. I choć im mówię żegnaj, autorce mogę powiedzieć dziękuję za emocje i do zobaczenia. Z przyjemnością przeczytam kolejne Pani książki, a tych, których jeszcze nie poznali sagi mazurskiej zachęcam do sięgnięcia po nią.

Po pierwszej części ?Dotyku Mazur? z niecierpliwością czekałam na dalsze losy Kasi,która chciała spełnić swoje młodzieńcze marzenia o podróżowaniu i poznawaniu świata.

Kasia wyjeżdżając do Londynu z Lukasem marzyła o wielkim świecie,które pomorze spełnić jej marzenia.Docierając do Anglii życie ja zaskakuje.Początkowo kochający Lukas zmienia się wobec niej.Zauważa jego wady i brak umiejętności w podejmowaniu decyzji.Nieplanowana ciąża i niechęć ojca Lukasa do niej powodują rozterki życiowe.
Świat okazuje się okrutny wobec niej.
Jakie decyzje podejmie Kasia po porodzie,aby jej dziecko było w pełni kochane i akceptowane przez otoczenie?
W kim znajdzie Kasia oparcie na zakręcie życiowym?

Akcja książki to lata 1969.
Opisane są marzenie młodej Kasi,która marzy o lepszym życiu i wiarę,że świat może jej dać więcej niż miejsce w którym się urodziła.
Bardzo dużo emocji,które funduje nam autorka sprawia,że historia Kasii na długo zostanie w mojej pamięci.
Marzenia zostają zweryfikowane przez życie pokazując,że wyobrażenie o świecie jest dalekie od rzeczywistości.

Czytając powieść niesamowicie wzruszyłam się poznając szczegółowe losy Kasi i jej zmagania,aby zaznać szczęścia.Jak na dziewiętnastoletnią dziewczynę patrzyła na świat bardzo dorosło.

Książka przybliża także sytuacje Polaków,którzy wyemigrowali do Anglii i ich pamięć o ojczyźnie w czasie wojny.

Koniecznie poznajcie cała serie autorki,która ukazuje trudne czasy Polski w czasie wojny i po jej zakończeniu.

Gratuluje autorce znakomitej serii.