Córka Izebel (twarda)

Wilkie Collins to XIX-wieczny angielski powieściopisarz, który obecnie staje się coraz popularniejszy. Jego twórczość przeżywa właśnie "drugą młodość"... Już niedługo ukaże się kolejna powieść jego autorstwa, której tytuł brzmi "Prawo i dama". Osobiście już nie mogę się doczekać, bo bardzo lubię prozę Collinsa. :) Gdyby nie wydawnictwo MG, nie poznałabym kunsztu tego doskonałego pisarza i uwierzcie mi, że naprawdę wiele bym na tym straciła...



Za sobą mam już dwie powieści tego autora i obie doceniłam przede wszystkim za bardzo głęboką analizę ludzkiego umysłu. Jednak nie spodziewałam się, że "Córka Izebel" okaże się jeszcze lepsza. Już sama okładka wskazuje na klimat, jaki spotkamy w książce. Będzie mrocznie, tajemniczo i intrygująco, a to wszystko za sprawą świetnie wykreowanych bohaterów, którzy niejednokrotnie sprawią, że na naszym ciele pojawi się gęsia skórka... Wielu czytelników najdzie refleksja na temat, czy na pewno każdy człowiek posiada sumienie.



"Córka Izebel" to dość złożona powieść z wieloma wątkami i bohaterami. Zapewniam, że nie poczujecie się znużeni czy zmęczeni fabułą. Ta książka wciąga bez reszty! Zaznaczę od razu, że "Córka Izebel" nie jest powieścią, przy której będziecie mogli się zrelaksować. Wręcz przeciwnie! Wilkie Collins mocno i odczuwalnie zagra na Waszym emocjach, a doświadczonych przeżyć nie będziecie mogli długo zapomnieć. Tu nie ma miejsca na spokój - bo na ludzi trzeba uważać. Nawet tych najbliższych...



Jestem szczerze zachwycona twórczością Collinsa i chciałabym, żeby jego dzieła były jeszcze szerzej znane! Jeżeli lubicie dobrze napisane powieści, które nie skrywają w swoim wnętrzu oczywistej treści oraz przedstawiają mroczne zakamarki ludzkiej podświadomości, "Córka Izebel" będzie strzałem w dziesiątkę! Bardzo się cieszę, że miałam okazję ją poznać i rozkoszować się tym wspaniałym dziełem. Polecam!

Dziewiętnastowieczny Frankfurt. Bezdzietna wdowa po kupcu Ephrainie Wagnerze zamierza kontynuować filantropijną działalność zapoczątkowaną przez męża w firmie i szpitalu dla obłąkanych. W tym samym czasie wdowa po profesorze Fontaine, który zmarł na tyfus stara się spłacić długi męża i zapewnić pomyślną przyszłość córce Minnie. Obie wdowy są zdeterminowane w dążeniu do wyznaczonego sobie celu, ale na ich drodze staje Słomiany Jack.

Narratorem w powieści jest siostrzeniec pani Wagner, David Glenney, który pracuje w biurze spółki Wagner, Keller i Engelman, a w wolnych chwilach odwiedza wdowę Fontaine. Autor stworzył bardzo ciekawe i rozbudowane psychologicznie bohaterki. Wdowa po Wagnerze otrzymuje cały spadek i zarządza firmą. Po wielu latach pożycia małżeńskiego z o wiele starszym od siebie człowiekiem nadal zachowuje urodę, ale nie sprawia świadomej swoich zalet. Na co dzień jest niezwykle łagodna i skromna. Jednak jeśli sytuacja tego wymaga, natychmiast budzą się w niej pokłady stanowczości. Jej mąż związany z wieloma instytucjami dobroczynnymi m.in. szpitalem dla obłąkanych w Bethlehem nie mógł pogodzić się z tym w jaki okrutny sposób traktowano tam ludzi zakutych w łańcuchy. W jego dzienniku wdowa znajduje zapiski, z których dowiaduje się, że miał on w planie na własną odpowiedzialność i własny koszt, zbadać zastosowanie dobrego słowa i cierpliwości w leczeniu ludzi obłąkanych. W szpitalu pani Wagner poznaje Słomianego Jacka, który traktowany jest jak najniebezpieczniejszy przestępca, a został przywieziony do zakładu wprost z ulicy po potrąceniu przez wpływową osobę. Słomiany Jack umila sobie czas wyplataniem kapeluszy, mat stołowych i koszyków. Jest młody, ale ma zniszczoną skórę i jest przedwcześnie posiwiały. Nie ma przyjaciół ani rodziny. Asystenci biją go batem uplecionym z rzemieni. Mężczyzna przebywa w celi, siedzi na wiązce słomy i ciężkim łańcuchem jest przykuty do ściany. Podarte ubranie ledwo zakrywa jego wychudzone ciało. Wdowa Wagner jest wstrząśnięta traktowaniem ludzi obłąkanych w szpitalu i zaczyna realizować plany męża. Zamierza także zreformować firmę i wprowadzić do biura kobiety, które będą pracowały obok mężczyzn. Wspólnicy są tym przerażeni, gdyż uważają, że kobiety nie nadają się do pracy, ponieważ ich ,,konstrukcja duchowa zawiera w sobie dwa niepodważalne defekty: zgubną skłonność do małpiego naśladownictwa oraz iście dziecięcą nadgorliwość." Wdowa Fontaine spotyka się z ogólną niechęcią i nieufnością sąsiadów. Uważają ją za złą, chciwą, rozwiązłą i okrutną, podobną do biblijnej królowej Izraela Izebel. Niby nie wyróżnia się niczym specjalnym, ale emanuje kocią gracją, władczym spokojem, urzeka manierami, czaruje głosem. Choć ma około czterdziestu lat nadal jest piękna. Potrafi niepostrzeżenie podporządkować czyjąś wolę do tego stopnia, że odpowiada na najbardziej podstępne pytania szczerze, jakby rozmawiał z bliskim i zaufanym przyjacielem. Chce obronić swoją wrażliwą i niewinną córkę Minnę przed brutalnością świata. Widzi, jak córka powoli, dzień po dniu marnieje i gaśnie po rozstaniu z Fritzem, którego z wzajemnością kocha całym sercem i duszą. Perspektywy na przyszłość są marne i matka szuka ratunku dla Minny chowając godność.

,,Córka Izebel" to klasyka w bardzo dobrym wydaniu. Zagęszczająca się mroczna atmosfera, wyraziste i bardzo dobrze ukazane psychologicznie postacie wdów zmierzających do określonego celu, miłość i tęsknota dwojga ludzi rozdzielonych przez niesprzyjającego ich związkowi ojca. Czytało mi się tę powieść Collinsa niezwykle dobrze i dlatego zachęcam do sięgnięcia po nią:)

Wilkie Collins należy do moich ulubionych pisarzy. Tak się złożyło, że był również najbliższym przyjacielem Dickensa, którego również wielbię uczuciem niezgłębionym. A raczej jego twórczość. Ich powieści sprawiają że znikam na wiele godzin i cały czas znajduję się... właśnie w wiktoriańskiej Anglii. Jak do znudzenia powtarzam powieści dziejące się w tym szczególnym okresie należą do moich ulubionych. I nie ważne, czy pisane przez twórców współczesnych tamtych czasów, czy naszych.
A wracając do Collinsa, żeby wymienić chociaż jedną powieść która wyszła spod jego pióra można wspomnieć o "Tajemnicy mirtowego pokoju", czy "Kobieta w bieli".

A o czym jest "Córka Izebel"?
Posługując się opisem na okładce:
Madame Fontaine, wdowa po wybitnym chemiku, ma w sobie wystarczająco determinacji i przebiegłości, żeby doprowadzić do skutku plany matrymonialne młodej Minny i każdemu, kto ośmieli się stanąć na jej drodze grożą niebezpieczne konsekwencje. Lecz czy nie natrafiła przypadkiem na godnego siebie przeciwnika w osobie niejakiego Słomianego Jacka, byłego pensjonariusza zakładu dla obłąkanych? Dopiero w domu pogrzebowym okaże się, kto zatryumfuje ? i kto ujdzie z życiem.

Mając na uwadze, że zazwyczaj nie mam żadnych uwag do historii Collinsa, stwierdzam, że i "Córka..." jest doskonała. Nie mam zastrzeżeń. I sama akcja, intrygi, bohaterowie, tło. Wszystko mi się podobało i aż żal że tak szybko znalazłem się na ostatniej stronie. Polecam gorąco.