Cicha noc

W ostatnim czasie coraz bardziej przekonuję się do wszelkich zbiorów opowiadań. Nie dziwota więc, że mój wybór padł w końcu na książkę o ciekawym tytule Cicha noc. No i tak... Był kwiecień, a czytałam książkę świąteczną. Czy ktoś mi zabroni? Nie ;)

Zacznę od tego, co zdążyłam sobie wynotować odnośnie do kilku pierwszych opowiadań. Na temat dalszych historii się nie wypowiem, ponieważ po co odbierać całą zabawę z lektury innym?

Pierwsze opowiadanie to Niebieski karbunkuł Arthura Conana Doylea. Dzięki niemu miałam okazję zobaczyć i poznać bliżej styl pisania oraz prowadzenia narracji tego właśnie autora. Jako osoba, która nigdy nie czytała Sherlocka (ale bardzo by chciała), poczułam się bardzo zachęcona do nadrobienia tych powieści. Kto wie, może nawet dokonam tego jeszcze w tym roku?

Drugim opowiadaniem były Salonowe sztuczki Ralpha Plummera. To opowiadanie podobało mi się o wiele bardziej niż poprzednie. Choć na początku nie wydało mi się zbyt... hm, mądre, to zakończenie bardzo mnie zaskoczyło. Autor w otoczce zabawy i śmiechu przedstawił rozwiązanie zagai i zrobił to w bardzo ciekawy sposób. Styl Ralpha Plummera również zasługuje na plus.

Szczęśliwe zakończenie Raymunda Allena to trzecie opowiadanie. Zostało ono dość rozbudowane pod kątem całej sprawy, co jak na właśnie krótką formę było bardzo ciekawe. Autor pisze w sposób zrozumiały i przyjemny, więc lektura tej historii to również czysta przyjemność. Myślę, że do niego wrócę.

Czwartym i ostatnim opowiadaniem, jakie chciałabym omówić, są Latające gwiazdy G.K. Chestertone. Jest to naprawdę wciągające opowiadanie, które czytało mi się bardzo szybko i chyba nawet najprzyjemniej ze wszystkich. Przyzna, że dzięki niemu zostałam zachęcona do sięgnięcia po powieści z serii o Księdzu Brownie.

No i tak. Wspomnę tylko jeszcze o tym, że zdecydowana większość opowiadań to były bardzo dobre twory, które wspominam z uśmiechem na ustach (jakby dziwnie to nie zabrzmiało...). Oprócz historii pisanych przez mężczyzn znalazły się również te, których autorami były kobiety - te nie odbiegały jakością od tych, pisanych przez płeć przeciwną. Znalazły się jednak również te, które były dość słabe i nawet ich już nie pamiętam, no cóż, tak też czasem bywa.

Na ogromny plus jest to, że przed każdą historii znajduje się krótka notatka biograficzna o danym autorze. Jest to bardzo dobre posunięcie, bo wiadomo, że nie wszyscy kojarzą każdego autora i jego dzieła. Ponadto po każdym opowiadaniu przedstawiono nazwisko tłumacza, więc to również zasługuje na plus. W końcu, dzięki tłumaczom mamy możliwość poznawania tysięcy cudownych książek.

Myślę, że do tego zbioru opowiadań wrócę sobie jeszcze przed świętami, bo niektóre naprawdę na to zasługują. Jeśli lubicie takie krótkie formy, no i wszelkie kryminalne zagadki, to z pewnością musicie sięgnąć po tę pozycję. Nie musicie jej także czytać tylko w grudniu, bo równie łatwo zagłębić się w te opowiadania poza świętami. Doskonałym przykładem jestem właśnie ja.

Choć w antologii znajdują się opowiadania autorstwa najlepszych pisarzy gatunku to, po pierwsze, nie zawsze są one ich najbardziej znanymi z dorobku. Często, jak choćby ?Salonowe sztuczki?, to wyszperane perełki, o których najlepsi biografowie nawet nie wiedzieli.

Po drugie ich poziom także jest różny. Jedne wciągają i nie można się od nich oderwać, inne zaskakują, jeszcze inne są dość pospolite i nie porywają. Trudno się nie uśmiechnąć po lekturze ?Farszu?, gdzie złodziej przypadkowo i dla siebie nieszczęśliwie zostaje Janosikiem, gdyż łup trafia nie w jego ręce, a do pewnej młodej, biednej pary. Trudno nie drżeć ze strachu jak bohaterka ?Figur woskowych?, kiedy w nocnej ciemności widzimy jej oczyma cienie i nie wiemy, czy to jej umysł płata jej figle, czy jednak to prawda, że w muzeum coś niepokojącego zabija ludzi. Wreszcie są opowiadania, które pokazują kunszt dedukcji (jak ?Niebieski karbunkuł?), umiejętności logicznego myślenia (jak w ?Szczęśliwym rozwiązaniu?) czy spostrzegawczości (jak w ?Perłowym naszyjniku? i ?Imieniu na szybie?). Do tego potrafią zaskoczyć zakończeniem, wciskając wręcz czytelnika w fotel, jak było w przypadku opowiadania ?Chińskie jabłko?.

?Cicha noc?, to zbiór piętnastu opowiadań stworzonych przez najbardziej uznanych, nieco zapomnianych autorów kryminalnych, którzy odeszli już z tego świata. Wśród nich znalazł się Arthur Canon Doyle, Ralph Plummer, Leo Bruce, czy też Dorothy L. Sayers. Zastanawiam się, dlaczego nie znalazło się tu nic autorstwa Agathy Christie, która jak wiadomo jest uznawana za mistrzynię gatunku.

Sięgając po książkę, tak naprawdę nie wiedziałam, czego mogę się spodziewać. Dopóki jej nie otworzyłam, nie znalazłam bowiem żadnych informacji na temat autorów. Liczyłam jednak na coś innego, bardziej współczesnego. Nigdy nie lubiłam Sherlocka Holmesa, Ojca Browna, ani innych bohaterów stworzonych około stu lat temu, choć niewątpliwe są oni klasykami godnymi zapamiętania.

Nie uważam, by pozycja ta była zła, wręcz przeciwnie, myślę, że to nie lada gratka dla miłośników starych kryminałów, mnie niestety nużyła, ale uważam, że jest to kwestia gustu. Możemy w niej znaleźć sprawę dotyczącą kamienia ukrytego w gęsi, magika, który dał się przechytrzyć, skradzionych pieniędzy i wiele innych. Każde opowiadanie charakteryzuje się dużą liczbą postaci, typowym retro klimatem oraz zagadką do rozwiązania.

Dlaczego tak chętnie czytelnicy sięgają po kryminały? Otóż dlatego, że trzymają one w napięciu, mają tajemniczy, niepokojący styl, pozwalają wcielić się w detektywa i wraz z głównym bohaterem dochodzić prawdy. Zawiła intryga, momenty grozy oraz psychologiczny charakter nie pozwalają oderwać się od lektury nawet na moment. ?Cicha noc? posiada to wszystko, tylko trzeba pamiętać, że jest to zbiór klasyków, za którymi nie każdy przepada.

Nie znajdziecie tu krwawych mordów i mrożących krew w żyłach opisów, to raczej książka o dylematach, kto ukradł rodzinne klejnoty. To, co najbardziej rzuciło mi się w oczy, to ogromne podobieństwo w stylu autorów, gdybym nie wiedziała, że jest to zbiór opowiadań i gdyby każdy rozdział nie był poprzedzony, krótką notką o danym pisarzu, pomyślałabym, że książka stworzona została przez jedną osobę. W zasadzie nie wiem, czy odbierać to jako plus, czy jako minus. Trochę zabrakło mi różnorodności. Jedne historie są lepsze, drugie gorsze, ale ciekawe jest to, że całość rozgrywa się w zimowym klimacie i na pewno będzie miłą odskocznią od tradycyjnych, obyczajowych świątecznych powieści. Czyta się ją szybko i jeśli jesteście miłośnikami prozy z dreszczykiem, to warto sięgnąć po tę książkę, nawet jeśli tak, jak ja wolicie współcześniejszą literaturę.

?Cicha noc? to zbiór opowiadań, których wspólnym mianownikiem jest czas ich akcji - właśnie świąteczny, bożonarodzeniowy okres i oczywiście intrygująca zagadka kryminalna.

Uwielbiam te brytyjskie opowiadania detektywistyczne, w klasycznym stylu, w których największą rolę odgrywa dedukcja. Gdzie sami możemy sprawdzić, czy szczegóły, które stopniowo zdradzają autorzy pozwolą nam odgadnąć rozwiązanie i odkryć przestępcę. Szczególnie w przypadku opowiadania "Śnieżna zagadka" możemy zabawić się w detektywa.

Jak to ze zbiorami opowiadań bywa, zdarzają się perełki i takie, które mniej przypadną nam do gustu, ale jeśli jesteście wielbicielami Sherlocka Holmesa, z pewnością będziecie zachwyceni. A sam detektyw wszechczasów będzie miał sposobność popisania się swoimi zdolnościami analizy i dedukcji w intrygującej historii ?Niebieski karbunkuł?.

Mimo, że nieco odbiegające stylem od pozostałych, opowiadanie grozy ?Figury woskowe? w mrocznym, niepokojącym klimacie zrobiło na mnie największe wrażenie, przyprawiając wręcz o ciarki.

Niech dla nas wszystkich święta będą spokojne i radosne, a przestępstwa i wszelkie niemiłe niespodzianki pozostaną jedynie na kartach książek. Dobrych książek.

?Koniec końców, Watsonie [...] policja nie płaci mi za to, żebym naprawiał jej błędy?, czyli piętnaście świątecznych opowiadań splamionych krwią.

Cicha noc to zbiór świątecznych opowiadań kryminalnych. Piętnastu autorów przedstawia swoje dzieła, takie jak Niebieski karbunkuł Arthura Conana Doylea, Nieznany morderca H.C. Baileya czy też Perłowy naszyjnik Dorthy L. Sayers.

Boże Narodzenie to tajemnicza i magiczna pora roku. Dziwne rzeczy mogą się wtedy wydarzyć, i to pomaga wyjaśnić uświęconą tradycję opowiadania o duchach przy kominku, gdy rok zbliża się ku końcowi. Świąteczne opowieści o zbrodniach i ich wykrywaniu mają podobny urok. Kiedy telewizja staje się nużąca, gry towarzyskie się sprzykrzyły, perspektywa zawinięcia się w ciepłym miejscu z dobrą tajemnicą jest kusząca i znacznie lepsza dla trawienia niż kolejna porcja śliwkowego puddingu. Autorzy kryminałów, podobnie jak czytelnicy, są tak samo podatni na niezliczone atrakcje Świąt Bożego Narodzenia. Na przestrzeni lat, wybitni praktycy tego gatunku obdarowali jedną lub większą liczbę swoich opowieści scenerią świąteczną. Najbardziej godne zapamiętania gwiazdkowe opowiadania suspensu łączą w sobie żywiołową fabułę z przywołaniem nastrojowego okresu świątecznego.

Otrzymanie takiej mieszanki jest znacznie trudniejsze, niż to się wydaje. Książka ta przedstawia czytelnikom niektóre najlepsze świąteczne kryminały z przeszłości. Wybór, jakiego dokonał Martin Edwards łączy świąteczne dzieła ukochanych autorów z jedną lub dwiema historiami, które mogą być nieznane nawet dla zagorzałych fanów literackiego suspensu. W rezultacie otrzymujemy zbiór kryminalnych opowiadań, do delektowania się, niezależnie od pory roku.

Uwielbiam klasyczne kryminały, dlatego tak bardzo Cicha noc mi się spodobała. W zbiorze spotkamy się nie tylko ze sławnymi autorami, ale także z tymi trochę już dzisiaj zapomnianymi. Akcja utworów ma miejsce w okolicach świąt Bożego Narodzenia, dlatego można wczuć się już teraz w klimat świąt. Jak wiadomo, w zbiorze opowiadań znajdą się te, które nas zaciekawią, ale i też te, które nie przypadną nam do gustu. Mnie najbardziej spodobało się opowiadanie Conana Doylea. Uwielbiam Sherlocka Holmesa, więc to pewnie dlatego. Perłowy naszyjnik to drugie opowiadanie na mojej liście ulubionych. Top 3 zamyka opowiadanie Figury woskowe. Moim zdaniem są to najlepsze opowiadania z tej antologii.

Każdy tutaj znajdzie coś dla siebie. Książka sprawdzi się idealnie jako kalendarz adwentowy ? możemy dawkować sobie te opowiadania np. codziennie po jednym. Wprowadzą was w świąteczną atmosferę. To, co jeszcze mi się spodobało, to to, że przed każdym opowiadaniem dostajemy notatkę o autorze, dzięki czemu mogłam dowiedzieć się co nieco o tych osobach, których nie kojarzę.

Cicha noc to idealny prezent dla miłośników kryminałów, którzy na pewno znajdą coś dla siebie w tej książce. Klasyczne kryminały zapewniają dobrą rozrywkę. Opowiadania są ciekawe (może nie ma tutaj wielu trupów, ale są za to zagadki).

CICHA NOC, ŚMIERCI NOC

Tak brzmiał co prawda tytuł jednego z nieco zapomnianych już ? acz niesłusznie, bo chociaż całość wybitna nie była, doceniam chęć twórców pogłębienia rysu postaci ? horrorów, ale doskonale pasuje on do podsumowania niniejszego zbioru. Zbioru, który powinien znaleźć się na półce wszystkich miłośników klasycznych kryminałów. Dla nich to będzie idealny prezent na Gwiazdkę, który nie tylko dostarczy im mocnych wrażeń, ale także usatysfakcjonuje, jeśli chodzi o samo wykonanie i jego poziom.

Co na czytelników czeka na stronach tego tomu? Oczywiście zima, Święta Bożego Narodzenia, choinka, blask świec i? zbrodnie. Jedne większe, inne mniejsze, czasem proste, czasem skomplikowane. Witajcie w świecie, gdzie na śniegu nie brakuje plam krwi, a w cichą noc rozlega się niejeden krzyk ofiary?

Jeśli thriller / kryminał to tylko klasyka. Ciągle uparcie to powtarzam i ciągle okazuje się, że nic na tym polu się nie zmieniło. Biorę do ręki współczesne dzieło tego typu i męczę się ? mniej lub bardziej ? a nieliczne wyjątki jedynie potwierdzają tę regułę. Kiedy jednak sięgam po tytuł, który swoje lata już ma, nagle okazuje się, że tego typu opowieści mogą być ciekawe, a przy okazji świetnie napisane, klimatyczne, niebanalne i autentycznie udane. I to widać wyraźnie po niniejszym zbiorze, na który złożyły się te zarówno bardziej znane, jak i zupełnie już zapomniane teksty klasycznych, czasem legendarnych autorów.

Zbiór zaczyna ?Niebieski karbunkuł?, jedno z opowiadań o Sherlocku Holmesie. Potem na czytelników czekają m.in. ?Latające gwiazdy?, jedna z krótkich form G.K.Chestertona o ojcu Brownie, ?Salonowe sztuczki? ? zapomniane opowiadanie zapomnianego już Ralpha Plummera, o którym praktycznie nic nie wiadomo, czy ?Śnieżna zagadka? ukrywającego się pod pseudonimem Nicholas Blake Cecila Day-Lewisa, wybitnego poety. Długo można by wymieniać, ale chyba widzicie już, co tu na Was czeka. Teksty autorów żyjących i piszących na przełomie XIX i XX wieku, które czasem może i zestarzały się aż nazbyt wyraźnie, a jednak wciąż mają w sobie wielką siłę.

Oczywiście, jak na zbiorek świąteczny przystało, rzecz zadowoli nie tylko miłośników mocnych wrażeń, ale i bożonarodzeniowych klimatów. Bo kiedy nawet Sherlock Holmes odsłania ludzką część swojej natury, widać że nastał niezwykły czas i czuć to w większości historii. Czyli dla każdego coś miłego. Warto więc po ?Cichą noc? sięgnąć i znaleźć w niej coś dla siebie.