Chłopiec w pasiastej piżamie (twarda)

Literatura obozowa nie należy do gatunku książek, które dałabym radę podczytywać przy kawie. Emocje powodują, że cały świat przestaje istnieć. Nawet jeśli kreślona ręką autora historia nie ma odzwierciedlenia w faktach, tak jak w tym przypadku, to przedstawiona z perspektywy dziecka, 9-letniego syna komendanta obozu koncentracyjnego, porusza do głębi.

Bruno, wrażliwy i sympatyczny chłopiec nawiązuje przyjaźń ze swoim rówieśnikiem, Żydem o imieniu Szmul, mieszkającym po drugiej stronie płotu zwieńczonego drutem kolczastym. Chłopcy od razu znajdują wspólny język, tym bardziej, gdy okazuje się, że urodzili się tego samego dnia, miesiąca i roku. Ich relacja dla nich obu jest odskocznią od obecnego życia. Czymś normalnym w tym nienormalnym i niezrozumiałym dla nich świecie.

Bruno jest ogromnie ciekawy tego, co kryje się za ogrodzeniem. Czy jego wyobrażenia w jakimkolwiek stopniu pokrywają się z rzeczywistością?

Tak jak Szmul nie rozumie powodu wyrządzanej Żydom krzywdy, tak Bruno nie widzi, że to ojciec, którego tak kocha właśnie jest jej sprawcą. Dla Bruna jest on wzorem do naśladowania, dla Szmula potworem.

Można by się spierać, czy 9-letni chłopiec może w takim stopniu nie rozumieć otaczającej go rzeczywistości, ale to kwestia zupełnie drugorzędna. Ważne są zawarte w książce wartości.

To historia o okrucieństwie wojny odbierającej dzieciom okres beztroski i zabawy. Okres bezpieczeństwa i miłości.

To też opowieść o przyjaźni, której nie mogą przeszkodzić żadne mury, ogrodzenia i uprzedzenia. Bo dzieci chcą być po prostu dziećmi. Chcą widzieć świat piękny i przyjazny, nie podzielony drutem kolczastym.