Assassin`s Creed: Valhalla

Czytałem wszystkie książki z tej serii i póki co się nie zawiodłem, ale też to nie były najlepsze tytuły jakie miałem w ręku, stąd 4

Poznaj różnicę pomiędzy dumą i honorem, oraz zapamiętaj, żeby w chwili śmierci trzymać broń w ręce.

"Saga Geirmunda" jest świetną przygodową powieścią o wikingach, którą polecam nie tylko fanom gry. Chociaż chciałabym wiedzieć, ilu ją przeczytało i nie miało potem ochoty przenieść się wirtualnie w ten świat, skoro można to zrobić! Czytałam i miałam ochotę grać, grałam, a potem miałam ochotę czytać. Fabuła Valhalli jest tak pomyślana, że można w tym uniwersum tworzyć kolejne i kolejne wątki bez wyszczególniania konkretnego. Wystarczy zmieścić się w tych ramach, w których Wikingowie najeżdżają Anglię, a jest to wiele plemion o różnych cechach charakterystycznych i tak samo jest po drugiej stronie konfliktu - Sasi są zróżnicowani, każde miasto może inaczej zareagować wobec nadciągającego zagrożenia.

Co mi się najbardziej podobało w tej książce? To, że pokazuje wojowników z Północy dokładnie takich, jakich chciałabym oglądać. Są poganami i barbarzyńcami, ale jednocześnie mają swoją filozofię, którą stosują na każdym kroku. Główny bohater, jeżeli akurat nie walczy otwarcie z całą armią albo przebiegle i po cichu niczym Loki, bo i tego i tego tutaj doświadczymy, co rusz wpada w moralną zagwozdkę. Jaką decyzję podjąć, żeby nie stracić twarzy, a równocześnie nie obrazić drugiego wojownika? Który postępek byłby bardziej honorowy? Czy to, co zrobię zapewni mi miejsce w Walhalli? Podobało mi się, że właśnie to życiowe credo wikinga było w powieści podkreślone, szczególnie podczas rozmów i starć z chrześcijańskimi duchownymi.

Ile jest Assassins Creed w tym wszystkim? Jeżeli gracze narzekali, że w najnowszej odsłonie serii asasyńskości jest tyle, co kot napłakał, to w książce, cóż... płakał jeszcze mniejszy kotecek. Geirmund ma swoją historię, równoległą do wątku Eivor z gry, trochę szkoda, że nie wpleciono w to od początku knowania Templariuszy, ale z drugiej strony i tak czytało mi się to bardzo dobrze. Obawiam się tylko, że umieszczenie znanej marki w tytule może niepotrzebnie odstraszyć czytelników, którzy nie przepadają za taką rozrywką.

Bierzcie i czytajcie, nie uciekajcie od przeznaczenia!

Muszę przyznać, że ciekawią mnie książki, które dotykają w jakikolwiek sposób Skandynawii. Głównie, dlatego postanowiłam, że sięgnę po książkę z cyklu Assassins Creed. Zawsze interesowałam się skandynawskimi mitami i legendami, dlatego też po małym wahanie postanowiłam wyrazić swoje zainteresowanie tą książką. Nie wiedziałam, czego mogę się spodziewać, ale to nie miało dla mnie znaczenia. Jesteście ciekawi, o czym pisze Mattew J. Kirby?
Dowód tego, że jest się mężnym i walecznym wikingiem jest dość istotny, zwłaszcza, kiedy jest się kimś pochodzącym ze szlachetnego rodu, a zwłaszcza, kiedy jest ona połączona z norweskimi królami. Geirmund Heloskóry jest odważnym wikingiem, jego najstarszy brat Hamund odziedziczy koronę i ziemie, które z nią szły, nie pozostawiając Geirmundowi niczego, chyba że wyruszy na wielorybie drogę w poszukiwaniu własnej ścieżki i bogactwa. Zmęczony i sfrustrowany życiem w granicach ziem i reguł swojego ojca, Geirmund w końcu decyduje się odejść i szukać własnego losu, okazja do opuszczenia ziem ojca i żeglowania wielorybią drogą nadeszła w najbardziej szczęśliwej chwili. Podczas jednej z wielu przygód poznaje pewną istotę. Otrzymuje do niej pewną bransoletę, jest ona artefaktem, który posiada ogromną moc, ale wraz z nią widmo zdrady wydaje się bardzo bliskie i niebezpiecznie. Czy przyniesie mu ona szczęście? Czy może otrzyma z jej powodu jedynie rozczarowanie i rozgoryczenie? Awans w szeregach armii króla Guthruma to nie lada zaszczyt, dlatego trzeba z siebie dać jeszcze więcej. Geirmund chce spotkać swoje przeznaczenie, wypełnić je nawet, jeśli droga ku temu będzie trudna i długa. Czy mu się to powiedzie?
?Assassin?s Creed Valhalla? autorstwa Matthew J. Kirby?iego jest powieścią, która jest wręcz obowiązkową dla wszystkich fanów cyklu Assasin?s Creed. Uważam, że Geirmund był zdecydowanie dobrze wykreowaną postacią, którą potrafiłam sobie wyobrazić w tamtych czasach, walcząc o swój los i przechodząc przez wszystkie próby. Wikingowie przywiązywali ogromną wręcz wagę do reputacji i honoru, że szczerze uważam, że moglibyśmy się do nich uczyć w tej materii. Ta historia skłania mnie również do myślenia o tym, jak ciężkie musiało być wtedy życie, co to znaczyło naprawdę być wikingiem. Zastanawiałam się, czy poradziłabym sobie w tamtym świecie. Czy byłabym dobra wojowniczką, czy trudniłabym się czymś zupełnie innym? Do przeczytania tej powieści nie jest wymagane żadne wcześniejsze poznanie i znajomość gier Assassins Creed, co jest jej sporym plusem. Sceny akcji były dobrze napisane, a atmosfera zdecydowanie wypadała wiarygodnie. ?Assassin?s Creed Valhalla? to dobra fikcja historyczna, która jest zgodna z brutalnym stylem życia Wikingów.

Akcja powieści przenosi nas do połowy IX wieku. Geirmund Heloskóry (młodszy syn norweskiego władcy Hjorra), ciągle pozostaje w cieniu starszego brata, który został wyznaczony na następcę tronu. Dotyka go również pewnego rodzaju ostracyzm społeczny wynikający z jego przeszłości i wyglądu. Nic więc dziwnego, że marzy mu się odniesienie wielkiej chwały i rozsławienie swojego imienia. Najlepsza ku temu możliwość pojawia się wraz z planowaną wyprawą do Anglii, gdzie każdy będzie mógł zdobyć bogactwa i honory. Sprzeciwienie się ojcu i wyruszenie na wielką wyprawę pod dowództwem Danów, będzie dla niego początkiem prawdziwej przygody, która przyniesie mu albo wielkie zaszczyty, albo śmierć.

Akcja powieści skupia się tutaj na losach wspomnianego już Geirmunda. Autor dobrze rozpisuje jego przygody, które obejmują dość spory kawałek czasu. Dzięki temu czytelnik ma okazję śledzić jak zadziorny i pewny siebie młodzian, staje się prawdziwym i doświadczonym wojownikiem. Widzimy tutaj jego mozolne wspinanie się po szczeblach ?kariery?, zjednywanie sobie nowych ważnych sojuszników i jednocześnie przysparzanie równie potężnych wrogów.

Główny bohater został tutaj na tyle dobrze rozpisany, że trudno nie jest mu kibicować i z wypiekami na twarzy obserwować jego kolejne niebezpieczne przygody. Do tego wszystkiego dochodzi świetnie ukazane tło wydarzeń. Autor należycie przygotował się do pisania powieści i umiejętnie oddaje on zarówno klimat tamtego okresu, jak i działania Wikingów. Na plus należy również zaliczyć pokazanie starć pomiędzy ideami chrześcijańskiej Anglii i nordyckimi doktrynami. Najlepiej zostało to przedstawione w dość intrygującej (chociaż trochę za krótkiej) relacji pomiędzy głównym bohaterem a pewnym bogobojnym kapłanem.

Do zalet książki należy również zaliczyć jej dynamiczność. Przejawia się ona zarówno w ekscytujących walkach, jak i pewnej dozie tajemniczości i ?fantazyjności? niektórych wątków.
Fabuła potrafi być intrygująca i opowiedziana w naprawdę dobrym stylu. Niestety, ale pojawiają się w niej również pewne przydługawe i kompletnie niepotrzebne fragmenty, które niczego istotnego nie wnoszą do samej opowieści. Pewne rozczarowanie powieścią mogą również odczuwać wielcy fani gry. Przedstawiona tutaj historia nie ma zbyt wiele wspólnego z serią Assassin?s Creed. Równie dobrze można było zrezygnować z tej nazwy w tytule powieści. Jeśli więc ktoś liczy na literackie wprowadzenie do gry lub rozszerzenie uniwersum, to niczego takiego tutaj nie znajdzie.