Aleksandra (twarda)

Dawno, dawno temu wszystko zapowiadało piękne życie Olesi Lisowskiej. Dziewczyna będąca córką proboszcza cerkwi miała poślubić Stefana Dropana syna lwowskiego kupca. Młodzi byli z tego pomysłu zadowoleni, chłopak pałał uczuciem do Aleksandry. Niestety w momencie zaślubin do akcji wkroczyli Tatarzy, którzy uprowadzili pannę młodą i pana młodego w jasyr. Aleksandra wędrowała boso w okropnych warunkach, modląc się do Boga, który był w tym czasie jej jedyną pociechą. Wiara dodawała jej sił.

Kiedy dotarła do szkoły niewolnic wraz z innymi dziewczętami pobierała nauki niezbędne do tego, aby w późniejszym czasie możliwe było droższe jej sprzedanie. W Konstantynopolu została oddana do domu Sulejmana Wspaniałego. Zaznajamiała się z życiem w haremie jako służka i niewolnica. Ku wielkiemu zdumieniu niedługo po jej przybyciu dostrzegł ją sam sułtan. Sulejman postanowił wziąć Aleksandrę za żonę...

Droga od niewolnicy do potężnej władczyni nie była ani prosta, ani usłana różami. Kobieta wiele wycierpiała w milczeniu, co miłosierny Bóg wynagrodził obficie. Aleksandra posiadała niezwykle dobre serce, była skromna a to właśnie docenił sułtan wbrew przypuszczeniom, że Olesia raczej powinna wniknąć w tłum, stało się inaczej...

Osyp Nazaruk przedstawia swoim czytelnikom obraz zwykłej dziewczyny, która niczym wyjątkowym się nie wyróżniała, a jednak została tak wywyższona. To bez wątpienia wyjątkowe. Dostajemy powieść bez upiększeń, styl nie ocieka delikatnością co jest dobrym rozwiązaniem. Ostatnimi czasy w mediach i wśród znajomych zrobiło się głośno o serialu "Wspaniałe Stulecie", jeśli jesteście jego fanami, to Wam w szczególności polecam tę książkę. Myślę, że będziecie mieli dużo frajdy z porównaniem seriali z opartą na autentycznych wydarzeniach książką.

...

Ostatnio, jak mogliście pewnie sami zauważyć, zostało wydanych wiele książek na temat serialu, który zawładnął sercami wielu osób ? ?Wspaniałe stulecie?. Sama przyznam, że miałam okazję przeczytać kilka takich książek, ale zazwyczaj były one podobne do siebie. Pisane na podstawie serialu, brak przeszłości bohaterów, oraz brak fragmentów historycznych, których przecież większość czytelników na pewno oczekuje, chcąc poznać dogłębnie kulturę kraju o którym czyta.
?Aleksandra? natomiast, to całkiem inna książka niż te wszystkie, które czytałam do tej pory. Kiedy zabierałam się za jej czytanie, byłam zdania, że pewnie nie dowiem się niczego nowego o bohaterach, bo o wszystkim już czytałam. A tu ? jak się okazuje, spotkało mnie totalne zaskoczenie. Inne książki zazwyczaj zaczynały się, od momentu kiedy to Hurrem była już w haremie sułtana, a następnie zostały przedstawione okoliczności w jakich udało się jej wkraść w jego łaski. Tutaj książka zaczyna się od lat młodości sułtanki ? a wtedy jeszcze Aleksandry Lisowskiej, która wraz z rodziną mieszkała w Rohatynie. Tam też dowiadujemy się, że dziewczyna przygotowywała się do ślubu z pewnym młodzieńcem, a kiedy miało już do niego dojść, miasteczko zostało najechane przez Tatarów. Cała masa ludzi dostała się do tatarskiej niewoli, były tam również kobiety. Co miało się z nimi stać? Nietrudno się domyślić, oczywiście mieli zostać sprzedani na targu. Opowiedziałam Wam tylko po krótce jak zaczyna się ta przygoda późniejszej sułtanki, a jeżeli chcecie przekonać się sami i doświadczyć tego wszystkiego osobiście, to oczywiście do wspaniałej lektury jaką jest ta książka.
Co mogę jeszcze powiedzieć o książce, to na pewno to, że dowiecie się z niej nie tylko o życiu i losie sułtanki, ale poznacie też zwyczaje panujące choćby w obozach tatarskich, ich przyzwyczajenia, dziki styl życia oraz, jeżeli mogę to tak nazwać ? kulturę.
Książkę czyta się błyskawicznie, a to za sprawą lekkiego pióra, które posiada autor. Niezwykłe opisy, czy wydarzenia czyta się z ochotą i wcale się przy tym nie nudzimy. Jeszcze raz podkreślę tutaj, że ogromnie cieszy mnie fakt, że przedstawione zostało życie sułtanki przed trafieniem do haremu.
Książka jak najbardziej odpowiednia dla wszystkich kobiet, dla fanów serialu ?Wspaniałe stulecie?. Mogę zaręczyć, że na tej książce absolutnie się nie zawiedziecie. Co jeszcze działa na plus, to na pewno twarda, solidna oprawa, która czyni książkę wyjątkową i wyróżniającą się spośród innych stojących na półce.
Moja ocena: 10/10
Polecamy, zespół ...

Rohatyn, 1518 rok. Stefan Dropan, syn kupca lwowskiego ma się ożenić z Aleksandrą Lisowską, córką Łuki Lisowskiego, proboszcza cerkwi Świętego Ducha mieszczącej się na przedmieściach Lwowa. W dniu zaślubin na miasto napadają Tatarzy, którzy uprowadzają pannę młodą i pana młodego oraz inne kobiety i mężczyzn w jasyr. Po kilku dniach część uprowadzonych odbijają Kozacy, ale Olesia pozostaje i wędruje bosa przy mażach tatarskich na sznurku albo biegnie przywiązana rzemieniem obok dzikich koni poganiana nahajami.

Na Krymie Olesia zostaje sprzedana na targu niewolników i trafia do szkoły dla niewolnic w Kaffie, gdzie pobiera nauki, aby jej właściciele mogli ją drożej sprzedać. Po raz drugi zostaje sprzedana w Konstantynopolu i trafia do domu sułtana Sulejmana Wspaniałego, młodego władcy Imperium Osmańskiego. Poznaje życie w haremie jako niewolnica i służka odaliski, gdy niespodziewanie dostrzega ją sułtan. Szybko rozchodzi się wieść, że padyszach zapałał miłością do bladej cudzoziemki, chrześcijanki. ,,I zasyczała nienawiść na korytarzach, w komnatach i parkach pałacu jak jadowity gad, co sunie po pięknych kwiatach.,,
Sulejman traci głowę dla Olesi i nie zważając na nic postanawia się z nią ożenić.

Olesię z Rusi Czerwonej nazywano Roksolaną Hürrem- radosną Rusinką, gdyż pomimo trudnego położenia starała się być wesoła i cieszyć drobiazgami. Była piękna i inteligentna. Sumiennie się uczyła nowych rzeczy i języka. Osyp Nazaruk bardzo dobrze oddał uczucia targające Roksolaną, w której duszy toczyła się walka dwóch sił: miłości do człowieka i wiary chrześcijańskiej.

,,Miłość ziemska zaczynała przesłaniać wszystko wokół, rozjaśniona błyskawicami tego, co ludzie nazywają szczęśliwym losem. Przesłaniała ich oboje.,,

Czasy w których żyła Roksolana były okrutne, barbarzyńskie, często przerażające. Autor książki doskonale je zaprezentował w oparciu o źródła historyczne. Trudne losy branek, które często trafiały do odrażających domów rozpusty w Smyrnie, Maroku, Damaszku czy Samarkandzie. Tragiczne położenie niewolników zmuszanych do ponadludzkiej pracy, poniżanych i bitych.

,,Na ulicy wił się z bólu zakuty w łańcuchy nagi niewolnik z piętnem na twarzy, jęcząc, w kółko powtarzał parę słów w Olesi rodzinnym języku: ,,O mój Boże! O Panie!,, Miał połamane kości rąk i nóg, ich części wystawały przez rozdartą skórę. Właśnie szczuli go wielkimi, specjalnie głodzonymi psami, by dokończyły dzieła, rwąc nieszczęśnika na strzępy... Obok czuwała straż, by zapobiec uśmierceniu ofiary przez chrześcijan w akcie miłosierdzia-miał bowiem skonać z głodu, z pragnienia, z powodu utraty krwi, rozrywany psami dwa razy dziennie.,, W ten sposób muzułmanie zwyczajowo karali niewolników za ucieczki.

Z wielkim zainteresowaniem śledziłam losy Aleksandry Lisowskiej. Pięknej i mądrej dziewczyny, która przetrwała na Czarnym szlaku czumackim i dzikich polach ordyńskich. Od branki do żony Sulejmana Wspaniałego, dla którego stała się najukochańszą żoną. Można pomyśleć, że to co przeżyła jest bajką, w którą trudno uwierzyć, ale tak naprawdę jest to postać historyczna, prawdziwa, a cała opowieść oparta jest na źródłach. Historia Aleksandry stała się kanwą i inspiracją dla serialu ,,Wspaniałe stulecie,,
Jak najbardziej polecam książkę ,,Aleksandra,, Osypa Nazaruka:)

ALEKSANDRA WIELKA

Takie bohaterki, jak Hürem, postać znana z bijącego rekordy popularności, choć zakończonego już w naszym kraju serialu ?Wspaniałe stulecie?, szybko zdobywają serca odbiorców. Charakterystyczne, charakterne bym rzekł, wieloznaczne i niebanalne. Ale w Hürem kryje się jeszcze jedna istotna rzecz ? jest autentyczną postacią historyczną. Kimś kto żył nie tylko na ekranie. I szansę na poznanie tej właśnie osoby daje powieść Osypa Nazaruka, ?Aleksandra?.

Hürem. Rudowłosa sułtanka. Kobieta, która przeszła drogę od niewolnicy z haremu, do władczyni. Jej losy, jej charyzma i intrygi dworskie, w których brała udział (czy raczej, których siłą sprawczą była) wystarczyłyby do obdzielenia kilku bohaterek a zatem i kilku książek. A wydawała się być zwykłą dziewczyną z kresów Rzeczypospolitej, która porwana niemal sprzed ołtarza, zniewolona, wyrwana z rodzinnych stron w sam środek Imperium Osmańskiego, trafiła do haremu jej władcy, sułtana Sulejmana II Wspaniałego. Wiedziała jednak jak się o siebie zatroszczyć i potrafiła zdobyć się na niemal wszystko, by osiągnąć swój cel i rozkochać w sobie władcę, by zająć miejsce u jego boku.

Osyp przedstawia losy Hürem bez upiększeń i bez zbędnego odchodzenia o historycznego ujęcia tematu. Większość publikacji odnoszących się do serialu chce skorzystać z jego sławy, ale też i jakby się do niego dostosować. ?Aleksandra? nie idzie tą droga, nie szuka dodatkowej otoczki, a literacko stara się rozwinąć prawdę. Przekuć suche fakty w rasową, historyczną powieść. I udaje jej się to, a przy okazji -spełnia się znany slogan ? fakty ciekawsze są niż fikcja. I bardziej niż fikcja także przejmują, bo świadomość, iż przecież miały miejsce, dawno, bo dawno temu, ale jednak, towarzyszy nam przez cały czas.

?Aleksandra? nie jest baśnią z tysiąca i jednej nocy, ale coś baśniowego w sobie posiada. Barwną scenerię, historię opowiadającą losy zwykłej dziewczyny, która staje się królową, ale zarazem prawda wciąż wisi nad czytającym. Bo po zdobyciu tronu nie ma miejsca na ?żyli długo i szczęśliwie?, a droga prowadząca na tron nie wiedzie przez usłany różami, piękny turecki dywan, po którym stąpa się miękko i przyjemnie. Ba, sama nawet królowa daleka jest od uroczych, delikatnych księżniczek, które zaludniają baśnie, bliżej jej już do złych władczyń na te polujących ? tak baśń odarta zostaje ze złudzeń.

I dlatego właśnie warto po ?Aleksandrę? sięgnąć i zderzyć losy serialowej Hürem z jej pierwowzorem. A może po prostu poznać fascynującą kobietę, która mimo upływu niemal pięciuset lat, wciąż stanowi inspirację.

Polecam.