Tango

„Tango” Mrożka jest pozycją obowiązkowa dla wszystkich Polaków chwalących się co najmniej wykształceniem średnim. Jest obowiązkiem i jako obowiązek często jest postrzegana. Nic w tym dziwnego! Niezwykłe bogactwo interpretacji jakie budzi „Tango” jest problemem zaprzątającym głowy najwybitniejszych krytyków. Cóż wiec poradzić ma zwykły zjadacz chleba (książek) z tak przytłaczającym utworem? Nie twierdzę oczywiście iż jest to dzieło zbyt trudne, chciałbym jednak zwrócić uwagę na wysoką wartość „Tanga” w oderwaniu od jakże rozległego pola interpretacyjnego. Tango to przecież konflikt świata doskonale nam znanego, zaś szczegółowe, często prawie filmowe didaskalia, Ba! Nawet porady skierowane dla reżyserów niezwykle ułatwiają odbiór dzieła. Mimo iż do czynienia mamy z dramatem, wśród wszechobecnej ironii odnaleźć można również sporą dawkę humoru, zaś gwałtowne zwroty akcji zaspokoją zarówno zwolennika kina akcji jak i wytrawnego maniaka teatru. Wracając jeszcze do warstwy interpretacyjnej „Tango” dzięki temu właśnie atrybutowi nie staje się zagmatwane czy skomplikowane, lecz wręcz przeciwnie, ułatwia odbiór i nadaje dramatowi uniwersalności. Ze swej strony „Tango” gorąco polecam!