Pożegnanie wolności

Takie książki lubię! Coś się dzieje, niekoniecznie szybko. Dla mnie to też była maa odskocznia od książek obyczajowych. Lubię czytać kryminały i cieszę się, że ostatnio zdarza mi coraz częściej sięgać po taką literaturę.
Opowieść zaczyna się w momencie, gdy w jednej z kopenhaskich dzielnic zostaje znalezione ciało młodej dziewczyny, jak się okazuje, zajmującej się, jak to mówią, najstarszym zawodem świata. Równocześnie, w niewielkim odstępie czasu w jednym z kościołów zostaje porzucone niemowlę. Czy te sprawy się ze sobą wiążą? To spróbuje wyjaśnić policja wraz z asystentką kryminalną Louise Rick, a także dziennikarka Camilla Lind.
Ciekawa książka, wydawałoby się, że już zaraz wszystko się wyjaśni, a to jeszcze bardziej sprawy się komplikują. Okładka trochę przeraża, ale nie wiem, czy sama książka jest aż taka straszna, choć to prawda, opisano w niej bestialskie zabójstwa.
Z twórczością Sary Bl?del nie miałam jeszcze do czynienia, ale to chyba czas by to zmienić. Myślę, że jak już wiem jak pisze, to na pewno sięgnę po jej poprzednie książki.
Polecam.

,Pożegnanie wolności" to przede wszystkim mozolna, policyjna robota. Bohaterowie śledzą dziewczyny i ich alfonsów, robią zdjęcia i przepytują mieszkańców, w nadziei, że uda im się zdobyć jakiekolwiek dowody. I jakkolwiek opis tej żmudnej, policyjnej pracy ma swój urok, to zaczynałam się nudzić. Głównie dlatego, że opowieść wydawała się zbyt prosta, a związek między prostytutkami a porzuconym dzieckiem zbyt oczywisty. Na całe szczęście powieść nie zawodzi - na końcu wszystko okazuje się bardziej skomplikowane, niż myślałam. W drugiej połowie książki fabuła nabiera rozpędu, gdy na jaw wychodzą szczegóły z przeszłości bohaterów, pojawiają się nowi oskarżeni, a trop, który podjęła policja okazał się całkowicie mylny. Pojawił się też wątek międzynarodowy i bardzo osobisty dla niektórych postaci. Zdecydowanie im dalej w książkę, tym robi się różnorodniej. Zaskoczyło mnie też zakończenie - dalekie od typowych rozwiązań.