Ziemia trwa

Ish podczas wędrówki po górach zostaje ugryziony przez grzechotnika. Gdy jego stan się nieco poprawia postanawia wybrać się na najbliższą farmę. Tam jednak nikogo nie zastaje. Jedzie do miasteczka, które jest opustoszałe. Włamuje się do sklepu a gazety sprzed tygodnia informują o wielkiej epidemii, która rozprzestrzenia się w zawrotnym tempie. Nie wiadomo skąd wziął się wirus i czym go leczyć. Wiadomo że przypomina objawy ostrej różyczki.
Jedzie do swojego domu rodzinnego, aby sprawdzić czy jego rodzice żyją. Po drodze w miasteczku nie spotyka nikogo, żadnej żywej duszy na ulicach, chociaż jeździ i szuka trąbiąc na około. W domu rodzinnym nie znajduje rodziców, ani żywych ani martwych. Po poszukiwaniach w mieście nie spotkał nikogo z kim można by nawiązać jakąś relacje. Przez większość swojej podróży jest sam. Postanawia wrócić do domu. Tam dostosowuje swoje samotne życie do obecnej sytuacji. A może już nie samotne? Jak dalej potoczy się ich życie?

Początek książki zapowiada się świetnie, zwłaszcza że uwielbiam takie postapokalipytczne historie. Później trochę wieje nuda, bo przez kilkadziesiąt stron jest to samo. Samotna podróż, puste krajobrazy z coraz dzikszymi zwierzętami domowymi i nie tylko, bezludne miasta, puste domy...wrócił do domu i dopiero na 127 stronie coś się zaczyna wreszcie dziać... Ale tylko na chwilę. Później znów było mi ciężko czytać, żeby się tak wciągnąć. Niemniej jednak myślę, że autor po prostu chciał przedstawić nam realny obraz tego jak wyobraża sobie odrodzenie ludzkości.

Ziemia trwa to powieść, która mnie pozytywnie zaskoczyła i którą będę miło wspominał. Książka Stewarta to przykład bardzo dobrze przemyślanej i ciekawie napisanej literatury postapokaliptycznej. W wyniku choroby umiera większość ludzi, a nieliczni ocaleli muszą odnaleźć się w tej nowej rzeczywistości. Akcję powieści śledzimy głównie z punktu widzenia Isha - początkowo przemierza Amerykę i widzi wszelkie zniszczenia oraz zmiany jakie następują w wyniki nieobecności człowieka. Z czasem, razem z innymi ocalałymi, buduje nową wspólnotę, która stanie przed wieloma nowymi wyzwaniami.

George R. Stewart przedstawia wszystko bardzo rzeczowo i na chłodno, snując przy tym wiele interesujących rozważań, a czytelnik sam musi ocenić i przemyśleć, to co widzi Ish i co stało się z ziemią. W połączeniu z wieloma niezwykle trafnymi obserwacjami i przewidywaniami co do rozwoju społeczności po epidemii, całość robi ogromna wrażenie. Co prawda, Stewart czasami stosuje pewne skróty, szczególnie pod koniec książki, ale robi to, aby skupić się na kilku ważnych problemach, jakie napotkała społeczność, a nie na tym, aby jego wizja była możliwie jak najbardziej dokładna. Zdarza się też, że autor wspomina o jakimś interesującym problemie, ale z braku czasu jest on jedynie zasygnalizowany.

Ziemia trwa przedstawia świat po apokaliptycznej pandemii, w wyniku której życie straciło większość ludzi, a nieliczni ocaleli w różny sposób próbują przeżyć w tym nowym świecie. Pomimo upływu ponad 70 lat od ukazania się książki, rozważania i spostrzeżenia autora są wciąż aktualne i dają do myślenia. Polecam!

OSTATNI BASTION LUDZKOŚCI

Mamy siebie
I mamy coś jeszcze
Ty wołasz
Ja mówię, że jestem
Trzymaj mnie
Trzymaj świat
Który stacza się tak jak ja
- Maleo Reggae Rockers

Zanim powstał ?Bastion? Stephena Kinga, a po nim cała masa inspirowanych tym dziełem książek, istniała już ta powieść. I to właśnie ona zainspirowała Króla Horroru do napisania swojego najsłynniejszego działa. Ale chociaż powieść ?Ziemia trwa? po raz pierwszy ukazała się w 1949 roku, dopiero teraz doczekaliśmy się jej polskiego wydania. Czekać jednak było warto, bo to naprawdę świetne dzieło i jedno z najlepszych w swoim gatunku.

Zaczęło się od epidemia. Nikt nie widział skąd się wzięła, ale w jej wyniku zginęła większość ludzkości. Ish, jeden z nielicznych ocalałych, zaczyna obawiać się, dokąd zmierza ludzkość i jak bardzo się stoczy. Ale jest też nadzieja ? dla niego staje się nią Em. To właśnie z nią zacznie budować wspólnotę, ale co ich czeka po drodze? I czy coś takiego ma jeszcze jakąkolwiek rację bytu?

?Ziemia trwa? nie jest pierwszą powieścią postapo w dziejach. Przed nią istniały już bowiem takie dzieła, jak ?The Scarlet Plague? Jacka Londona z 1912 roku czy jeszcze wcześniejsza, bo opublikowana w 1826 roku ?The Last Man? Mary Shelley. Kto zrobił jednak lepsze dzieło i bardziej wytyczył gatunkowe ścieżki, spierać się nie ma co ? wszystko zależy od gustu czy tego, jakie kierunki postapo bardziej do nas przemawiają. Jednak jakkolwiek by nie podchodzić do tematu, powieść Stewarta to wciąż jedno z najlepszych dokonań postapokaliptycznej fantastyki i naprawdę świetna książka niezależnie od preferencji gatunkowych.

Kiedy czytałem ?Ziemia trwa?, pierwsze co przyszło mi na myśl to to, że właśnie za takie książki uwielbiam ?Wehikuł czasu?. Wiem, że nie jest to pierwsza taka seria, a i w ramach jej oferty często pojawiają się tytuły nieoczywiste, a zatem i nie te najbardziej znane, ale tak czy inaczej zawsze są to pozycje poznania warte, czasem zaś dostajemy prawdziwe perełki, które już dawno powinny pojawić się na polskim rynku, a dopiero teraz zagościły na księgarskich półkach.

Abstrahując od tego ? chociaż już sam fakt polskiego wydania należy jest docenić ? ?Ziemia trwa? to dzieło naprawdę wyśmienite. Ta jedyna powieść SF w dorobku autora, w 1951 roku została nagrodzona pierwszą International Fantasy Award, a magazyn ?Locus? uznał ją za jedną z najlepszych książek sci fi w dziejach. Nie ma się co dziwiąc. Dzieło to bowiem porusza, intryguje, przeraża i urzeka wizją i pokazuje, jak wielu od tamtej pory czerpało z niej pełnymi garściami. Świetnie napisana i zaangażowana, pozostaje aktualna ? szczególnie w czasach, gdy planeta jest tak przeludniona i zniszczoną przez ludzi ? i nieprzerwanie robi wrażenie. Dlatego na całym świecie jest wznawiana raz po raz.

W skrócie, poznajcie koniecznie. To naprawdę wielkie dzieło i rzecz warta polecenia każdemu. A przy okazji jeden z najlepszych, jeśli nie najlepszy tom ?Wehikułu czasu?, a tych świetnych nigdy przecież nie brakowało.