Rany wylotowe

Album Rany wylotowe w bardzo dużym uproszczeniu można określić mianem ciekawego spojrzenia na współczesny Izrael i wstrząsające nim wewnętrzne kłopoty. Każdy, kto miał wcześniej do czynienia z pracami autorki, zdaje sobie jednak sprawę, że tematykę tą scenarzystka perfekcyjnie wykorzystuje do pokazania zwykłych ludzi i ich złożonych relacji (wszystko to podane w mocno emocjonalnej otoczce).

Głównym bohaterem historii jest młody dwudziestokilkuletni taksówkarz Kobi. Pewnego dnia kontaktuje się z nim młoda żołnierka informując go, że jego ojciec (z którym nie miał on już od dawna kontaktu) prawdopodobnie stał się ofiarą zamachu bombowego. Kobietą tą jest Numi, która w jakiś sposób była związana z jego ojcem. Szybko pojawiają się inne pytania. Autorka wykorzystuje te niedopowiedzenia jako intrygujący punkt wyjścia do dalszej o wiele bardziej złożonej historii. Opowieści poruszającej wątek rodzinnego dramatu, sporów na tle etnicznym/kulturowym czy szerzącej się przemocy mającej wpływ na życie zwykłych ludzi.

Przedstawiona tutaj historia jest naprawdę mocno intrygująca i mocno nieprzewidywalna. Jeśli miałbym określić gatunek, z jakim mamy tu do czynienia, to jest to coś na pograniczu dramatu psychologicznego, obyczajówki i melodramatu. Opowieść toczy się w szybkim tempie, napędzana serią drobnych, ale wstrząsających/zaskakujących wydarzeń. Nie należy jednak oczekiwać od scenariusza mocnych zwrotów akcji, które wgniotłyby nas w fotel podczas lektury. Autorka pod tym względem jest bardzo powściągliwa i woli serwować odbiorcy małe, ale znaczące ?momenty? fabularne.

CODZIENNE RANY

Po świetnych ?Tunelach? nadszedł czas na ?Rany wylotowe?. Czyli, w skrócie, wznowienie najsłynniejszej i najbardziej docenionej powieści graficznej Rutu Modan. I fajnie, bo kto nie miał dotąd okazji przeczytać tego albumu, w końcu może to zmienić. A warto, bo świetna to rzecz, nasycona emocjami i przemyśleniami, pełna życiowych scen i fascynującego spojrzenia na to, co zwyczajne, a jednak kryjące w sobie coś więcej. I to określenie ? niby zwyczajna rzecz, a jednak kryjąca w sobie coś więcej ? doskonale charakteryzuje cały ten komiks.

Kobi to młody mężczyzna mieszkający w Tel Awiwie. Co robi w życiu? Pracuje jako taksówkarz i chociaż wiedzie spokojne, wręcz nijakie życie, wkrótce wszystko wywraca się do góry nogami. A winny jest jeden tylko telefon, od kobiety, która dobrze znała jego ojca, a która podejrzewa, że ten zginął w zamachu terrorystycznym. Dowodów na to nie ma ? przynajmniej nie jednoznaczne ? ale jest tego niemal pewna. Kobi, który z ojcem utrzymywał sporadyczny tylko kontakt, zaczyna własne śledztwo w tej sprawie i?

No i wynik tego śledztwa, oczywiście, ważny jest, ale ważniejsze pozostaje samo dochodzenie i wszystko to, co dzieje się w trakcie. A dzieje się sporo, nie da się co prawda powiedzieć, że akcja pędzi na złamanie karku, bo tak nie jest ? i chwała za to autorce, czego innego potrzebowała ta opowieść ? jednak wydarzeń nie brakuje. A emocji tym bardziej, bo to, że rzecz trzyma się tak blisko życia (a trzyma) sprawia, że bardziej to wszystko do nas dociera. Bardziej zżywamy się z bohaterami, ich losami, problemami, a gdy zżywamy ? przeżywamy. A przeżywać jest co.

Urzeka mnie, jak Modan traktuje swoich bohaterów ? z czułością, ale i bez oszczędzania. Oszczędzać się ich zresztą nie dało, taki świat, taka rzeczywistość. I urzeka mnie, z jaką prawdziwością autorka wszystko to, co ma do pokazania, nam pokazuje. Jakie to jest życiowe, jak choćby ta erotyczna scena, gdy wystarczy, że jedna z postaci palnie coś głupiego, jak to bywa, i nastrój pryska. Jak pryska i pokój życia, kiedy dochodzi do nieoczekiwanej sytuacja, stającej się motorem napędowym działań / fabuły / przemian.

Wyśmienicie się to czyta, a i ogląda równie dobrze. Bo ta cartoonowa kreska Modan, porównywana często do prac Hergé?a, ma w sobie i lekkość, i prostotę, i realizm, i czystość, i brud. I fajną, oszczędną, barwną, ale doskonale dobraną kolorystykę także.

Więc? Więc warto. Świetna rzecz ? nagrodzona zresztą Eisenerem ? która robi robotę i zapada w pamięć.