NACJA (twarda)

Książka z rodzaju tych, które czyta się szybko i płynnie jak najlepszą w świecie fantastykę, ale razem z przeczytaniem ostatniego zdania dociera do nas, że ta powieść tak naprawdę nie była fantastyką. Nie, tak naprawdę to była powieść o nas samych. O dorastaniu i problemach dorosłego życia, o pytaniach, które każdy z nas kiedyś sobie zadawał. Czytając "Nację", wyraźnie czuć, że fabuła nie jest sklecona naprędce, podczas kąpieli, ale jest przemyślana co do najdrobniejszego szczegółu. A to w dzisiejszych czasach zdarza się niewiarygodnie rzadko. Trzeba też wspomnieć o jeszcze jednym niewątpliwym atucie - książka ta zmusza do myślenia. Nie mówi wprost, nie podaje nam faktów na tacy, nie każe nam zachowywać się "tak a tak", wierzyć w "to i to", ale wygania nasze dotychczasowe ideały i poglądy z zagrody naszego umysłu i pozwala jeszcze raz spojrzeć na nie trzeźwym okiem, tym razem pozbywając się granic wytyczonych przez opinię publiczną.

Trochę inna książka od tych z serii Świata Dysku. Pozostał humor, lecz w zdecydowanie bardziej strawnej, a nawet wręcz zachwycającej, formie. Zostały dodane, sprytnie schowane w żartobliwych zdaniach, ciekawe myśli, zgrabne aforyzmy. Czasami dopiero po chwili orientujemy się, że zdanie, które nas rozbawiło, ma głębszą treść. Ot, choćby takie: ?Nie trzeba było znać Pilu długo, żeby zauważyć, że płynie przez życie jak kokos przez ocean. Zawsze się wynurza. Biło w nim jakieś naturalne źródło radości. Smutek, jak chmura w słoneczny dzień, szybko przemijał. Przygnębienie było schowane gdzieś głęboko, zamknięte w klatce i owinięte kocem jak papuga kapitana? czy ?Krzyczysz, tupiesz, wrzeszczysz, że nie ma bogów, a potem wygrażasz pięścią w stronę nieba i piętnujesz ich za nieistnienie!?. Pozostał narrator, który sprawia wrażenie zupełnie nieprzejmującego się losami głównych bohaterów, ot takie ma do nich podejście jak entomolog do obserwowanych przez się mrówek. Historia też jest lekka i urzekająca, wydarzenia i sytuacje, w których znajdą się postacie nie przyprawią nikogo o dreszcz emocji. Zabierałam się do tej książki z ostrożnością, ponieważ nie wszystkie książki tego autora przypadły mi do gustu. Ta sprawiła mi wielką niespodziankę. Niemalże chciałam od razu po lekturze zacząć czytać raz jeszcze. Zachęcam wszystkich do pójścia moim śladem. I nie zastanawiajcie się zbyt długo, bo jak to stwierdziła Daphne, główna bohaterka powieści, ?może jest coś takiego jak nadmiar myślenia?.