Księga Pana Nadziei (twarda)

Ech, panie dzieju, jak to się człowiek może czasami oszukać. Otworzyłam ten komiks na chybił trafił i zauroczył mnie fragment, który przeczytałam. Jakież było moje zdziwienie, gdy po przytarganiu tego niemalże kilogramowego dzieła okazało się, że to jedyny godny uwagi i zachwytu kawałek książki. Ogólnie jest o smęceniu. Pseudofilozoficznym. Czasami też o narzekaniu. Pojawienie się damskiej postaci niewiele zmienia. Może retrospekcji jest więcej. I próby czynienia aluzji do innych znanych i lubianych komiksów. Rysunki raczej irytowały moje oko niż wprawiały w zachwyt. Tematyka ? nie mój klimat. Nie zaprzyjaźniłam się z poczuciem humoru autora, nie przekonały mnie jego wynurzenia. Po prostu czuję się jak dziecko, któremu ktoś zabrał lizaka. Tak dobrze zapowiadał się ten komiks, a okazało się, że to wydmuszka. Nie ośmielę się polecić.