Ebook Przyczyny duszy mobi,epub

est w swojej strukturze zespołem elementów cielesnych współzmieszanych z pierwiastkami niematerialnymi. Wszystkie działania, jak poznanie czy odczuwanie, są wynikiem wewnętrznych czynności duszy, wyznaczonych zasadą poznania rzeczy za pomocą swoich elementów strukturalnych. Utożsamienie władz duszy z jej istotą prowadzi do zanegowania rzeczy zewnętrznych jako jej przedmiotów poznawczych. b. Koncepcja duszy według Platona W systemie Platona zaprezentowanym w dialogu ,,Timajos" istotę duszy człowieka stanowią dwa pierwiastki: to samo (,,idem") i różne (,,diversum"), które kolejno odpowiadają tworzywu niematerialnemu, ponieważ nie podlega ono zmianom, jest proste i ,,zawsze w ten sam sposób się ma", oraz tworzywu materialnemu przyjętemu ze względu na zmiany i podziały, jakie w nim zachodzą. Pryncypia te nie stanowią jednak dwóch odrębnych części duszy, lecz są pośrednikami wskazującymi na status duszy rozumnej wśród dusz gatunkowo od niej różnych. Platon wyraża to porównanie w następujący sposób: ,,natura duszy rozumnej wśród (rzeczy) wyższych i zupełnie niematerialnych jest niższa i mniej ważna, a wśród materialnych i niższych jest znakomitsza i wyższa". Uznając wymienione pierwiastki za tworzywa duszy Platon hołduje zasadzie przyjmowanej przez jego poprzedników: ,,podobne poznaje się przez podobne". Zgodnie z nią funkcja poznania gatunków i rodzajów przypada tworzywu niematerialnemu, które jest również nazywane pierwiastkiem identyczności, natomiast poznanie różnic i przypadłości należy do tworzywa materialnego ujmującego ,,inność". Platon wyraził również pogląd, że przyczynami rzeczy są liczby. Zauważył, że pojęcia, które powstają na drodze abstrakcji intelektualnej wielu cech rzeczy szczegółowych, charakteryzują się bytowaniem niezależnym od zmysłowo dostrzegalnych przypadłości fizycznych, całkowicie od nich oddzielonym i nieprzerwanie trwającym. Platon mówił, że są ,,subsystencjami przez się i w akcie". Pojęciom przypisał bowiem doskonały sposób bytowania.[15] W zależności od ,,ilości" posiadania pierwiastka niematerialności przedmioty poznania podzielił na trzy grupy, z których najwyższą stanowią powszechniki oddzielone (,,universalia separata"), czyli przedmioty czysto intelektualne, niższą -- przedmioty matematyczne (,,mathematica"), a najniższą -- przedmioty poznania zmysłowego (,,sensibilia"). W ten sposób powszechnikom odpowiadają subsystencje, które Platon nazwał ideami i substancjami oddzielonymi, pojęciom matematycznym -- gatunki, a przedmiotom zmysłowym -- rzeczy szczegółowe. Substancje oddzielone i idee różnią się od matematycznych gatunków, ponieważ idei przysługuje gatunek sam w sobie, natomiast każdy gatunek matematyczny zawiera rzeczy, których liczba jest zróżnicowana. Idea dobra odnosi się więc do dobra samego w sobie, które nie jest ograniczone czy podporządkowane jakiejś konkretnej rzeczy, zaś gatunek dobra obejmuje wiele rzeczy szczegółowych: dobrego człowieka, dobrego konia, dobry humor i inne. Platon twierdzi też, iż idee i substancje oddzielone są przyczynami rzeczy poznawalnych zmysłowo. Są one złożone z liczb, wśród których podstawowe to: jedynka i dwójka. Mają one rangę przyczynowania rzeczy poznawalnych zmysłowo, ponieważ stanowią ich pryncypia. Zgodnie z tym dusze oddzielone i idee są przyczynami dusz zmysłowych. Działania każdej takiej duszy pochodzą od władz zapodmiotowanych w istocie, którą stanowią liczby. Do podstawowych władz i działań duszy należą: intelekt (,,intellectus"), wiedza (,,scientia"), mniemanie (,,opinio") i zmysł (,,sensus"). Intelekt ma naturę jedności, ponieważ jego strukturę metafizyczną stanowi idea jedności, na której wspiera się działanie intelektualne, czyli ujęcie jednego w jednym ,,ruchu" intelektu. Naturą władzy, która została przez Platona nazwana wiedzą, jest podwójność. Wskazuje na nią działanie tej władzy polegające na przechodzeniu od przesłanek do konkluzji, czyli od jednego do drugiego. Istotą mniemania jest potrójność, gdyż działanie tej władzy polega na powiązaniu przesłanek z dwoma wnioskami. Natura poczwórności przysługuje zmysłowi, który jest władzą porównaną do piramidy o czterech kątach, ponieważ dotyczy ciała i obejmuje działania poszczególnych zmysłów. Każda liczba składa się z elementu formalnego i materialnego, czyli z jednego i dwóch. Te elementy są nierówne i im przysługują cechy niepodzielności jedności, a więc identyczność i skończoność, oraz równe, którym przypisuje się różnorodność i nieskończoność. Podstawą do wyróżnienia tych pierwiastków są dwa porządki liczb powstałe pod wpływem dodawania do jedności kolejnych liczb nierównych, czyli nieparzystych, oraz liczb parzystych. W wyniku tych działań otrzymuje się układ liczb kwadratowych, które charakteryzu