Ebook Czekam na bajkę. Wiersze, bajeczki i opowiadania dla dzieci mobi,epub

m rozbrzmiewa. Te smakołyki, sami to wiecie, babcia gotuje najlepiej w świecie, bo w kuchni z babunią, o każdej godzinie, jest miło i ciepło, wesoło czas płynie. Konwalia i biedronka Konwalia: Powiedz mi, biedronko, powiedz mi, kochana, skąd masz tyle kropek od samego rana? Biedronka: Dostałam kropeczki od Królowej Nocy, by mnie podziwiali biedronkowi chłopcy. Bo dziś najmodniejsza jest w kropki sukienka. Marzy o niej każda biedronka - panienka. Konwalia: Ja bym też w kropeczki sukienkę mieć chciała, a jestem, jak widzisz, biała, całkiem biała. Biedronka: Masz sukienkę białą i pachniesz przecudnie, zdobisz las wieczorem, rano i w południe. Wielkanoc Malowały dzieci jajka na pisanki, włożyły do kosza barwne malowanki. Wstawiły baranka, mirtem ustroiły, koszyczek wiosenny w domu postawiły. Upiekła mamusia baby lukrowane i słodkie mazurki pomadą polane. Każdy oczekuje śmigusa-dyngusa, kiedy można spłatać mokrego psikusa. Płynie sobie chmurka po błękitnym niebie, niesie śmigus-dyngus dla mnie i dla ciebie. Ciepły deszcz wiosenny zazieleni łąki, zadzwonią pod niebem wesołe skowronki. Wielkanoc, Wielkanoc, to święta radosne, pachną złotym słonkiem i przynoszą wiosnę, białe przebiśniegi, bazie i sasanki, pyszne mamy ciasta i barwne pisanki. Historia wielkanocnej święconki Zbliżały się święta wielkanocne. Mama, Irenka i Jaś uwijali się w kuchni. Jaś tarł chrzan, Irenka lukrowała mazurki, a mama piekła piękne, drożdżowe baby. Tylko Asia siedziała na stołeczku w kuchni i bawiła się z kotem Baltazarem. Dzisiaj nikt nie miał dla niej czasu. Starsze rodzeństwo pomagało mamie, Ola - jej najbliższa przyjaciółka - siedziała w domu przeziębiona i nic nie wskazywało na to, że Asia będzie miała jakieś towarzystwo. Baltazar zeskoczył z kolan dziewczynki i pomknął na podwórko. Asia nie mogła pobiec za nim, ponieważ na dworze padał deszcz ze śniegiem. Nic ciekawego więc nie mogło się tego dnia wydarzyć. - Dzieci - powiedziała nagle mama - pamiętacie o święconce? - Jajka się ugotowały - odrzekł Jaś - ale kto zrobi pisanki? - To może ja? - pisnęła Asia. - Ty? - zdziwił się Jaś - przecież ty jesteś za mała! Dziewczynka już zaczęła pochlipywać, gdy do rozmowy włączyła się mama: - Świetny pomysł, niech Asia zrobi pisanki! Tylko uważaj, nie pobrudź sukienki i nie rozgnieć skorupek od jajek. I mama dała córeczce miseczkę, w której leżało sześć białych jaj ugotowanych na twardo. Asia pobiegła po mazaki i flamastry. Usiadła przy małym stoliku i zaczęła malować. Pierwsze jajko pomalowała w kolorowe paski. Było tak piękne i barwne jak tęcza. Na drugim zrobiła szlaczki. Czego tam nie było? Zygzaki, kółka, kropeczki, a nawet bazie. Dwa kolejne jajka pokryła różnokolorowymi kropkami, na piątym umieściła dwa śliczne żółciutkie kurczaczki, a na szóstym namalowała bukiet wiosennych kwiatów. Gdy dziewczynka skończyła swoją pracę, ułożyła pisanki w koszyczku na pięknej koronkowej serwetce. Na środku ustawiła świąteczną babeczkę, którą mama upiekła specjalnie do wielkanocnego koszyka. Obok umieściła malutką doniczkę z zielonym owsem, z którego wyglądał biały baranek z cukru. Przyjrzała się swojemu dziełu. Było wspaniałe! Jeszcze tylko parę gałązek barwinka i święconka była gotowa. Asia patrzyła z zachwytem na kolorowy koszyczek i pisanki zaczęły się ruszać, obracać jedna do drugiej, a nawet rozmawiać. - Jestem najpiękniejsza - mówiła ta w kolorach tęczy. - Eee tam, cała w paski! Też mi piękność! - przygadywała pisanka w zygzaki. - To my jesteśmy najbardziej kolorowe - podskakiwały na-krapiane jajka. - To my jesteśmy główną ozdobą koszyka! - Pi, pi, pi! - zapiszczały żółciutkie kurczaczki z piątej pisanki. - Czy to możliwe, żeby był ktoś piękniejszy od nas? Kto z was ma takie żółte piórka, takie zgrabne, żółte dziobki, kto potrafi tak figlarnie spoglądać oczkami jak dwa koraliki? - To nieprawda - wołała pisanka w kwiaty. - Ja jestem najpiękniejsza, jestem jak wiosenna, kolorowa łąka. Asi nie podobała się ta kłótnia pisanek, chciała się włączyć do rozmowy, zwrócić uwagę tym kolorowym jajkom, że to ona, Asia, tak je pomalowała, że wszystkie są jednakowo ładne, że to nie jest wcale miłe, takie wychwalanie się, ale zobaczyła ze zdziwieniem, że ona sama nie jest już Asią, małą dziewczynką, ale dodatkową, siódmą pisanką, na której narysowana jest pucołowata buzia, dwa śmieszne warkoczyki z kokardami i piegi na perkatym nosku. - A to heca! Jestem wielkanocną pisanką - pomyślała dziewczynka. Ale nie zdążyła nic powiedzieć, ponieważ pozostałe jajka znów zaczęły się przechwalać. Nagle ktoś głośno zawołał: - Cicho! Co wy sobie wyobrażacie? Nie wstyd wam? Mamy w koszyczku gościa! - odezwała się drożdżowa baba stoją