Nadejście Trzeciej Rzeszy

e stosunkowo odległe. Lenin i bolszewicy szybko wynegocjowali jakże im potrzebne porozumienie pokojowe, dające im chwilę wytchnienia konieczną do umocnienienia świeżo zdobytej władzy. Niemcy postawiły twarde warunki, anektując na mocy traktatu z Brześcia Litewskiego z początków 1918 r. ogromne połacie rosyjskiego terytorium. Gdy ogromne liczby niemieckich oddziałów zostały przerzucone z już uspokojonego frontu wschodniego, by wzmocnić nową ofensywę wiosenną na zachodzie, ostateczne zwycięstwo zdawało się czekać tuż za rogiem. W swoim dorocznym orędziu do narodu niemieckiego z sierpnia 1918 r., cesarz zapewnił wszystkich, że to co najgorsze podczas tej wojny jest już za nimi. W zasadzie była to prawda, ale nie w sensie, który cesarz miał na myśli117. Ogromny upust krwi jaki wiosenna ofensywa Ludendorffa sprawiła niemieckiej armii otworzył aliantom, wzmocnionym ogromnymi liczbami ,,świeżych" amerykańskich żołnierzy i zaopatrzenia, drogę do przełamania niemieckich linii i dynamicznego natarcia na froncie zachodnim. Morale w niemieckiej armii zaczęło się załamywać, a coraz więcej żołnierzy dezerterowało lub poddawało się aliantom. Ostateczne ciosy spadły gdy sojusznik Niemiec, Bułgaria, poprosiła o pokój, a habsburskie armie na południu zaczęły topnieć w obliczu wznowionych uderzeń Włochów118. Pod koniec września Hindenburg i Ludendorff musieli poinformować cesarza, że porażka jest nieunikniona. Ogromne zaostrzenie cenzury zagwarantowało, że gazety pisały o perspektywie ostatecznego zwycięstwa jeszcze przez jakiś czas po tym, gdy w rzeczywistości dawno nie było po niej śladu. Skutkiem tego wstrząs wywołany przez wieść o klęsce Niemiec był zdecydowanie potężniejszy119. Miał okazać się zbyt silny dla resztek systemu politycznego imperium utworzonego przez Bismarcka w 1871 roku. To właśnie w tym kotle wojny i rewolucji wykuto nazizm. Porażkę Niemiec z 1918 r. od narodzin Trzeciej Rzeszy w 1933 r. dzieli zaledwie piętnaście lat. A jednak po drodze miało dojść do licznych zwrotów i zakrętów. W 1918 r. triumf Hitlera absolutnie nie był nieunikniony, a już na pewno nie był z góry narzucony przez miniony bieg historii Niemiec. Stworzenie Rzeszy Niemieckiej, jej dojście do gospodarczej potęgi oraz statusu wielkiego mocarstwa wśród wielu ludzi zrodziło duże oczekiwania. Oczekiwania, których, co w tym czasie było już oczywiste, Rzesza i jej instytucje nie były w stanie spełnić. Przykład Bismarcka, rzekomo bezwzględnego, twardego przywódcy nielękającego się odwoływać do przemocy i podstępu, by osiągnąć swe cele, trwał w umysłach wielu, a determinacja z jaką dążył do zlikwidowania demokratyzującego się niebezpieczeństwa politycznego katolicyzmu oraz ruchu socjalistyczno-robotniczego była powszechnie podziwiana przez protestancką klasę średnią. ,,Cicha dyktatura" Hindenburga i Ludendorffa wcieliła w życie wzorzec bezwzględnej, autorytarnej władzy w chwili ogromnego narodowego kryzysu 1916 r. i stworzyła złowrogi precedens na przyszłość. Spuścizna niemieckiej przeszłości na wielu polach niosła ze sobą ogromny ciężar, ale nie sprawiała, że nadejście i zwycięstwo nazizmu było nieuniknione. Cienie rzucane przez Bismarcka koniec końców mogły zostać rozproszone. A jednak jeszcze zanim I Wojna Światowa dobiegła końca, stały się znacznie gęstsze. Skutki wojny nieskończenie pogorszyły problemy pozostawione niemieckiemu systemowi politycznemu przez Bismarcka i jego następców; a do tych problemów doszły kolejne, zwiastujące jeszcze więcej kłopotów w przyszłości. Bez wojny nazizm nie narodziłby się jako poważna siła polityczna, a tak wielu Niemców nie poszukiwałoby rozpaczliwie autorytarnej alternatywy dla cywilnych polityków, którzy w godzinie próby bardzo zawiedli Niemcy. W latach 1914-1918 wszyscy grali o tak wysokie stawki, że zarówno prawica, jak i lewica były gotowe podejmować kroki tak skrajne, że w latach poprzedzających wojnę śniły o nich jedynie postacie z marginesu sceny politycznej. Zaciekłe wzajemne obwinianie się o odpowiedzialność za klęskę Niemiec jedynie pogłębiało konflikt polityczny. Poświęcenie, ubóstwo, śmierć na ogromną skalę sprawiły, że Niemcy o każdym zabarwieniu politycznym z goryczą poszukiwali przyczyn. Niemal niewyobrażalne wydatki na wojnę zrodziły wielki ciężar ekonomiczny dla światowej gospodarki, którego nie udało się pozbyć przez kolejnych trzydzieści lat, a najbardziej ciążył on Niemcom. Orgie narodowej nienawiści, którym oddawały się wszystkie narody biorące udział w wojnie pozostawiły po sobie przerażające dziedzictwo żalu. A jednak, gdy niemieckie armie maszerowały do domu, a reżim cesarza niechętnie szykował się do przekazania władzy swemu demokratycznemu następcy, nadal wydawało się, że możliwe są wszystkie opcje. OSUNIĘCIE SIĘ W CHAOS