Zaćmienie (twarda)

Zmierzch przedstawił nam narodziny uczucia Belli Swan i Edwarda Cullena. Księżyc w nowiu usunął wampira w cień, a na jego miejsce podstawił wilkołaka, Jacoba Blacka. Zaćmienie konfrontuje ze sobą obu głównych bohaterów i zmusza Bellę do dokonania wyboru, co wcale nie będzie takie proste, jak się wydaje. Na problemy sercowe nakłada się jeszcze pragnienie zemsty pewnej wampirzycy i ultimatum nałożone przez stary wampirzy ród. O nudzie nie ma mowy ! Dialogi to w dalszym ciągu mocny punkt serii. Podczas rozmowy Alice i Belli w sprawie ślubu szczerze się popłakałem... ze śmiechu. Sama narracja też jest niezła. Wątek zemsty Victorii poprowadzony został z wyczuciem i choć jest efektownie, nie ma się wrażenia, że pisarka przesadziła (a jej postacie i tak idealnie nadają się na superherosów). Bardzo na plus należy pani Meyer policzyć fakt, że uniknęła powtarzania pomysłów. Każda książka jest pod tym względem inna i nie ma się uczucia déjà vu. Serdecznie polecam.

,,Zaćmienie"to trzecia część tej bestsellerowej serii autorstwa Stephenie Meyer.Media zaczynają donosić o morderstwach w Seattle,a do lasów powraca Victoria-wampirzyca która chce pomścić swojego ukochanego Jamesa,którego zabił Edward,Bella wie,że znajduję się w śmiertelnym niebezpieczeństwie.W trudnych chwilach Belli pomaga nie tylko Edward,ale także Jacob-jej najlepszy przyjaciel.Isabella musi dokonać wyboru pomiedzy miłością Edwarda,a przyjaźnią Jacoba.
Do pokoju Belli zakrada się wampir.
Po jakimś czasie okazuję się,że Victoria stworzyła armię nowo narodzonych wampirów.Są bardzo niebezpieczne,ponieważ przez pierwszy rok nowonarodzeni są niezwykle silni.Czy uda się pokonać Victorię?Jakiego wyboru dokona Bella?Co jeszcze się wydarzy?Tego wszystkiego i wielu innych rzeczy dowiecie się z tej ksiażki.Gorąco polecam każdej dziewczynie.

Zacznijmy może od tego, co mi się nie podobało, a imię tego "fabuła". Wyobraźnia poniosła tym razem autorkę naprawdę daleko i do tego właściwie nie mam zastrzeżeń. Na ślub Belli i Edwarda właściwie wszyscy czekali, ale spłodzenie przez tę parę dziecka i wywołany tym konflikt z Volturi robią wrażenie. Pomysł niezły, ale wykonanie gorsze. Stephenie Meyer albo za bardzo polubiła swoich bohaterów, albo zbytnio chciała się przypodobać czytelnikom, gdyż zaserwowała im tak przesadny happy end, że nie mogę się powstrzymać od patrzenia na niego krzywo. Wszyscy, ale to wszyscy (może prócz Volturi) dostali to, czego pragnęli, a w niektórych przypadkach nawet więcej.

Z jednej strony nie da się zaprzeczyć, że saga Zmierzchu to bajka o brzydkim Kopciuszku, który poznał swego księcia i przeistoczył się w piękną księżniczkę. W międzyczasie pojawiają się problemy, zagrożenia życia, konkurent do ręki Kopciuszka, ale to jednak wciąż bajka. Patrząc z tej strony, przesadnie szczęśliwe zakończenie jakoś łatwiej przełknąć. Mimo to nawet bajka powinna mieć jakiś morał i jestem zdania, że lepiej by było, gdyby Przed świtem pokazało, że nie wszystkie marzenia są w stanie się spełnić.

Kiedy w okolicach Forks zaczynają się dziać dziwne rzeczy wszystko znowu wydaje się kręcić w wokół -no, a jakże by inaczej- Belli. Martwi się o nią Charlie, Edward, Jacob i jeszcze kilka innych fantastycznych stworzeń. Mimo ukończonych osiemnastu lat ie może chodzić gdzie jej się samej chce, jeździć dokąd ma ochotę i spędzać czasu i spotykać się z kim ma ochotę. Zanim Edward w końcu okaże się wyrozumiałym czeka nas kilka prześmiesznych i nieprzewidywalnych, desperackich ucieczek Belli do Jacoba. Tak więc dylemat między Jacobem a Edwardem, zakończenie ostatniej klasy, Victoria czająca się w pobliżu, a to wszystko uwieńczone wahaniem czy wampirem naprawdę warto być... Oj, będzie się działo! Gwarantuję!

Trzecia część cyklu. Kiedy media zaczynają donosić o serii tajemniczych morderstw w Seattle, a do lasów wokół Forks powraca żądna zemsty wampirzyca, Bella uświadamia sobie, że znowu grozi jej śmiertelne niebezpieczeństwo. W dodatku, wiedząc, że jej decyzja może doprowadzić do odnowienia odwiecznego konfliktu pomiędzy wampirami a wilkołakami, zmuszona jest wybierać pomiędzy miłością Edwarda a przyjaźnią Jacoba. Zbliża się też zakończenie roku szkolnego, a więc termin przemiany – co Bella ma wybrać: życie czy śmierć?

Przeczytałam wszystkie trzy części w jednym ciągu. Zanim kupiłam każdą z nich, poznawałam ich recenzje. Myślałam, że dzięki temu nic nie będzie w stanie mnie zaskoczyć. Że czytając "Zaćmienie" będę myślała tylko o tym, by Edward ugryzł wreszcie Bellę, że dziewczyna jest nie do wytrzymania. Że tłumaczenie jest do niczego i że nie przebrnę przez ostatnie 200 stron. Myliłam się. I całe szczęście! Książkę przeczytałam jednym tchem i jestem mile zaskoczona, że moje obawy się nie sprawdziły. Nawet tłumaczenie nie kuło w oczy. Wprawdzie bardziej z niej romansidło niż trzymający w napięciu horror, ale niewiele odbiegające od pozostałych części. Jest i wulkan uczuć i wartka akcja. Doniosłe chwile i ospałe przemyślenia. Generalnie można więc w niej znaleźć wszystkie atuty poprzednich tomów. Rozumiem jednak reakcje negatywne, które uwidaczniają się w poniższych recenzjach - rozdarcie Belli, jej przemyślenia i podejmowane decyzje nie zostaną pozytywnie odebrane przez kogoś, kto nigdy podobnych emocji nie doświadczył - ba! Nie zostaną nawet zrozumiane. Nie można zatem oczekiwać, że wszyscy tę książkę pokochają. Warto jednak przeczytać "Zaćmienie", by poznać dalsze losy głównej bohaterki i samemu ocenić historię, którą tworzy. Zobaczymy co przyniesie czas...

Saga o wampirach robi furorę także w Polsce. Prawie w każdej księgarni osiągnęła status bestsellera. Kilka dni po wydaniu tomu wszędzie można było spotkać osoby z książką S. Meyer w dłoni, w parku, tramwaju, szkołach, a nawet w kolejce w sklepie. Na czym polega fenomen tych powieści ? W sumie nie jest to wielka proza, wybitne dzieło, a sięga po nią tyle osób. Być może tajemnica tkwi w fabule, z jednej strony fabule zupełnie nierzeczywistej i bajkowej. Miłość głównej bohaterki do inteligentego, bosko przystojnego i czułego.. Wampira. Z drugiej strony właśnie to nas pociąga. Ta niemożliwość, nierealność, ta baśniowa atmosfera. Chcemy uczestniczyć w tej bajce, chcielibyśmy stać się jej częścią i przeżywać wszysyko to, co nam w zwykłym życiu nie jest dane. "Zaćmienie" to moja ulubiona część sagi. Być może dlatego, że tak wiele w niej ludzkich emocji: przyjaźni, miłości, zazdrości. A przecież te uczucia dotykają każdego z nas.
Wierzę, że nie wszystkim podoba się proza Meyer. Sama się dziwię, że mnie się spodobała. Ale czas poświęcony jej powieściom nie uważam za stracony, to były naprawdę ciekawe chwile.