Ślicznotka doktora Josefa

książka

Wydawnictwo Jacek Santorski
Oprawa miękka
  • Dostępność niedostępny

Opis produktu:

Powieść o przemijaniu, pamięci, spełnionych i nie- miłościach, o kruchej granicy między dobrem i złem. Ale także śmiałe i niespotykane w literaturze spojrzenie na istotę ciała, które zbawia i zdradza.
Poznajemy losy mieszkańców pensjonatu, ich starzenia się, przemijania.
Pensjonariusze licytują się egzotycznymi chorobami, dziećmi w Ameryce, wykształceniem, flirtują, uciekają, wspominają smak czereśni i czasy okupacji - które wciąż wydają im się bliskie, pełne urody. Czasy, kiedy smak był słodszy, a trwa zieleńsza. Rozliczają się z życiem, które powoli uchodzi i wiecznie czekają na dzieci, które prawie nigdy ich nie odwiedzają.

Ślicznotka doktora Josefa dotyka najtrudniejszych tematów, które każdy z nas musi oswoić. I robi to bezlitośnie, na strunie najwyższej, ale i z humorem, czasem rubasznym, ale częściej subtelnym, pełnym zadumy. Nie pozostawia obojętnym, oburza, ale i uwodzi.

Zyta Rudzka, pisarka, psycholog, autorka wielu scenariuszy telewizyjnych, dramatu: Seks, chemia i latanie oraz licznych powieści: Białe klisze (1993, Akapit), Uczty i głody (1995, Iskry), Pałac Cezarów (1997, Świat literacki), Mykwa (1999, Świat Literacki), Dziewczyny Bonda (2004, Świat Książki). Otrzymała nagrody m.in.: im. J. Iwaszkiewicza; im. St. Piętaka; Europejską Nagrodę Radia Deutsche Welle.
S
Szczegóły
Dział: Książki
Wydawnictwo: Jacek Santorski
Oprawa: miękka
Wprowadzono: 20.03.2006

RECENZJE - książki - Ślicznotka doktora Josefa

4.6/5 ( 7 ocen )
  • 5
    5
  • 4
    1
  • 3
    1
  • 2
    0
  • 1
    0

ewadylan

ilość recenzji:20

brak oceny 4-05-2009 13:44

Powieść Zyty Rudzkiej ukazuje starość w bardzo artystyczny, pełen różnych środków wyrazów sposób. Przez całą książkę śledzimy rozmowy staruszków z domu opieki, słuchamy ich przemyśleń, często też narzekań na zdrowie, życie, ludzi. Tęsknią oni za młodością, jednocześnie jednak cieszą się drobnościami jakie im jeszcze zostały - ciepłem słońca, zielonością wiosny, zapachami, we wspomnieniach przenoszą się w dawny, lepszy świat. Wstydzą się swej ułomności którą autorka opisuje dobitnie, często kilka zdań poświęcając danej postaci. Trzeba też przyznać, że w sposób mistrzowski nadała każdej postaci własny charakter, każdy bohater jest zupełnie inny. Momentami odnoszę wrażenie, że język tej ksiażki jest wręcz karykaturalny, ale mimo to nie uważam, aby mogła ona urazić czyjeś uczucia, prawdziwą sztuką jest napisać takie dzieło. pod względem tematyki jest to powieśc zdecydowanie wyjątkowa i oryginalna-na długo pozostanie w mojej pamięci.