Sisi, czyli Elżbieta Amalia Eugenia von Wittelsbach (1837-1898) ? księżniczka Bawarii, cesarzowa Austrii i królowa Węgier. Niedawno powstała przepiękna powieść inspirowana życiem tej legendarnej kobiety. ?Sisi. Cesarzowa mimo woli? to kolejna próba przedstawienia nam faktów z jej życia, przybliżenia przeżyć związanych z trudnym życiem na wiedeńskim dworze. Chyba nie ma osoby, która by nie słyszała o cesarzowej Elżbiecie słynącej z wyjątkowej urody i uroku. Dotychczas powstało wiele produkcji filmowych przedstawiających jej życie. Najsławniejsza z nich powstała w latach 50. XX wieku z Romy Schneider w roli głównej. Czytając książkę cały czas miałam przed oczami sceny z tego filmu.
Akcja powieści, podobnie jak filmu, zaczyna się w sierpniu 1853 roku. Wtedy właśnie do pałacu przychodzi wiadomość z Wiednia ? Helena ma zostać żoną Franciszka Józefa cesarza Austrii. Dziewczyna nie jest tym zachwycona, ale nie ma wyjścia. Wraz z matką i siostrą jadą do letniej rezydencji Habsburgów poznać cesarza. Podczas pobytu okazało się, że Franciszek zakochał się w Sisi i to ją chce poślubić. I tak miłość zatriumfowała, a młodzi stanęli na ślubnym kobiercu. Już sam dzień ślubu był dla młodziutkiej dziewczyny dniem ciężkiej próby. Sztywna dworska etykieta już zawsze będzie częścią jej życia i jednym z wielu powodów do smutku.
Młoda cesarzowa była przyzwyczajona do swobody i nauczona samodzielności, co nie pasowało do zasad panujących u Habsburgów. Jedynym zadaniem żony cesarza jest przestrzeganie tych zasad i rodzenie dzieci. Franciszka widywała rzadko, gdyż zawsze jest bardzo zajęty rządzeniem państwem. Do tego powodem do zmartwień był konflikt z teściową. Po narodzinach dzieci pozycja cesarzowej na dworze się nie zmienia. Nadal musiała być podporządkowana mężowi i apodyktycznej teściowej. Ciągle obserwowana, szpiegowana i oceniana toczyła samotną walkę o odzyskanie kontroli nad swoim życiem. Z czasem popadła w rezygnację i melancholię. Samotność jej nie służyła. Popadła w skrajny narcyzm i przesadnie dbała o swój wygląd. Sisi kochała Węgry, gdyż tak jak oni była tłamszona. Została orędowniczką polityki mającej na celu przyznanie Węgrom autonomii. To dzięki jej i hrabiemu Andrassy doszło do ceremonii koronacji pary cesarskiej na króla i królową Węgier. Jest to scena kończąca tę powieść. Dalsze losu Sisi poznamy w następnej książce.
Książkę czyta się doskonale. Autorka użyła wprawdzie fikcji literackiej na potrzeby powieści, ale i tak wiele wydarzeń historycznych jest zgodnych z prawdą. Okrojona jest liczba bohaterów historycznych. Brakuje np. ojca i braci cesarza. W książce są również nieścisłości związane z opisem wyglądu niektórych postaci.
Allison Pataki skupiła się na związku Sisi i Franciszka. Zadbała o portrety psychologiczne postaci. Najszczegółowiej przedstawiła troje głównych bohaterów: parę cesarską i arcyksiężną Zofię. Wydarzenia historyczne i polityka są tylko tłem tej historii. Mimo to doskonale pokazała zawiedzione marzenia i nadzieje oraz cierpienie matki, której odebrano dzieci.
Największym zaskoczeniem dla mnie był wątek romansu Sisi i węgierskiego hrabiego Andrassy. Autorka opowiedziała historię tej znajomości po swojemu dopowiadając to czego nie zanotowano na kartach historii. Źródła historyczne potwierdzają, że Sisi i hrabiego łączyła przyjaźń, ale faktyczny romans był mało prawdopodobny. Tak czy inaczej ta romantyczna historia dodaje powieści uroku.
Książkę polecam nie tylko fanom Sisi. Czyta się wspaniale, niejednokrotnie z wypiekami na twarzy. Autorka zmierzyła się z trudnym i ambitnym tematem ? efekt jest naprawdę dobry. Nawet zastosowana fikcja literacka nie przeszkadza w czytaniu. Każdemu rozdziałowi towarzyszą emocje, a ciekawa fabuła porywa nas do innego świata ? świata cesarzowej Sisi.
książka 
