Z nurtem ale pod prąd

Wreszcie kawałek uczciwego spojrzenia na końcowe 15 lat PRL-u. Spojrzenia pozbawionego obowiązkowej pozy odcięcia się oraz potępienia: - ?bo ze mną było oczywiście inaczej. W zasadzie to w ogóle mnie wtedy nie było?. Wytrych spogląda na tamten okres z dystansem, z odpowiednią dawką autoironii, potrafi pośmiać się z siebie i z innych , nikogo przy tym nie obrażając. Zabawnie a jednocześnie autentycznie zaprezentowane scenki z wojska, potem perypetie w pracy zawodowej, z działalności w organizacji młodzieżowej i w partii. Opowiedział bym te czasy podobnie bo też przez nie przeszedłem i jak wszyscy wokół mnie starałem się normalnie żyć. Bywało smutno i siermiężnie ale bywało też śmiesznie i zwyczajnie. Miewam nawet poczucie, że wówczas żyliśmy jakby bardziej ku sobie i potrafiliśmy się lepiej bawić niż obecnie. Książkę Wytrycha przeczytałem w ciągu dwóch dni i uczyniłem to z dużą przyjemnością. Mam nawet żal do autora, że choć pisze prawdziwie, przedstawia wiele ówczesnych postaci i interesujących zdarzeń , za bardzo koncentruje się jednak na obśmianiu bezrozumności PRL-u, za mało zaś pokazuje, że ludzie potrafili się wtedy również cieszyć. Ale słowa uznania za dobrze i uczciwie napisaną książkę. Czegoś podobnego na temat PRL-u nie spotkałem jeszcze na naszym rynku.