Witaj, laleczko

Super książka dla miłośników akcji,lat 80 tych. Wydanie dwóch częsci w jednej książce to super pomysł.

Inteligentne poczucie humoru, akcja, czyta się bardzo pierwszorzędnie,
Polecam!!

Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością tego autora i z całą pewnością nie ostatnie. Od pierwszych stron czytelnik już wie, że nie będzie to taka sobie historyjka z szybkim i przewidywalnym zakończeniem. Przewracasz pachnące drukiem kartki i im dalej, tym bardziej czujesz, że we wszystkich opisanych miejscach jesteś razem z głównym bohaterem :P Polecam!

Książka o poszukiwaniu spokoju, o winie i karze, po części autobiografia, po części kryminał. Autor lubi zmieniać temat i podsuwać własne spostrzeżenia. Na plus złośliwy humor i wiele ciekawych stylistycznych rozwiązań. Pozycja warta przeczytania.

To jest książka, która spodobała, że zaczęłam czytać i zachorowałam na ciężką odmianę książkoholizmu :) Wciąga i nie pozwala przerwać czytania od pierwszej do ostatniej strony. Idealna zarówno dla młodych jak i starszych czytelników

To jest książka, która spodobała, że zaczęłam czytać i zachorowałam na ciężką odmianę książkoholizmu :) Wciąga i nie pozwala przerwać czytania od pierwszej do ostatniej strony. Idealna zarówno dla młodych jak i starszych czytelników

Książka bardzo mi się podobala szczególnie godne polecenia są wtracenia autora. Jeszcze nigdy nie czytałam tak skonstruowanie książki.

Autor to gawędziarz, bardzo sprawnie opisuje swoją historię. Dużo w niej autentycznych doświadczeń, jak i przemyconych faktów. Książka dość bezpośrednia, momentami może być grubiańska, ale zawsze szczera i prawdziwa. Pozycja ciekawa i warta polecenia.

Markowi Urbanowi nie zależy na sławie a pomimo to jest kontrowersyjny, ponieważ mówi dokładnie to, o czym myśli i nie ubiera się w gładkie słówka lecz wali prosto z mostu. Cenię to u ludzi, w szczególności publicznych, a tacy są przecież pisarze, bo to artyści.

Czasy, kiedy wszędzie trzeba było mieć układy, żeby cokolwiek załatwić. Są morderstwa, ofiary, mozolnie drepczący w miejscu śledczy. Sporo tutaj cytatów samego pisarza i osobistych elementów z jego biografii.

Gdzieś pomiędzy tekstem głównym jasnowidzenie pomieszane z czarnoksięstwem lub cudami, ewentualnie- w zależności od interpretacji- najzwyczajniej choroba umysłowa. Na pierwszym planie rasowe zbrodnie i detektywi na topie mordercy.

Książka w sumie o miłości. Uczuciu kobiety i mężczyzny, o relacji z Bogiem, o relacjach z ludźmi, którzy stają na naszej życiowej drodze. Uczmy się kochać ludzi, bo za szybko nam odchodzą.

Pozycja godna polecenia. Marek Urban wnikliwie opisuje problemy w milicji, kiedy jeszcze taką nosiła nazwę. Uważam, że ta znajomość metod funkcjonowania w minionej epoce bardzo dodaje książce realizmu.