Warto walczyć o miłość

Przerzuciłam się na wersję papierową, ponieważ w bibliotece skończyły się audiobooki. Czy żałuję? Trochę tak, naprawdę przyjemnie słuchało się tej książki. Za to wersję tradycyjną czyta się szybciej. Te wszystkie fragmenty, które odnoszą się do wydarzeń z poprzednich tomów oraz te, gdzie autorki zbytnio się roztkliwiają. Bo, co tu ukrywać, to książka ku pokrzepieniu serc jest. Tych niewieścich zwłaszcza. Że w końcu się uda. Że miłość nie umiera. Że jak się miłością dzielisz, to ona wraca. Że mężowie potrafią zaskakiwać. I to pozytywnie. Że nie należy porzucać nadziei. Przy okazji są sprytnie między wierszami przemycone porady oraz zachęty. Do korzystania z pomocy specjalistów. Informacje o roślinach i ich potrzebach. Kilka faktów o pszczołach. Ot, takie wypełniacze z jednej strony, a ciekawostki z drugiej. Bo kto powiedział, że podczas lektury romansu nie można się wzbogacić o konkretną wiedzę. Powieść na jeden wieczór. Taki ze śmiechem, ze łzami wzruszenia i smutku. Lecz jednocześnie taki, który miło się wspomina. Polecam

Autorki potrafią zbudować cudowny klimat, co widać nie tylko w Ogrodzie Zuzanny, ale także w powieści przygotowanej na Święta Bożego Narodzenia ? Okruchy dobra. Opowieść przez nie snuta jest pełna ciepła, wzruszeń i refleksji, ale także dobrego humoru, który bazuje zarówno na słowach, jak i sytuacjach. Było mi naprawdę miło ponownie zagościć w Ogrodzie Zuzanny i mam nadzieję, że ta wizyta nie będzie ostatnią i autorki nas jeszcze zaproszą do Starej Leśnej oraz Kurzej Stopki...

To już moje trzecie spotkanie z mieszkańcami Starej Leśnej i czytając tą ciepłą opowieść, czułam się jakbym powróciła do rodzinnego domu. Dostarczyła mi, podobnie jak wcześniejsze części, wielu emocji.

Bardzo związałam się z bohaterami i wraz z nimi przeżywałam ich bolesne straty, niepowodzenia i problemy. Wraz z nimi cieszyłam się ich radościami i nadziejami. Śmiałam się z poczynań zabawnej papugi Kleopatry i z rywalizacji między księdzem Fąfarą i aptekarzem Wtorkiem o wyhodowanie największej dyni.

Bardzo trzymałam kciuki za rozwiązanie problemów małżeńskich Kazi, za odmianę losu Krystyny, za Zuzannę...

I tak jak w życiu coś się kończy i coś zaczyna, tak i tu musiałam pożegnać niektóre postacie i powitać nowe. Mimo zmian, ta mała społeczność ludzi tak odmiennych, a tak wzajemnie życzliwych, pozostaje miejscem, które pokochałam i w którym mogłabym żyć. Czy takie miejsca istnieją? Wierzę, że tak.

To ostatnia część serii o mieszkańcach małej podwarszawskiej miejscowości Starej Leśnej ???? Wspaniała atmosfera małego miasteczka, w którym wszyscy się znają, powoduje, że czytelnik ma wrażenie jakby był jednym z mieszkańców. Od pierwszych stron powieści można poczuć ogromną sympatię do głównych bohaterek, choć trzeba przyznać, że nawet postaci drugoplanowe zostały tu świetnie zarysowane.

Zaręczam, że nawet gdybyście tę część przeczytali jako pierwszą, to autorki bardzo sprawnie wprowadzą Was w całą historię i przybliżą niezbędne elementy fabuły z poprzednich tomów.

Przyznam, że już dawno nie doświadczyłam tylu wzruszeń i łez, co podczas czytania ?Ogrodu Zuzanny????? Ogromnie zżyłam się z bohaterkami, byłam z nimi ?na dobre i na złe?, kibicowałam im w pokonywaniu przeciwności losu, rozpaczałam, gdy traciły najbliższych... Poczułam się częścią tej historii.

Polecam Wam wszystkim tę opowieść - pełną wzruszeń i mądrych porad ????