Uwarunkowania i kierunki polskiej polityki zagranicznej w pierwszej dekadzie XXI wieku

Opis produktu:

Od początku bieżącego stulecia szczególny wpływ na kształtowanie polskiej polityki zagranicznej posiadają nowe jej wyznaczniki zewnętrzne.
W pierwszej dekadzie XXI wieku środowisko bezpieczeństwa międzynarodowego podlega silnym zmianom. Z polskiego punktu widzenia bezpieczeństwo narodowe należy widzieć w kontekście globalnego, zaś NATO służy jego utrwaleniu. Zależy to jednak od efektów osiąganych we współpracy euroatlantyckiej. Toteż Polska propaguje oparcie Wspólnej Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony na zasadach kooperacji a nie konkurencyjności wobec Inicjatywy Zdolności Obronnych NATO. Chociaż sternicy polskiej polityki zagranicznej zauważają różne odmiany koncepcji strategicznych we wspólnocie transatlantyckiej, to jednak uznają je za wtórne w stosunku do wartości i interesów łączących Stany Zjednoczone i Europę. Pochodzi stąd przekonanie o braku "dylematu wyboru" między nimi. Pada również zapowiedż monitorowania reformy struktur dowodzenia NATO. Dzięki partnerstwu z USA Polska liczy na uzyskanie wpływu na decyzje dotyczące kolejnego etapu rozszerzenia Sojuszu. Na pierwszy plan wysuwane są kandydatury Bułgarii, Rumunii, Chorwacji i Ukrainy. Polska zamierza również uczestniczyć w Pakcie Stabilności dla obszaru Europy Południowo--Wschodniej.
Czynnikiem determinującym kierunki polskiej polityki zagranicznej w XXI wieku jest członkostwo RP w Unii Europejskiej. Dyplomacja polska nie zanotowała sukcesu stając w obronie rozwiązań przyjętych w Traktacie Nicejskim. W podpisanej w Rzymie, 29 pażdziernika 2004 roku, Konstytucji Europejskiej nie ujęto jej propozycji dotyczących systemu ważenia głosów w Radzie Europejskiej oraz treści preambuły. Członkostwo w UE stwarza szansę na reanimację współpracy w ramach Trójkąta Weimarskiego. Polska liczy na ożywienie kontaktów z Francją i Niemcami w zakresie polityki zagranicznej i polityki obronnej. Natomiast za główny cel Wspólnej Europejskiej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa UE przyjmuje rozwój współpracy z sąsiadami poprzez ukształtowanie Wschodniego Wymiaru Polityki Unii.