"Dwie sekundy. Wystarczyło tak mało, żeby go zmiażdżyć. Położyć kres jego życiu. Zaledwie dwie sekundy."
Kryminał wciąga gotlandzkim klimatem, ciekawą narracją, sympatycznymi bohaterami, ale przede wszystkim intrygującą fabułą. Po początkowym mocnym uderzeniu, brutalnym morderstwie na tle zabytkowej bramy starówki Visby, wydarzenia przybierają spokojny rytm, aż do kulminacji emocji i zdarzeń, wówczas wzbogacona sensacyjnymi elementami akcja staje się wyjątkowo dynamiczna. Zakończenie trudne do przewidzenia, mocno mylimy się w przypuszczeniach i domysłach dotyczących tożsamości mordercy. Autorce udaje się wielokrotnie zmylić czytelnika, zaskoczyć rozwinięciem sytuacji, kolejno wyłaniającymi się ciekawymi wątkami z przeszłości, doskonale wplatającymi się w trzymającą w napięciu intrygę. Bardzo dobra propozycja czytelnicza, szybko i swobodnie poruszamy się po kolejnych stronach powieści, kilka godzin satysfakcjonującej lektury kryminalnej.
Ciekawa otoczka postimpresjonistycznej sztuki, koncentracja fabuły wokół obrazu Nilsa Dardela zatytułowanego "Umierający dandys". Wędrujemy uliczkami stolicy Gotlandii, mijamy ruiny gotyckiego kościoła na starym rynku, odwiedzamy galerię współczesnej sztuki, sławny dom aukcyjny, ale również zaglądamy do mrocznych i ciemnych miejsc nocnego oblicza miasta. Zwiedzamy park Muramaris z jego klimatycznym domem, ogrodem i rzeźbami. Powieść Mari Jungstedt utrwalona dawny wygląd kompleksu, który niestety w 2013 roku uległ zniszczeniu podczas pożaru. W czwartym tomie cyklu przed gotlandzką policją bardzo trudne śledztwo. Nie wiadomo, kto i dlaczego dokonał brutalnego morderstwa Egona Wallina, właściciela znanej i cenionej galerii sztuki. Brakuje świadków, motywów, wskazówek, jakiegokolwiek punktu zaczepienia prowadzącego do rozwiązania sprawy. Ślepe tropy i powiązania rozchodzą się w różne strony, nie wskazują konkretnego kierunku detektywistycznych działań. Kumuluje się coraz więcej tajemnic i niewiadomych. Jakie wydarzenia pozwolą wyrwać śledztwo z martwego punktu? Czy morderstwo ma coś wspólnego z nielegalnym handlem sztuki, narkotykami, a może jego źródłem jest prywatna zemsta szaleńca? Dlaczego tak trudno poukładać wrażenia, posegregować fakty, odpowiednio dopasować do siebie elementy układanki?
