Tam, gdzie śpiewają drzewa

... Viana jest jedyną córką księcia Rocagris. Młoda dziewczyna prowadzi życie bez jakichkolwiek trosk bądź obaw. Ma kochającego ojca, najlepszą przyjaciółkę i narzeczonego, dla którego straciła głowę już dawno temu. Wydawałoby się, że nic nie jest w stanie zburzyć uporządkowanego życia Viany, do czasu przyjęcia z okazji przesilenia zimowego. Właśnie wtedy, na obchody przybywa rycerz zwany przez wszystkich Wilkiem, który informuje zebranych o nadciągających barbarzyńcach. Nikt jednak z początku mu nie wierzy, a skutkiem tego jest wygrana najeźdźców nad armią Norti kilka miesięcy później.
Viana wraz z rebeliantami, chce wyzwolić kraj spod nieprawowitych rządów. Tym samym musi pokonać strach i wyruszyć w serce lasu do miejsca, w którym śpiewają drzewa.

Obecnie większość wydawanych książek, posiada utarte schematy, które są wykorzystywane przez pisarzy. Pomimo tego, że powieści różnią się stylem pisania, bohaterami, miejscem akcji, fabuły opierają się w większej bądź mniejszej mierze na tym samym. Coraz trudniej stworzyć oryginalną historię, która nie będzie powielała, jakieś znanej koncepcji. Jednak w tym przypadku autorka wykreowała niesamowitą historię, której nie znajdzie się w żadnej innej książce. Początek może być dla niektórych trudnych, jednak dalsza część książki wynagradza wolną akcje, która jest do około 70 strony.

Styl pisania autorki od początku przypadł mi do gustu, jednak doceniłam go dopiero przy niesamowitym opisie miejsc. Niezwykle plastyczny opis sprawia, że czytelnik może znaleźć się obok bohaterów, w legendarnym lesie lub w potężnym zamku. Dzięki temu przyjemność czytania tej pozycji jest jeszcze większa, a skończenie zabiera zaledwie kilka krótkich godzin. Tak jak w większości książek nie mogło się obyć bez romansu. Na szczęście autorka nie wrzuciła jego na pierwszy plan i nie przesłaniał innych wątków. Tym samym stał się subtelnym dodatkiem do całej historii, który tylko podkreślał piękno tej książki.

Teraz sama musisz zdecydować (...) czy będziesz dalej słuchaczem, czy wprost przeciwnie, wyruszysz na poszukiwanie własnej historii.

Viana z początku jest niedojrzałą i samolubną dziewczyną. Pomimo jej wiedzy oraz inteligencji zachowywała się jak pięciolatka, która bagatelizowała wszystkie niebezpieczeństwa. Jednak na przestrzeni rozdziałów, postawa dziewczyny ulega zmianie. Z panienki o dobrych manierach, "przeobraża" się w młodą kobietę, która jest gotowa walczyć o swój kraj i szczęście.
Reszta bohaterów, również zasługuje na uwagę czytelnika, ponieważ każdy z nich ma swoja unikalną historię i charakter. Niestety, nie można ich opisać bez zdradzania fabuły:)

Tam, gdzie śpiewają drzewa okazały się nietuzinkową historią, dzięki czemu pozostanie w pamięci na długo. Można z czystym sercem, polecić tą pozycję wszystkim fanom fantastyki, którzy poszukują niezwykłej powieści.
Jeszcze na sam koniec, warto wspomnieć o czarującym epilogu, który sprawił, iż poleciały u mnie pojedyncze łzy. Uważam, że dzięki tym ostatnim kilku stronom autorka postawiła wisienkę na torcie.

"Wędrowny sokół kołujący nad srebrnym zamkiem na niebieskim tle" to herb królów Nortii. Teraz "obok pierwotnej złotej wieży" znosi się zielone drzewo na rycerskim emblemacie rodu Rocargis - to opowieść o córce księcia z tego rodu, w której to życiu zdrada i miłość, wierność i poczucie obowiązku, wolność i szczęścia przeplatają się w nieustającej walce.

Viana ma marzenia i szczęście by móc je spełnić. Jako córka księcia poślubi rycerza, którego kocha i zna od dawna. Powieść rozpoczyna się w święto zimowego przesilenia, gdy uczta trwa na królewskim zamku, a by świętować zebrały się wszystkie szlacheckie rody.
Tej nocy z ust wędrownego bajarza rozbrzmiewają słowa pieśni-baśni o miejscu, gdzie podobno śpiewają drzewa. To wtedy też pojawia się posłaniec z ostrzeżeniem o zbliżającej się inwazji, lecz zostaje zignorowany. Przecież powszechnie wiadomo, że wojny należy prowadzić wiosną.
Gdy nadchodzi zima, przybywają z nią i najeźdźcy z północnych krain.
Wojska barbarzyńców są niepokonane, a serca obywateli królestwa pogrążone w żałobie po straci ojców, braci i snów, którzy nie zdołali powrócić już z tej wojny.
Viana z dziewczyny, która miała wszystko, staje się kolejną damą, która straciła ojca i narzeczonego. Straciła wszystko oprócz nadziei. Często z odwagi płynącej z serca, często przy pomocy sprzymierzeńców staje się symbolem rodzącego się buntu u podnóża Wielkiego Lasu, skrywającego sekret opowiadanych wciąż legend.
Co się zaś tyczy tych "miejsc, gdzie śpiewają drzewa" to jest to nawiązanie do "Niekończącej się opowieści". Choć oczekiwałam czegoś innego po tej tajemniczej legendzie, gdy już bohaterowie dotarli na miejsce (a nie dzieje się to tak znowu od razu), okazało się równie niepowtarzalne jak w pierwowzorze, do którego nawiązywało.
Powieść Laury Gallego to w zdecydowanym stopniu przewaga opisów, w o wiele mniejszym dialogi. Historia poprowadzona jest w taki sposób, że nie stanowi to przeszkody dla wartkiej akcji.

Ta jednotomowa opowieść to również idealna propozycja dla czytelników znudzonych już lekko amerykańskim stylem powieści dla starszej młodzieży, gdzie z czasem większość zdarzeń jest już schematyczna, a przez to przewidywalna. Na stronach "Tam, gdzie śpiewają drzewa" nic takie nie jest.
Wydarzenia i zwroty akcji pozostają nieprzewidywalne do samego końca, zaś Viana, Uri, Wilk i wiele innych bohaterów nieustannie nas zaskakują.
Serdecznie polecam!