Strategia antylop

Opis produktu:

Laureat I edycji nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego za reportaż literacki. W swoich dwóch poprzednich książkach poświęconych rwandyjskiej wojnie domowej - Dans le nu de la vie oraz Une saison de machettes - znany francuski dziennikarz Jean Hatzfeld zawarł głębokie, wstrząsające świadectwo bólu, terroru i przerażenia, które towarzyszą masowym mordom. Swoją analizę i interpretację zdarzeń połączył z materiałem uzyskanym podczas rozmów z członkami plemienia Hutu, sprawcami tego niepojętego okrucieństwa, oraz tymi spośród Tutsi, którym udało się uratować. Rozmowy z ocalałymi służą Hatzfeldowi do ukazania ich głębokiego rozumienia psychologii zła oraz nieporównywalnej z niczym odwagi i woli życia. Wywiady z oprawcami Hutu krążą natomiast wokół kierujących mordercami motywów i panujących wśród nich przekonań.
W Strategii antylop Hatzfeld wraca do Rwandy, by raz jeszcze porozmawiać z przedstawicielami obu stron, po tym jak część oprawców została wypuszczona z więzienia lub wróciła z wygnania w Kongu. Tutsi muszą na nowo przyjąć ich jako sąsiadów. Jak radzą sobie z pojednaniem? Czy możliwe jest prawdziwe przebaczenie? Skrajnie odmienne, a jednak zawsze zaskakujące odpowiedzi na te pytania sugerują, że działania polityczne oraz wysiłki społeczności międzynarodowej, by w sposób prawny usankcjonować powstałą w Rwandzie sytuację, nie idą we właściwym kierunku. Książka Hatzfelda to wstrząsający opis cierpienia pamięci, trwania w stoickiej nadziei oraz tego, że procesu żałoby nie da się ani przyspieszyć ani sztucznie zakończyć.

`Książka Hatzfelda boli jak otwarta rana. Bo o otwartej ranie opowiada. Nie wiemy, czy może się ona zagoić. Czy potem się zabliźni? Nie dowiemy się tego, dopóki nie podejmiemy próby. Najpierw więc trzeba ranę oczyścić: delikatnie, powoli, bez nowego kaleczenia. Tego doświadczają mieszkańcy Ruandy, maleńkiego afrykańskiego kraju, kilkanaście lat po ludobójstwie. Nie jest to łatwe, bo dalej boli i piecze. Wspierajmy ich w leczeniu ran, jak tylko możemy. A co możemy?
Możemy nie odwracać oczu i nie zatykać uszu.
Bądźcie świadkami niewyobrażalnego cierpienia zadanego ludziom przez ludzi. Ono się wydarzyło naprawdę. Czytajcie Strategię antylop. Nie bójcie się. Ta książka poraża, ale nie zabija.`
Wojciech Tochman
Ze wstępem Olgi Stanisławskiej


Jean Hatzfeld (ur. w 1949 roku na Madagaskarze) - reporter, korespondent wojenny i pisarz. Karierę dziennikarską rozpoczął w 1977 roku w dzienniku Libération. Jako korespondent zagraniczny podróżował po Europie Środkowej: opisywał powstanie Solidarności, upadek Muru Berlińskiego, aksamitną rewolucję oraz koniec dyktatury Nicolae Ceauşescu. Przez dwadzieścia pięć lat pracował jako korespondent wojenny z objętych kryzysem zbrojnym krajów Bliskiego Wschodu - Libanu, Izraela, a także Iraku - oraz Haiti, Konga, Algierii, Burundi i Iranu. Trzy lata spędził w byłej Jugosławii, gdzie został ranny podczas ostrzału Sarajewa. Doświadczenia te zaowocowały dwiema książkami: L'Air de la guerre (1994) oraz La guerre au bord du fleuve (1999).
W 1994 wyruszył do Rwandy z zamiarem przygotowania reportażu dla Libération o tamtejszych ludobójstwach i ich następstwach. Wkrótce zrezygnował jednak z pisania do prasy codziennej i skupił się na dogłębnym zbadaniu przyczyn i konsekwencji rwandyjskiej masakry. Na podstawie zebranych artykułów powstała książka reporterska Dans le nu de la vie (2001), w której Hatzfeld opisuje świadectwa ocalałych członków plemienia Tutsi. Książka otrzymała Prix Culture, Prix Pierre Mille i Prix France Culture. Dwa lata później postanowił przedstawić racje zbrodniarzy - rozmowy z przedstawicielami plemienia Hutu doprowadziły do powstania książki Une saison de machettes, za którą otrzymał Prix Jossef Kessel w 2004 roku. W 2007 roku opublikował La stratégie des antilopes (polski tytuł: Strategia antylop), nagrodzoną Prix Médicis, jedną z najbardziej prestiżowych francuskich nagród literackich.
Przekład z francuskiego Jacek Giszczak