The Perfect Game #1 Rozgrywka

Po przeczytaniu kilku recenzji nie byłam do niej przekonana, nie mój typ literatury , ale że mogłam ją mieć za darmo, więc postanowiłam zaryzykować.
Książka opowiada o uczuciu miedzy Cassie a Jackiem, dwójce studentów z amerykańskiego college?u. Ona jest szarą myszką z pasją do fotografii, on to typowy bad-boy grającym w baseball. Cassie ostrzegana przez przyjaciółkę próbuje unikać kontaktu z Jackie, który nie umawia się dwa razy z tą samą dziewczyną, ale jej opór tylko go zachęca do dalszych prób umówienia się z nią.
W moim odczuciu książką nie jest tak zła, jak przedstawia ją większość recenzji. Fakt, fabuła jest dość banalna ale dość dobrze dopracowana. Na plus przemawia w miarę wartka akcja, lekki język oraz płynne przechodzenie z narracji żeńskiej do męskiej. Dużym plusem są dla mnie przepychanki słowne między głównymi bohaterami na początku książki. Ogólnie typ książki lekki i przyjemny, na jeden wieczór, więc jeśli ktoś potrzebuje rozluźnienia to jak najbardziej polecam.

"Zwróciłeś kiedyś uwagę na to, jak piękne bywają słowa? (...) Jak łatwo jest mówić coś, co się wie, że ktoś chce usłyszeć ? Jak kilkoma marnymi zdaniami można wpłynąć na czyjeś życie? (...) Ale kiedy w ślad za nimi nie idą czyny, słowa są zupełnie bezużyteczne. Tylko dźwięki i sylaby. Nieznaczące zupełnie nic..." ("Rozgrywka" J. Sterling, s.57)
Wiecie? Naprawdę lubię romanse i literaturę kobiecą ? czyta się ją lekko, z wypiekami na twarzy, dlatego bez wahania sięgnęłam po ?Rozgrywkę? J. Sterling.
Książka bardzo lekka, przyjemna, czyta się ją szybko ? wręcz się ją pochłania. Autorka miała pomysł na naprawdę ciekawą historie, jednakże wiele mi w niej brakowało. Ale zacznijmy od początku.
Kiedy Cassie poznaje Jacka wszystkie jej zakończenia nerwowe, alarmują ją, że to nie jest facet dla niej. Nawet przyjaciółka wielokrotnie powtarza, że nie ma sensu szukać w jego ramionach miłości, jak sama mówi ? "Cassie, jeśli stracisz głowę dla tego gnojka, nie chcę o tym słyszeć. (...) to niepoprawny playboy..." ("Rozgrywka" J. Sterling, s.18). (CYTAT). Jack swym charakterkiem od razu zraża do siebie dziewczynę, która opiera się jak może jego urokowi, ale? to trwa bardzo krótko. Cały opis przeżyć dziewczyny, jak i Jacka jest bardzo okrojony. Czytając ?Rozgrywkę? miałam wrażenie, że autorce brakuje słów i pomysłów, żeby wyrazić co czują bohaterowie, co ich trapi i jakie są powody ich zachowania. Takich momentów, jak poznanie tych dwojga, czyli nie lubię Cię i nie chcę Cię ? jedna randka i BUM wielkie zakochanie ? jest mnóstwo w książce. Czytając miałam poczucie, jak bym czytała fragmenty. Akcja się rozkręca ? Jack i Cassie mają przed sobą wieli mur do pokonania, który ma wzmocnić ich uczucie, a tu nagle BACH i po problemie. No nie? Naprawdę mnie, jako fankę wzlotów i upadów miłosnych, bardzo irytowało. Nie chcę wskazywać tutaj konkretnych sytuacji, żeby nie spalić książki tym co nie czytali. Niestety muszę przyznać, że ta urywana fabuła była największym minusem tej książki. Jednakże akcja zdecydowanie za szybka, wręcz okrojona w najważniejszych momentach.
Co do stylu pisania, jak wspomniałam na wstępie, książka jest dobrze napisana. Czyta się ją lekko i zwiewnie. Mi zajęła jeden dzień, więc można powiedzieć, że ją pochłonęłam. Po za tym czytało się ją dobrze, nie rzucały się w oczy błędy pisarskie, czy redaktorskie.
Teraz krótko o postaciach. Cassie ? młoda dziewczyna, szukająca wielkiej miłości, jednocześnie mająca problem z zaufaniem tej drugiej osobie. Zmaga się z własnymi demonami przeszłości, które rzutują cały czas na jej teraźniejszość. Jack ? typowy sportowiec z wielkim ego, ale tylko powierzchownie. W głębi duszy Jack jest romantykiem z wrażliwą i zranioną duszą, którą ukrywa przed całym światem. Postacie mimo, że stereotypowe (no bo przecież w większości współczesnych powieści kobiecych mamy schemat szarej myszki i kocura gwiazdora) da się je lubić. Momentami irytują (ale przecież każdy czasem irytuje drugiego), jednakże są naprawdę sympatyczni. Niejednokrotnie zalewałam się łzami ze śmiechu z ich tekstów. Uważam, że ich gdyby ich charakterystyka była bardziej pogłębiona i zrysowana czytelnikowi, to mogłyby powstać naprawdę ciekawe osobowości.
Niestety moja ostateczna ocena to 5/10. Książka mnie zawiodła bo historia naprawdę stanowi dobrą podstawę do porządnej powieści, jednakże jest dla mnie tylko zarysem. Płytka, mało emocjonalna, a wręcz czasem naiwna. Te parę plusików należą się za to, że naprawdę polubiłam Cassie i Jacka. Mimo obecnego zawodu dam szanse jeszcze Pani Sterling i sięgnę po drugą część losów bohaterów.

Gdy gdzieś w Internecie mignęła mi okładka Rozgrywki po prostu wiedziałam, że ona wpadnie w moje ręce. Jestem wielką miłośniczką młodzieżówek ze sportem w tle, więc będąc na targach w Krakowie gdy tylko ją dostrzegłam - od razu pognałam z nią do kasy. Wiązałam z nią wielkie nadzieje? niestety trochę się rozczarowałam.

Cassie udaję się z przyjaciółką na swoją pierwszą w college?u imprezę. Na niej pojawia się także Jack, który jest gwiazdą drużyny baseballowej i panem przystojniakiem jednocześnie. Podczas tejże imprezy Jack zdążył wkurzyć Cassie swoimi odzywkami, ale między bohaterami narodziła się już nić jakiejś fascynacji. Później kobieta z racji poznania nieciekawej opinii playboya jaką cieszy się basebolista stara się go unikać, jednak nie wie że chłopak jest konsekwentny - jeśli czegoś chcę to to dostanie, a tym czymś jest randka z dziewczyną. Do spotkania dochodzi i nasza dwójka całkiem dobrze się bawi, zbliża się do siebie, mówiąc sobie rzeczy których nie powiedziała wcześniej nikomu - jak się okazuję łączy ich więcej niż się spodziewali.

?Jak łatwo jest mówić coś, co się wie, że ktoś chce usłyszeć ? Jak kilkoma marnymi zdaniami można wpłynąć na czyjeś całe życie?-Spoważniałam-Ale kiedy w ślad za nimi nie idą czyny, słowa są bezużyteczne. To tylko dźwięki i sylaby. Nieznaczące zupełnie nic.?

Nie będzie zaskoczeniem jeśli napisze, że ta dwójka w końcu wyląduję razem. Ale nic podobno nie trwa wiecznie ? i w tym przypadku dochodzi do pewnych komplikacji. I to jest ten moment w książce w którym w końcu coś poczułam- był to gniew. Tak się wkurzyłam na Jacka - za jego głupotę miałam ochotę dać mu w twarz i to bardzo mocno. Dzięki temu trochę bardziej wciągnęłam się w książkę - chciałam wiedzieć co będzie dalej i jak ten bałagan zostanie naprawiony. Czy się udało? A tego już nie mogę zdradzić.

Podsumowując minusem tej książki byli słabo dopracowani bohaterowie- trochę płascy, bez charakteru. Ciężko mi było się jakoś z nimi związać. Do tego tempo książki zbyt szybkie, czego bardzo nie lubię. Takie przeskakiwanie z jednego wątku na drugi, chęć upchnięcia w krótkiej książce mnóstwa różnych sytuacji i zdarzeń. Moim zdaniem tutaj autorka za dużo chciała umieścić w zbyt krótkiej formie przez co nie da się wczuć w to co się dzieje.
Plusem jest pomysł na książkę - mam słabość do historii w College?ach (aż żałuję, ze sama nie mogę iść do żadnego). Jack miał swoje momenty - potrafił być prawdziwym słodzikiem. Książka jest napisana młodzieżowym językiem, prostym, jest krótka więc można spokojnie przeczytać ją w jeden wieczór.
Ogólnie spodziewałam się czegoś więcej pomysł był fajny, ale czegoś mi tu zabrakło.

Fotografia jest największą pasją dla Cassie Andrews, dostała się na uniwersytet w Fullton. Jej celem jest doskonalenie talentu i poszerzanie horyzontów. I na tym postanawia się skupić, jednak na jej drodze staje Jack. Zwykła i niczym nie wyróżniająca się dziewczyna, przyciąga uwagę szkolnego playboya.
Jack Carter jest istnym bożyszczem kobiet. Niebagatelnie przystojny gwiazdor uczelnianej drużyny baseballowej, jest nieustannie otaczany przez wianuszek zauroczonych w nim dziewczyn. Jak do tej pory żadna nie zdołała podbić jego niedostępnego serca, aż pojawiła się ona..

Spodziewałam się czegoś w stylu ?Układu? autorstwa Elle Kennedy. Jednak trochę się zawiodłam i seria ?Off-Campus? niezaprzeczalnie pozostaje moją ulubioną serią, której chyba nic nie przebije.
Jenn Sterling stworzyła przyjemną powieść, ale nic poza tym. Fabuła jest dość oklepana i nieprzewidywalna, ale nie ma się co dziwić. Ciężko napisać ciekawą i absorbującą historię, która opierałaby się na tych schematach. Elle się udało, a Jenn, no cóż? Bajkowa miłość, która połączyła bohaterów rozwijała się trochę za szybko i wyglądało to mocno sztucznie. Niektóre sytuacje i dialogi, były z lekka żenujące. Jakoś nie zawsze mogłam załapać, stosowany przez autorkę sarkastyczny humor, bynajmniej mnie nie cieszył. Plusem jest styl autorki. Książka jest napisana prostym i przystępnym językiem, nie ma trudności pochłanianiem treści. Opisy są treściwe i w żadnym stopniu nie przytłaczają. Jeżeli patrzeć na nią jak na zwykłą poczytajkę, którą przeczytamy raz i rzucimy w kąt totalnie o niej zapominając, to wypada dobrze.

The Perfect Game #Rozgrywka to niesamowicie wciągająca, wzruszająca i niezwykła książka. Opowiada historię Jacka, który jest tak zwanym "typowym podrywaczem", dodatkowo przystojny, uwodzicielski, ma piękne oczy oraz gra w drużynie baseballowej. Natomiast Cassie jest bardzo poukładaną osobą i nienawidzi mężczyzn, którzy zachowują się jak Jack. Niestety bohater zakochuje się w niej i nie chce dać za wygraną, mimo, iż kobieta niejednokrotnie go odrzucała. Jak zakończy się przygoda tej dwójki? Musicie się sami przekonać. Jeśli mam być szczera to wszystko wydawało mi się takie schematyczne i nie byłam co do powieści przekonana, ale to co się wydarzyło kompletnie przerosło moje oczekiwania. Zdecydowanie się tego nie spodziewałam i serdecznie polecam przeczytać ją wszystkim!

"Rozgrywka" J.Sterling to pierwszy tom cyklu "The Perfect Game", który opowiada o dwojgu młodych ludzi. Cassie i Jack to kompletne przeciwieństwa. Ona spokojna i rozważna, a on mający o sobie wysokie mniemanie zawodnik studenckiej drużyny baseballowej. Czy te dwa światy mogą żyć w zgodzie? Czy Cassie da się uwieść największemu podrywaczowi na uczelni? Czy Jack zdoła się zmienić?

Pierwsze co rzuciło mi się w oczy to przesadna słodycz. Nie będzie wielkim zaskoczeniem, jeśli napiszę, iż Cassie i Jack podejmują próbę bycia razem. Choć to nie jest straszne. Straszne jest to, że wszystko kręci się wokół nich. Zdominowali książkę całkowicie i w zasadzie równie dobrze mogliby być jedynymi bohaterami. Podczas czytania czułam się przytłoczona i cieszyła mnie każda wzmianka o Deanie, bracie głównego bohatera. To była jedyna postać, którą naprawdę polubiłam i za którą będę tęsknić. Reszta? Jest mi kompletnie obojętna.

Kolejna kwestia to schematy. Niestety fabuła jest do bólu przewidywalna, nad czym ubolewam. Sam styl pisania jest w porządku, ale ta fabuła? Bolało. Czułam się rozdarta i w związku z tym sama nie wiem, co myśleć o książce. A wystarczyłoby zaskoczyć czytelnika w taki sposób, by szczęka wylądowała na podłodze. Niestety.

Jednak bardzo podobały mi się dialogi pomiędzy zakochanymi, gdyż potrafili obdarzać się trafnymi ripostami, co wywoływało na mej twarzy szeroki uśmiech. Genialne. To jedna z dwóch rzeczy, które podobały mi się w książce ? druga to Dean, którego, jak już pisałam, było zdecydowanie za mało. Szkoda, ponieważ jego osoba była według mnie najbardziej wartościowa.

Gdyby ktoś zapytał mnie, do czego porównałabym czytanie tej książki, odparłabym, że do patrzenia w gwiazdy. W pierwszej chwili widok robi wrażenie, ale z czasem, z braku dynamiki, obraz staje się monotonny. Niby ładny, ale jednak coś jest nie tak. Dokładnie tak samo jest z tą książką. Zachwyca, ale szybko traci się zapał.

Jednak mimo wielu minusów uważam, iż książka spodoba się docelowemu odbiorcy, czyli młodzieży. Nastolatki będą czytały z wypiekami na twarzy, a przecież właśnie o to chodzi. Nie będą się doszukiwać jakiejś głębi, będą po prostu przeżywać miłosne rozterki. I o to chodzi. To przecież nie jest książka naukowa. Ma relaksować, zajmować myśli i bawić. I taka właśnie jest.

Książka opowiada o historii młodej dziewczyny zamkniętej na bliższy kontakt z drugą osobą i chłopaka grającego zawodowo w Baseball. Cassie nie podoba się wizja przyszłości z byciem kolejną zdobyczą słynnego Jacka Cartera dlatego próbuje ze wszystkich sił go od siebie odgonić. I wtedy Jack proponuje randkę.
" - Po prostu umów się ze mną. Jedna randka - zawołał za mną. - A jeśli będzie okropnie i w ogóle Ci się nie spodoba, już nigdy więcej nie będziesz musiała się ze mną spotykać."

Okej, przede wszystkim powinnam powiedzieć, że Cassie polubiłam na samym początku. Jej docinki i komentarze względem Cartera bawiły mnie do łez. Ma dziewczyna Pazurki. Niestety później wszystko się zmienia. Nasza główna bohaterka zmienia się w bojącą, nieufną szarą myszkę. A Jack mnie wkurzał od samego początku. Lubiłam patrzeć na przemianę która w nim zachodzi, a jednak na prawdę mnie denerwował.

I te decyzje co podejmowali... Cassie zmieniła się w nierozsądną osobę, a Jack stał się kochającym mężczyznom który w pewnym momencie był bardziej racjonalny do Cassie. Później wszystko się popsuło. No kurde, jedna scena wycisnęła ze mnie łzy, wkurzyła niemiłosiernie i zapragnęłam odstawić na chwilę książkę, ale za bardzo byłam ciekawa co się będzie dalej działo. Naszych bohaterów spowiła mgła nieszczęść. Jack postanowił cierpieć za swoje krzywdy, ale idiota nie pamiętał o tym, że rani przy tym też ogromnie Cassie. Końcówka była fajna, przewidywalna, ale przyjemna. To było słodkie i w ogóle, jednak ja na miejscu Cassie inaczej bym to trochę rozegrała.

Plusami są bohaterowie poboczni. Strasznie polubiłam dziadków Jacka, Deana - brata, oraz Melissa która jest przyjaciółką Cassie. Podobało mi się środowisko w jakim żyli bohaterowie, niektóre niepospolite motywy, odrobina akcji i dobry język jakim książka została napisana.
Jednak minusami jest zmiana charakterów bohaterów, głupie podejmowane przez nich decyzje, mnóstwo klejących się do sportowców lasek - to serio irytuje jak na każdym kroku widzi się tłumy dziewczyn przymilających się o zainteresowanie. Wkurzał mnie też jeden z głównych smutnych scen za który był odpowiedzialny Jack.

Podsumowując, daje tej książce ocenę 6/10 ponieważ jest to historia do przeczytania przez jeden wieczór. Nie wymaga niczego od czytelnika. Nie jest mocno skomplikowana, należy do książek odrywających od rzeczywistości, ale tylko przez chwilę. Później można o niej zapomnieć. Historia z resztą sama w sobie nie jest oryginalna, bo jest mnóstwo pozycji o takiej tematyce. Ja polecam ją do przeczytania ponieważ jest ciekawa, można trochę wyciągnąć wniosków z niej i szczerzę, Ja trochę przeżywałam podczas jej czytania. Na pewno polecę ją każdemu kto szuka książki z prostą fabułą, trochę wzbogaconą o nowe motywy.

Książka w której znajdziecie pasję dramat miłość i odpowiedzialność za swoje czyny. Rozgrywka jest bardzo fajnie napisana i przedstawia jak dzieci są obarczone ciężarem błędów poniesionych przez wybory rodziców. Jack zakłada maskę wyluzowanego kochanego przez wszystkich każda dziewczyna zrobi wszystko by z nim być .Cassi chowa się za aparatem fotograficznym. Ich świat się łączy ale czy ona mu jest wstanie zaufać a czy Jack jest godny zaufania cz miłość zwycięży .Książkę bardzo polecam jest bardzo wciągająca i pokazuje że miłość jest ważna ale odpowiedzialnosc za błędy także a co wybierze Jack miłość czy odpowiedzialnosc musicie same zobaczyć

Już dawno nie miałam takiego problemu z wyrażeniem swojej opinii, mimo że od przeczytania minęło już dobre parę dni. Ale do rzeczy. Mamy bad boya, sportowca, chłopaka o złej reputacji przed którym matki ostrzegają a ojcowie nabijają strzelby. Popularny i pewny siebie. Jest również dziewczyna, która nie dokońca jest grzeczna, co wymyka sie schematowi, ale poukładana i z fotograficzna pasja. Wiem, to słodka młodzieżówka osadzona w amerykańskich realiach więc co więcej się spodziewać. Czytało się szybko i dobrze, ale ten niepokojący alarm z tyłu głowy że gdzieś to już czytałam...


Cassie uważa Jacka za ciacho, ale zna jego reputacje chłopaka na jedną noc dlatego postanawia nie zwracać na niego uwagi. Jednak nowa twarz w szkole jaką jest dziewczyna sprawia że jest nowym celem Jacka. Kiedy ten spotyka się z jawnym ignorowaniem, dziewczyna panoszy się w jego umyśle jak żadna inna. Czy strach przed odrzuceniem, skrywana tajemnica i spektakularne sceny zazdrości nie przeszkodzą bohaterom w byciu razem? Jakie przeszkody będą musieć pokonać by cieszyć się miłością?


Ciężko jest opowiedzieć fabułę bez spojlerowania, ponieważ ona serio nie jest skomplikowana. Jeśli masz więcej niż 16 lat trudno o zaskoczenie, choć osobiście liczyłam na smutne i dramatyczne zakończenie. Coś dla fanów czerwonych książeczek i super romantycznych historii na jeden raz.

THE PERFECT GAME #1 Rozgrywka
"Będę z nim rozmawiać tak długo, jak będzie tego potrzebować."
Książka opowiada o Cassie i Jacku, studentce kochającej fotografię i studencie, który uwielbia baseball. Jack może mieć każda dziewczynę, która zechce. Zdaje sobie sprawę, że umięśnieni sportowcy cieszą się powodzeniem. Cassie po poznaniu Jacka na imprezie postanawia omijać go szerokim łukiem, nie chce mieć do czynienia z chłopakiem, który nie śpi dwa razy z tą samą dziewczyną. Książka opierająca się na typowym schemacie, dziewczyna, która nie interesuje się przystojniakiem i chłopak, który pragnie jej zaimponować. Myślałam, że to będzie bardzo nudne i przewidywalne. Książka ta ukazuje jak ważne jest zaufanie do drugiej osoby i co się stanie, gdy go zabraknie. Po przeczytaniu połowy książki, byłam trochę zła, pisana jest bardzo prostym językiem, a po drugie nie podobało mi się zachowanie głównej bohaterki. Z jednej strony nie chciała mieć do czynienia z Jackiem, a z drugiej często myślała o jego pięknych, brązowych oczach i nie tylko. Jednak po mimo tego, coś jest w tej książce intrygującego, że chcesz ją czytać i nie możesz się od niej oderwać. Chciałam wiedzieć jak się skończy. Lekturę przeczytałam w ciągu dwóch wieczorów i nie mogłam na niczym innym się skupić. Książka to New Adult, więc zakończenie musiało być szczęśliwie. Wydaje się, że to banał, ale z drugie strony ukazuje jak silna może być miłość do drugiej połówki, którą przezwycięży wszystko. Lekki, przyjemny romans. Nie jest to bardzo wymagająca lektura, ale taką też czasem trzeba przeczytać. Polecam :)