Opis produktu:
Wydawnictwo Fundacja Innowacja oddaje w ręce czytelników kolejną książkę, która zainteresuje nie tylko fachowców - historyków i socjologów, ale każdego, kto chce poszerzyć swoje horyzonty i być bardziej świadomym przyczyn zachodzących wokół zmian. Książka Kazimierza Żygulskiego to zbiór artykułów opowiadających o badaniach socjologicznych, publikowanych w latach powojennych i obejmujących takie zagadnienia, jak kultura i edukacja, ich rozwój w dynamicznie zmieniających się w Polsce uwarunkowaniach społecznych, politycznych, a także rodzących nowe jakości i nowe problemy warunkach postępu technicznego. Publikacje obejmują okres od czasów studenckich autora, tj. lat trzydziestych, po dzień dzisiejszy i są bogato okraszone wspomnieniami, spostrzeżeniami i osobistymi uwagami. Choć omówiono w niej m.in. badania przeprowadzone przez kolegów i współpracowników autora, którzy również uważani są za opiniotwórcze autorytety (padają takie nazwiska jak: Tadeusz Kotarbiński, Leszek Kołakowski, Adam Schaff, Bogdan Suchodolski), w głównej mierze opiera się jednak na badaniach przeprowadzonych przez samego Kazimierza Żygulskiego. Przy okazji należy wspomnieć, że z wnioskami wymienionych kolegów autor nie zawsze się zgadzał, nie brak więc w książce opisów burzliwych dyskusji i ścierania się poglądów. I tu dochodzimy do sedna, dlaczego ta pozycja tak bardzo wyróżnia się na tle innych tego typu opracowań naukowych - jest inna właśnie dlatego, że ma wymiar nie tylko naukowy, ale także i historyczny, niemal pamiętnikarski - już choćby sama dokumentacja dyskusji toczonych w gronie naukowców jest dla czytelnika smacznym kąskiem, a warto pamiętać, że Kazimierz Żygulski był m.in. jednym z pionierów badających tematykę X Muzy, był także bacznym obserwatorem i czynnym uczestnikiem przemian, jakie dokonywały się w kulturze i edukacji w Polsce, pełniąc często funkcje oficjalne (m.in. jako rektor Wyższej Szkoły Filmowej i Teatralnej w Łodzi, doradca wicepremiera w Urzędzie Rady Ministrów, minister kultury i sztuki, ambasador ad personam, przewodniczący Polskiego Komitetu do Spraw UNESCO i członek Rady Wykonawczej UNESCO w Paryżu). O początkach swojej pracy jako socjologa autor pisze: "Ośrodki władzy chętnie zlecały socjologom rozmaite ekspertyzy, nie przywiązując do nich jednakże większego znaczenia - miały mieć albo znaczenie propagandowe ,albo były odzwierciedleniem jakiejś aktualnie panującej mody, były jednak przyjmowane przez środowisko za dobrą monetę i nawet przy niewielkich budżetach przygotowywanie ekspertyz sprzyjało wymianie poglądów naukowych i formułowaniu tez". Czytelnik ma tu więc okazję ocenić z perspektywy czasu słuszność wielu ówczesnych prognoz, ma również możliwość prześledzenia przemian, jakie się dokonywały - i to nie tylko w samej kulturze, ale i w jej pojmowaniu, sposobie odbioru, wręcz świadomości społecznej. O wadze tych zmian można się przekonać, czytając w jednym z pierwszych rozdziałów książki wspomnienia autora na temat współpracy z zagranicznymi badaczami i jego konkluzję: "Wieloletnie kontakty z zagranicznymi intelektualistami przekonały mnie, jak trudno zrozumiałe są sprawy polskie nawet dla naszych najbliższych sąsiadów" i porównując ówczesną rzeczywistość naszego kraju ze współczesną, gdzie kultura masowa i globalizacja wypierają wszelki indywidualizm. Autor każde z omawianych zjawisk traktuje bardzo szczegółowo, analizując procesy i praprzyczyny, które doprowadziły do takich, a nie innych skutków, rozwiązań. A są one bardzo złożone, bo - mimo spełnienia się przewidywań Tourione'a i Bella, mimo rozwoju kultury masowej (muzyka, film, Internet), tworzenia ponadnarodowych korporacji - rozwój społeczeństw w różnych zakątkach globu nadal nie jest jednorodny.
książka 
