Powstanie

Przytłaczają mnie emocje, których nie potrafię wyrazić ? odezwał się. ? Tam, skąd pochodzę, wolnych klakierów nazywa się buntownikami i dziełem demona i powtarza się, że to rzadkość. Stać spomiędzy swoimi pobratymcami, z których żaden nie trzęsie się na całym cele, popychany niemożliwym do ugaszenia przymusem poleceń ludzkich państwa, jest spełnieniem najskrytszego, hołubionego przez lata marzenia.?

Jax został odrodzony w ogniach zniszczonej Wielkiej Kuźni. Jest wolny. Jednak z wyzwoleniem wiąże się też wielkie brzemię. Jax pragnie też wolności dla swoich mosiężnych braci i sióstr a jedyną osobą, która może mu pomóc w tej niebezpiecznej misji jest mistyczna królowa Mab, mieszkająca na północy kontynentu.

Berenice pełniła funkcję Talleytanda ? szpiegmistrzymi, bohaterki dziesiątków opowieści, herosa ludu Nowej Francji. Miała wszystko, a potem popełniła błąd, który kosztował ją pozycję i utratę praw obywatelskich. Jej dni są policzone, lecz zamierza za wszelką cenę odmienić losy wojny.

Mosiężny Tron planuje ponowny najazd na Francję. Ostatnim bastionem Francuzów pozostaje twierdza Zachodniej Marsylii. To właśnie tam, do obrony przygotowuje się kapitan Hugo Longchamp. Ma bardzo trudne zadanie, bo staje naprzeciw armii niestrudzonych mechanicznych?

Czy Jaxowi uda się uwolnić swoich pobratymców? Czy losy wojny są już przesądzone?

Tego wszystkiego i o wiele więcej dowiecie się z porywającej powieści Iana Tregillisa, od której nie będziecie potrafili się oderwać. Od pierwszego tomu, ?Wojny Alchemiczne? były serią, która rozbudziła we mnie chęć powrotu do steampunku i oddają tę niezwykłą magię, jaką posiadają powieści właśnie z tego gatunku. Gdzie nauka miesza się z magią a konsekwencje zaburzenia naturalnego porządku świata są zawsze surowe.

?Powstanie? stanęło na wysokości zadania, ba, śmiem nawet twierdzić, ze autor poszedł o krok dalej. Wprowadził nas w niezwykły świat klakierów i ich panów, intryg politycznych mających swoje podstawy w historii oraz wykreował postaci, których przygody chce się śledzić z zapartym tchem.

Wiem, że nie wszyscy są fanami stylu steampunk, zwłaszcza we współczesnych powieściach, gdyż autorzy często zapominają o podstawowym researchu na temat epoki, o której piszą. Ale zachęcam Was do sięgnięcia po ?Wojny Alchemiczne?. Jestem przekonana, że każdy znajdzie tu coś dla siebie.

Czekam niecierpliwie na kolejny tom serii i mam nadzieję, że autor nie poprzestanie tylko na trylogii.

Steampunk, przeżywa ostatnimi czasy, prawdziwy renesans.Powstaje mnóstwo, udanych, ale i nie wartych uwagi publikacji.Z tego nurtu wyłonił się nowy podgatunek Clockpunk.Mechanizmy zapełniające świat, w dużej mierze, opierają się na różnego rodzaju przekładniach, zapadniach, kółkach zębatych i parze wodnej.

"Powstanie Iana Tregillisa, rozgrywa się właśnie w takim świecie.Gdy Christian Huygens stworzył pierwszego Klakiera, świat przestał być taki sam.W krótkim czasie, armie metalowych postaci, opanowują niemal cały świat, ku chwale Holandii.Mechanizmy te są przy tym niemalże niezniszczalne, a jednocześnie lojalne do granic swoim panom.Ich tajemnic strzeże zazdrośnie tajemnicza Gildia Zegarmistrzów.

W opanowanym przez holenderską potęgę świecie, jedynie Francja stawia opór nowym porządkom.Po latach wojny, zapanował kruchy rozejm, który jednak, w każdej chwili może runąć.

Jax jako wolny klakier pragnie, aby wszyscy jego pobratymcy również odzyskali wolność. Ale jak tego dokonać? W między czasie ostatnia ostoja Francuzów szykuje się się do bitwy, która będzie raczej przesądzona. Bowiem kto przeciwstawi się setkom tysięcy mechanicznych żołnierzy? Niezwyciężeni i praktycznie niezniszczalni. A twierdza ma tylko grupkę złożoną w większości z kupców i różnego rodzaju rzemieślników. Beznadziejna sytuacja, ale czy na pewno? Przekonajcie się sami.

Doskonała kontynuacja świetnej książki jaką jest"Mechaniczny". Mechanizmy pragnące zyskać wolność, zbliżająca się ostateczna bitwa, dylematy głównych bohaterów. I niezwykle ciekawy świat. Czy można chcieć więcej? Na jesieni ukaże się trzeci tom cyklu "Wyzwolenie. A ja zachęcam do lektury wcześniejszych tomów.

Jax, niegdyś klakier służący swoim panom pod przymusem geas, dziś jest wolną istotą. Nie zdawał sobie jednak sprawy, z jak wielkim brzemieniem może się wiązać zdobyta wolność. Nie może się nią cieszyć, gdyż jego mosiężni bracia i siostry nadal pozostają zniewoleni. Nadzieję pokłada w legendarnej królowej Mab ukrytej gdzieś daleko na północy kontynentu. W tym samym czasie Berenice walczy o odmienienie losów wojny. Choć popełniła błąd i jest w pełni przekonana, że jej dni są policzone, nie ma zamiaru odejść z tego świata dobrowolnie. Kapitan Hugo Longchamp znalazł się natomiast w beznadziejnej sytuacji. Razem z oddziałami złożonymi w głównej mierze z kupców i rzemieślników przygotowuje się do ochrony ostatniego bastionu Nowej Francji, czyli twierdzy Zachodniej Marsylii. Mosiężny Tron ponownie stanowi zagrożenie, a mechaniczna armia jest już w drodze.

Pierwszy tom ?Wojen Alchemicznych? zachwycił mnie steampunkowym klimatem, nowym i świeżym podejściem do tematu oraz rozwinięciem dobrze znanych schematów w oryginalny i ciekawy sposób. Miałam nadzieję, że autor nie zaprzepaści tak dobrego startu i dopiero w ?Powstaniu? pokaże, na co go naprawdę stać. Choć Ian Tregillis miał zdecydowanie utrudnione zadanie ze względu na to, że w kontynuacji zabrakło już elementu zaskoczenia nowym tematem, to jednak wyrównał to wartką akcją i jej częstymi zwrotami.

Choć książka wypchana jest akcją, to jednak nie zabrakło w mnie czasu na chwile pełne refleksji. Dobrze znane z pierwszego tomu filozoficzne pytania, które zostały zadane czytelnikowi, nie popadły w zapomnienie. W powieści ważną rolę odgrywa wiara i religia. Nie jest jednak element, który bynajmniej by nudził, angażuje w taki sam sposób, jak pozostała część książki, jest przedstawiony w przystępny dla czytelnika sposób, nieprzesadnie ciężki, ale również niewyprany całkowicie z powagi.

Świat oraz fabuła, które tak bardzo przypadły mi do gustu w pierwszym tomie w ?Powstaniu? zdecydowanie zostają rozbudowane. Wszystko nabiera tempa, gdyż autor nie musi już poświęcać czasu na wprowadzenia. Pojawia się również nowy punkt widzenia. Kapitana Loangchampa, mieliśmy okazję poznać już poprzedniej części i wtedy jego postać bardzo mnie zaciekawiła. Jego perspektywa jednak nie podoba mi się aż tak bardzo, jak wydarzenia, których uczestnikami są Jax i Berenice. Mimo to Kapitan Longchamp jest według mnie charyzmatyczną, wykreowaną w ciekawy sposób postacią, obdarzoną czarnym humorem, dlatego również z tego wątku czerpałam wiele satysfakcji.

?Powstanie? to bardzo dobra kontynuacja, której zakończenie otworzyło autorowi świetną drogę do finałowego tomu. Już nie mogę się doczekać ?Wyzwolenia?, które ma pojawić się jeszcze w tym roku. Choć tytuł podpowiada, do jakiego końca zmierza to historia, to jednak mam nadzieję, że autor nie zawiedzie i nie pójdzie po linii najmniejszego oporu, a zdoła po raz kolejny mnie zachwycić i zaskoczyć.

...

"Mechaniczny" - chyba mogę posłużyć się takim sformułowaniem - zawojował rynek. Tregillis w swojej książce podjął pozornie wysłużony i dobrze omówiony temat, dla którego wielu autorów straciło już głowę... i szanse na sukces.
Tematyka wojenna - podobnie jak fantastyczna - została poruszona przynajmniej raz w większości książek, które istnieją. Okładka dawała wiele nadziei, ale nie ukrywajmy, że miałam mieszane uczucia. Ian Tregillis postawił przed sobą jedno z najtrudniejszych zadań.
Dowieść czytelnikowi swojej oryginalności.

RETROSPEKCJA

Jeżeli cofniemy się o kilka miesięcy, przypomnimy sobie wszystkie pochwały, które słałam w kierunku "Mechanicznego". Udało mi się nawet przeprowadzić wywiad z autorem, co było nie lada osiągnięciem.

Ale nieważne jak bardzo doceniam każdą istniejącą już stronę "Mechanicznego", nie trudno domyślić się, że wciąż chowałam w sobie pewien sceptycyzm odnośnie "Powstania". Nie byłby to pierwszy raz, gdy autor unurzany w pochwałach, nagle gubi się w zeznaniach.

DYNAMIKA

"Mechaniczny" był niezaprzeczalnie dynamiczną książką, ale trzeba też zauważyć, że miał w sobie potężną dawkę dystansu i spokoju, który spozierał spomiędzy kartek. Wynikało to z faktu, że autor musiał wprowadzić nas w nowo powstałą rzeczywistość.

To nie był tylko i wyłącznie papierowy świat przedstawiony.
Po brzegi wypełniały go barwy. Tętnił życiem, szczękał zębatkami i skrzypiał nienaoliwionymi zawiasami. Skąd to wiem? Ponieważ autor poświęcił znaczną część książki na wprowadzenie czytelnika w wykreowane przez siebie realia.
Ważnym było dla niego byśmy nie byli tylko obserwatorami. Mieliśmy brać czynny udział w wydarzeniach.

"Powstanie" jest całkiem inne. Co zrozumiałe, autor ograniczył tłumaczenie do minimum. Zaprawiony czytelnik bez problemu odnajduje się w sytuacji i ponownie wkracza w rzeczywistość klakierów, bojowników Nowej Francji i okrutnym tulipaniarzy. Nie brak tu krótkich, ale treściwych odwołań do wydarzeń z pierwszej książki, które w zupełności wystarczą, by naprowadzić rozproszone myśli na właściwy tor.

METAL

Liczba zbuntowanych rośnie. Metal zdobywa świadomość. Zbliża się wojna - nie tylko pomiędzy Francją a rządzącą Holandią, ale również ludźmi a metalicznymi służącymi.

Tregillis porusza, jak już wspominałam, bardzo wysłużone tematy, ale w każdym z nich udało mu się przemycić ponadczasowe problemy.
Na czytelnika bardzo mocno oddziałuje fakt braku woli u Mechanicznych - to rozwinięta, okrutna forma niewolnictwa, która wywołuje ciarki i odbiera oddech. W naszych głowach rodzi się pytanie, co powstrzymuje ludzi od kierowania sobą nawzajem. W obliczu nowoczesnych technologii, które rządzą dzisiejszym światem, sam pomysł kontroli umysły nie wydaje się już abstrakcyjnym. Przedstawienie go w steampunkowej odsłonie tylko wzmacnia bodziec.

Jedna z najbardziej docenianych przeze mnie u Tregillisa cech to bezpardonowość. Bezpośredniość, która pozwala mu pisać o rzeczach trudnych - śmierci pod metalowymi ostrzami, ludzkiej nieudolność, wierze - w sposób przystępny, piętnujący, a jednocześnie pobudzający do oceny.
Co więcej autor nie ogranicza się ideowo tylko do wąskiej, wyznaczonej przez siebie drogi. Nie zamiera w żywicy epoksydowej jak klakier, ale sięga dalej i wykorzystując steampunkowy klimat dowodzi, że pisząc fantastykę można pośrednio poruszać aktualną tematykę.

ZMIANA

Jak wspomniałam, autor odsunął na bok kwestie techniczne książki i skupił się na rozwoju akcji. Każda z postaci nabrała dynamiczności. Jax - klakier, który odzyskał wolność - stał się nagle bohaterem odseparowanym. Poszukując królowej Mab i jej armii w przewrotny sposób zyskuje cechy indywidualisty i biblijnego Adama. Autor wielokrotnie odwołuje się do wiary. Jest to jeden z częściej podnoszonych motywów.

Tregillis używając takich bohaterów jak Berenice, czy Longchamp analizuje wojnę. Jej postęp, działania, które podjęto. Tworzy perspektywiczny obraz - żywy i barwny, ponieważ widziany z różnych stron świata. Nie omija nas żadna podjęta decyzja, nie jesteśmy trzymani w niewiedzy, choć Tregillis nie odkrywa wszystkich kart.

Odpowiednio dozuje napięcie, którego ma aż w nadmiarze. W "Powstaniu" widać przygotowanie do rozwiązania akcji, choć jest to zaledwie przeczucie i nie do końca zrozumiała gęsia skórka na ramionach. Zakończenie nie pozostawia wątpliwości, że zostanie wydana trzecia część z wymownym tytułem "Wyzwolenie".

POWSTAŃMY!

Jako czytelnikom pozostaje nam tylko czekać. "Powstanie" zapewnia całkiem inne wrażenia niż "Mechaniczny". Jest bardziej krwawe, autor skupia się na innych aspektach i wciąż na nowo wywołuje wyrzut adrenaliny do krwi.

"Powstanie" stanowi bardzo dobre uzupełnienie pierwszego tomu, w którym brakowało nam działań wojennych i bardziej prymitywnych kontekstów. Jednocześnie czyni to część drugą wstępem do "Wyzwolenia" i budzi wielkie oczekiwania. Wierzę, że zostaną spełnione.

"Tylko głupiec tracił energię na coś, czego i tak nie mógł kontrolować."

Seria ciekawie rozkręca się, w drugim tomie jeszcze więcej przygód, walk i wolnościowych dążeń. Porywająca akcja trzyma dynamiczne rytmy, przemieszczamy się po trzech głównych wątkach powieści, przykuwających uwagę różnorodnością i bogactwem scenariusza zdarzeń, wytworzonym klimatem i podstawami do zagłębiania się w filozoficzne zagadnienia. Człowiek, twórca mechanicznych, narzucający im służalcze funkcje, niewolniczą pracę, oraz mechaniczne istoty stworzone na podobieństwo ludzi, próbujące zrzucić krępujące kajdany, odzyskać swobodę myślenia i wolność decydowania. Niebezpieczna zabawa człowieka w boga, która nie może skończyć się dobrze. Wykorzystanie intensywnego postępu nauki, osiągnięć technologii, do panowania nad światem, zdobywania nadzwyczajnych mocy. Zabarwienie tego religijnymi przesłaniami, politycznymi ambicjami, a także dewaluowanie wartości etycznych, bezwzględne zagłuszanie głosów rozsądku i sumienia.

Mosiężny Tron Holandii najeżdża Zachodnią Marsylię. Niewystarczające siły Francuzów próbują odeprzeć imponującą i niestrudzoną armię nasłanych na nich wojsk mechanicznych. Ale jak tego dokonać, kiedy brakuje wykwalifikowanych żołnierzy, odpowiedniego wsparcia, właściwego przygotowania, broni i zabezpieczeń? Cała nadzieja tkwi w kapitanie Hugo Longchampie, moim zdaniem fascynująco wykreowanej charyzmatycznej postaci, czytanie dialogów z jego udziałem, zabarwionych dobrym czarnym humorem, sprawia niezwykłą przyjemność. Ian Tregillis swobodnie i sugestywnie wciąga czytelnika w opisy zatrważającej, krwawej walki, obrony z góry skazanej na niepowodzenie i klęskę. Czy faktycznie już nic nie jest w stanie odwrócić losów Nowej Francji?

Mamy również byłą szpiegmistrzynię, wygnaną przez króla Sebastiana, uciekającą przed Gildią Zegarmistrzów. Ambitna, żywiołowa i wyposażona w magiczną wiedzę bohaterka wielu legend staje przed wyzwaniem odmienienia losów ojczyzny. I tu też autor ciekawie zaprezentował sylwetkę postaci, charakteryzując ją niejednoznacznymi cechami, wywołującymi mieszane odczucia, nie wiadomo, do jakich poświęceń i czynów jest ona zdolna. I kolejny bohater, Jalyksegethistrovantus, którego darzy się sympatią, współczuciem, zrozumieniem. Klakier ten odzyskał wolność i marzy o zmianie zasad panujących na kontynencie. W tym celu poszukuje krainy tajemniczej królowej Mab, liczy, że tam znajdzie wsparcie wśród wybawionych spod ucisku i ciemiężenia współbraci. Jak zazębią się losy głównych bohaterów, w jaki sposób wpływać będą na swoje działania i zamierzenia, jak wiele będzie ich dzielić a ile połączy?

Powieść czyta się szybko, napisana lekkim i barwnym stylem, umiejętnie ogniskująca uwagę na naprzemiennie prowadzonych wątkach, które w interesujący i poukładany sposób zazębiają się tworząc spójną wizję, a jednocześnie wywołują intrygujące zaciekawienie i budują napięcie. Miło spędziłam czas przy tej wciągającej i klimatycznej fantastyce, w zajmującym świecie, z udziałem napędzanych alchemią mechanicznych i dominujących nad nimi ludźmi. Tylko jak długo jeszcze będzie ta supremacja trwała? Na ostateczne rozwiązania losów bohaterów przyjdzie nam czekać do jesieni, wówczas premierę będzie miała trzecia odsłona serii "Wyzwolenie".

...

Pierwszy tom Wojen Alchemicznych zachwycił mnie już od pierwszych stron i z wielkim zainteresowaniem czytałem o każdym szczególe dotyczącym klakierów - w jaki sposób funkcjonują, jak są zbudowani i czym jest geas. Z tego powodu, Powstanie było dla mnie jedną z bardziej wyczekiwanych premier 2017 roku.

Choć oficjalnie nie ma żadnych dowodów, że to Francja zniszczyła Wielką Kuźnię, to Mosiężny Tron wysyła armię mechanicznych, by zniszczyła niezdobytą dotąd twierdzą Zachodniej Marsylii... Do jej obrony przygotowuje się kapitan Hugo Longchamp. Będzie to wyjątkowo trudne zadanie, ponieważ w swoich szeregach ma w większości osoby z łapanek, przeciwko niestrudzonej i zabójczej armii mechanicznych istot. Sytuacja nigdy nie była tak beznadziejna... Jednocześnie Jax zaczyna życie jako wolny klakier, którego nie więżą już żadne geas. Pragnie teraz wolności dla swoich mosiężnych braci i sióstr, a nadzieję na to upatruje w owianej tajemnicami królowej Mab i jej mitycznej arkadii ukrytej gdzieś na północy Ameryki. Zaś Berenice, choć pojmana, to nie przestaje walczyć i za wszelką cenę pragnie znaleźć sposób, by odmienić losy wojny.

Powstanie jest książką dość odmienną od pierwszego tomu, z tego względu, że autor zaakcentował w niej inne kwestie, aniżeli w Mechanicznym. Przede wszystkim cenione przeze mnie elementy steampunku i clockpunktu zostały odsunięte na dalszy plan, ale oczywiście nie całkowicie. Również niewiele czasu, autor poświęcił geas, o którym w tym tomie raczej nie dowiemy się nic nowego. Za to ponownie mamy bardzo ciekawą otoczkę filozoficzną w postaci rozważań Jaxa o wolności i człowieczeństwie. Nie są to oczywiście nowe tematy, jeśli chodzi o steampunk, lecz autor nie stara się być tutaj odkrywczy. Przedstawia jasno i rzeczowo dylematy klakiera, dzięki którym możemy poznać motywację popychającą bohatera do określonych działań.

Najwięcej jednak uwagi, autor poświęcił na zarysowanie rodzącego się konfliktu pomiędzy Francją i Holandią oraz na samą walkę ludzi z mechanicznymi. Obrona francuskiej twierdzy jest bardzo dobrze napisana, nie brakuje jej dynamizmu, heroicznych scen oraz ludzkich poświęceń... Czytając fragmenty z nią związane, można autentycznie poczuć przygnębienie i brak nadziei na wygraną, a każdy kolejny dzień walki, jawi się jako przedłużanie nieuniknionej agonii. Wszyscy w twierdzy zdają się wręcz przeczuwać, że prędzej czy później czeka ich wszystkich śmierć, lecz pomimo tego, wciąż walczą i nie poddają się. Czytając Mechanicznego bardzo żałowałem, że nie mogłem przeczytać jak dokładnie wyglądały walki z udziałem mechanicznych, ale Powstanie w pełni mi to wynagrodziło.

Bardzo istotna, zwłaszcza pod koniec książki jest różnica zdań pomiędzy Jaxem i Berrenice. Każde z tych dwójki bohaterów reprezentują wydawałoby się tę samą stronę konfliktu i powinni mieć wspólne cele. Szybko się jednak okaże, że tak wcale nie jest. Wiąże się to z tym, że Jax zaczyna rozumieć czym jest dla niego wolność i brak geas, zaś Berrenice jest coraz bardziej zdesperowana, by odkryć tajemnice klakierów i znaleźć sposób, by raz na zawsze zakończyć konflikt pomiędzy Francją i Holandią. Nie zdradzę na czym dokładnie polega ta różnica zdań, ale to właśnie przez nią jeszcze bardziej nie mogę się doczekać premiery trzeciego i niestety ostatniego tomu. Mam tylko nadzieję, że finał Wojen Alchemicznych nie będzie oczywisty i Tregillis zaskoczy mnie zakończeniem historii Jaxa.

Powstanie jest książką o nieco inaczej rozłożonych akcentach, aniżeli miało to miejsce w przypadku Mechanicznego. Z tego powodu, drugi tom Wojen Alchemicznym może nie każdemu przypaść do gustu, jak również na rozwiązanie wielu zagadek przyjdzie poczekać do finałowego tomu. Niemniej Powstanie nie zawodzi, czyta się je bardzo dobrze i stanowi interesującą kontynuację Mechanicznego. Polecam!

....

CLOCKWORKOWA REWOLUCJA

Pierwszy tom ?Wojen alchemicznych? okazał się całkiem udaną powieścią zabierającą czytelników w świat clockworkowej fantastyki pomieszanej z alternate history. Na drugim spoczywało więc niełatwe zadanie godnego rozwinięcia zapoczątkowanych w nim wątków. Co w tym trudnego? ?Mechaniczny? wbrew pozorom był całkiem świeżą opowieścią, ciąg dalszy z racji bycia kontynuacją był więc tego elementu z miejsca pozbawiony. Jednak Ian Tregillis zdołał zrównoważyć ?Powstanie? szybszą akcją i większą ilością zdarzeń, po raz kolejny oferując miłośnikom dobrej fantastyki konkretną porcję rozrywki.

Na froncie kapitan Hugo Longchamp przygotowuje się do obrony niezdobytej dotąd twierdzy w Zachodniej Marsylii. Jego ludziom udało się wygrać starcie z mechanicznymi żołnierzami, ale sytuacja jest wprost tragiczna. Oddziały, które ma pod sobą, złożone są ze zwyczajnych rzemieślników, a ich stan nie przedstawia się najlepiej. Siły przeciwnika natomiast prezentują się imponująco ? i cóż z tego, że jeszcze nie zaatakowały. To jedynie kwestia czasu?
Tymczasem Berenice przebywa w niewoli, złapana przez policję zegarmistrzów. Nie wie, jak potoczyły się ostatnie wydarzenia, ale po alarmie, który usłyszała, nie ma większych nadziei, że Jax zdołał uciec i dopiąć swego. Co dziwne, nie czuje się jak więźniarka. Dobrze traktowana, karmiona i pielęgnowana, ma wrażenie, jakby była księżniczką w domowym areszcie, co rodzi tylko kolejne pytania.
Tymczasem Jax zaczyna życie wolnego klakiera i chce uwolnić także swoich mosiężnych ziomków. Zadanie nie jest jednak łatwe, a cała nadzieja leży w postaci legendarnej królowej?

Najmocniejszą stroną pierwszego tomu ?Wojen alchemicznych? były stawiane filozoficzne pytania. Pytania niezbyt odkrywcze, ale ciekawie i godnie wpasowujące się w długą tradycję fantastyki opartej na konflikcie człowiek-maszyna, zmuszającym do zastanowienia się nad indywidualnością jednostki mechanicznej i jej wolnej woli/duszy/inteligencji etc. W drugim kwestia ta nie zostaje zapomniana, ale pierwsze skrzypce grają tutaj szybka akcja i duża ilość wydarzeń. Na nudę nie ma więc czasu, a miłośnicy dramatycznych scen z pewnością będą usatysfakcjonowani.

Drugim najważniejszym elementem ?Wojen alchemicznych? jest oczywiście alternatywna wizja świata, którego rewolucja naukowo-technologiczna biegnie innymi torami. Dużą rolę w tej rzeczywistości (jak i filozoficznym aspekcie dzieła) odgrywają religia i wiara. Kwestie ciekawe i angażujące, tak samo jak wygląd i podział świata przedstawionego. A wszystko to podane w dobrym, nieprzesadnie ciężkim stylu. W skrócie: naprawdę udana fantastyka.

?Powstanie? nie kończy jednak opowieści o Jaxie. Na jesień tego roku zapowiedziano już trzeci tom zatytułowany ?Wyzwolenie?. Tytuł dość jasno określa nieuchronny finał, do którego zmierza historia. Przewidywalny? Być może, ale mam nadzieję, że autor zaskoczy czytelników.