Pocztówki z Powstania

Powstanie Warszawskie to temat rzeka. Każda osoba, która je przeżyła ma swoją historię, swój skrawek, który stworzy całość. Każda kolejna to właśnie taki skrawek, który pomaga ludziom uświadomić sobie jak wielkie znaczenie miało powstanie i do jakich czynów ludzie byli zdolni, by odzyskać niepodległość.



W tej książce mam kolejne osiem historii w których jest pokazana walka, odwaga i poświęcenie dla dobra narodu. Mam tu osoby, które przed wojną były biedne i bogate, Polaków i Żydów, dorosłych i dzieci. Połączyło ich jednak jedno, chęć odzyskania wolnej Polski.

Powiem Wam, że ja temat Powstania Warszawskiego uwielbiam. Podziwiam osoby, które choć z góry wiedziały, że nie uda im się odzyskać niepodległości to chciały spróbować. Dla mnie to coś niesamowitego takie poświęcenie. Im więcej o tym czytam, tym bardziej podziwiam, szanuję i chce wiedzieć o tym jeszcze więcej.

Jednak czy "Pocztówki z Powstania" są warte Waszej uwagi? Powiem Wam, że jeżeli podobają wam się wydania książek wydawnictwa Znak, takie jak "Dziewczyny z Powstania" to tą pozycją też się zachwycicie. Wydanie, precyzja i przyłożenie się do tego tematu to mocne strony tej powieści. W środku jest dużo zdjęć i każda nowa historia jest świetnie oddzielona.

Niesamowicie książka mną wstrząsnęła i naprawdę każda przeczytana książka o takiej tematyce podsyca mój apetyt na więcej. Dlatego jeżeli i Wy chcecie poznać więcej informacji z pierwszej ręki o Powstaniu Warszawskim, to koniecznie sięgnijcie po "Pocztówki z Powstania". Już od samego początku widać co autor i wydawnictwo chcieli przekazać swoim czytelnikom i zrobili to fenomenalnie!

"Pocztówki z powstania" to zbiór ośmiu bardzo rzeczowych opowieści osób, na których wojna odcisnęła swoje piętno. Krótko, zwięźle, bardziej o życiu w czasie wojny, niż na temat samego powstania. Myślę, że warto po nią sięgnąć, choć mnie osobiście nie w pełni usatysfakcjonowała. Podoba mi się forma wydania, ale po treści spodziewałam się czegoś nieco innego i jestem odrobinę zawiedziona.

"Wojnę poniekąd dziedziczy się wraz z genami. Ja czuję ją w mojej krwi." Cezary Harasimowicz

Wojenne dramaty, piekło zgotowane człowiekowi przez człowieka, traumatyczne wydarzenia zmieniające ludzi na zawsze. Przerażające wspomnienia, koszmary przeżytych katuszy, drzemiące w duszach tych, którzy przetrwali. Ale to też obdarzona szacunkiem pamięć o tych, którym się nie udało, zostali zamordowani w obozach, na ulicach miast, na drogach i we wsiach. Śmierć dotykająca wszystkich, nastawionych jedynie na przetrwanie, szukających bezpiecznego schronienia, jak i walczących zbrojnie przeciwko okupantom, oddanych powstańczych działaniom, czy pomagających innym w miarę własnych możliwości pomimo grożącego niebezpieczeństwa.

Tego nie można wymazać z kart historii, pozostawić w zapomnieniu, zbyt drastyczne i bolesne, aby nie przenosiło się na kolejne pokolenia. Utrwalane w postaci zbioru wspomnień, pozostałości emocji i rzeczowych pamiątek. Przekazywane następnym członkom rodziny, w naturalny sposób dołączane do świadectw dziedzictwa, znajdujące miejsce w sercach, nastawione na wybaczanie, uwieczniane w pamiątkowych albumach, intymnych zapiskach, z trudem wypowiadanych słowach. Różnorodne meandry ludzkich losów, uczestników i świadków wojennych wydarzeń, jakże wiele z nich do dziś niewyjaśnionych, które łączy wspólny ból, cierpienie, smutek i żal. Przestroga i ostrzeżenie przed podobną zagładą, ludobójstwem, zbrodnią, tragedią i niedolą.

Książka to właśnie przytoczone fragmenty odwołań do wojennej przeszłości, przypomnienie o bohaterach Powstania Warszawskiego, dzieciach, młodzieży i dorosłych marzących o prawdziwej wolności, spokojnej codzienności, możliwości snucia planów i marzeń nieograniczonych do jednego dnia czy nocy. To także silnie przemawiające do wyobraźni czytelnika czarno-białe zdjęcia, na których uchwycono chwile z życia Warszawy i jej mieszkańców, migawki ówczesnej rzeczywistości zatrzymane w czasie, obrazy wypełnione zniszczeniem i smutkiem, ale też nadzieją i wiarą. Wiele fotografii zamazanych, niewyraźnych, noszących ślady zniszczenia, ale mimo wszystko ocalałych, wymownie zawieszonych na granicy życia i śmierci. Publikację odbieram jako zachętę do przemyśleń, bodziec do znalezienia chwili na zadumę, spotkanie z historią sprzed ponad siedemdziesięciu lat, do dziś poznawaną i przeżywaną.

bookendorfina.pl