Płomień wieczności. Eseje o myślach Fryderyka Nietzschego

Książka Krzysztofa Michalskiego ma dwa podstawowe – obok wielu pobocznych – atuty: doniosłość tematu i prostotę języka. Nie do przecenienia jest zwłaszcza pierwszy z nich. Czyż bowiem może być dla człowieka coś ważniejszego niż jego własne życie lub nie-życie? „Przekonanie – pisze autor Płomienia wieczności – o przemijalności rzeczy wryte jest, głęboko, w nasze doświadczenie: choć jej nie widzę, czuję ją.”
Drugi atut: prostota języka wzbudza w czytelniku przekonanie, iż poprzez akt lektury dotyka czegoś absolutnie ważnego i jednocześnie bardzo mu bliskiego. Michalski bowiem, poruszając ważkie filozoficzne kwestie, pisze tak, jakby zwierzał się przed czytelnikiem ze swoich najbardziej osobistych przeżyć i doświadczeń – często mówi o sobie, jako o Krzysiu, wspomina Joasię z dzieciństwa. Czyni dzięki temu swój dyskurs bliskim codziennemu doświadczeniu każdego człowieka. Widać to zwłaszcza w takich oto fragmentach: „wiem, że przyzwoicie myślący człowiek nie powinien bać się śmierci. Ale to nie znaczy jeszcze, że ja Krzysztof Michalski (…) przestałem bać się śmierci; bo to ja, Krzyś, mam przecież umrzeć, i tego też się boję.”
Patronem Płomienia wieczności jest Nietzsche – Michalski nawiązuje do wszystkich ważnych pojęć i terminów jego filozofii – od nihilizmu, poprzez wolę mocy, nadczłowieka, aż po śmierć Boga; tłumaczy je, wyjaśnia i przykłada do rzeczywistości swojego – czy też – każdego – Ja. Obecny jest tutaj również Józef Tischner – jego pamięci poświęcona jest książka. Z nim też łączy Michalskiego fenomenologiczna dociekliwość – pragnienie dotarcia do istoty rzeczy i zobaczenia świata takim, jakim on jest.
Lektura Płomienia wieczności jest bez wątpienia wspaniałą przygodą intelektualną – momentem teraźniejszości, w którym nie myśli się o przeszłości, ani o przyszłości. Dla osób żywo zainteresowanych filozoficznymi dociekaniami, Płomień… zapewne stanie się kolejnym krokiem na drodze do Prawdy, zaś tych, którym rozważania natury filozoficznej wydają się zbyt abstrakcyjne, książka Michalskiego może przekonać, iż myśl filozoficzna jest głęboko zakorzeniona w codziennych ludzkich doświadczeniach. W obliczu wieczności i fenomenu czasu każdy przecież doświadcza rozmaitych rozterek i wątpliwości. Być może niektóre są takie na przykład: „Może to nieodwracalne następstwo zmierzających do nicości chwil to tylko iluzja, może to nie ostateczna rzeczywistość? Jak bardzo chciałoby się w to wierzyć! Przemijanie, bezpowrotne przemijanie tak bardzo boli – i tak bardzo chcemy (choć może nie wszyscy i nie zawsze) dodać jeszcze jeden moment do tych, które już mamy za sobą, i jeszcze jeden, i jeszcze…”