Odkupienie

"Odkupienie" to już czwarty tom cyklu Kaci Hadesa autorstwa Tillie Cole. W mojej recenzji tomu trzeciego tj. "Uleczone dusze" mogliście przeczytać, że jest to jak dotąd najlepsza część. Czy po lekturze "Odkupienia" zmieniłam zdanie? Czy może kolejny tom tej serii to już marnota? O tym za chwilę.

Kaina poznajemy już w "To nie ja, kochanie". Jest on wówczas członkiem gangu i nosi imię Rider. Jak się później okazuje został on wysłany przez proroka Dawida, czyli założyciela sekty, w której bohater się wychowywał, aby przeniknąć do klubu. Jego zadaniem było wzbudzić zaufanie Katów i przekazywać określone informacje prorokowi. Gdy członkowie gangu dowiadują się, że Rider jest zdrajcą, pragną zemsty. Niedługo po tym postać również zostaje zdradzona przez własnego brata bliźniaka ? Judasza. Od tej chwili Kain jest przetrzymywany i torturowany. Dopiero wtedy uświadamia sobie, że utracił wszystko. Po pewnym czasie do celi obok trafia Harmony ? kolejna Przeklęta. Między bohaterami szybko tworzy się więź. Aby ocalić Harmony, Rider będzie musiał zwrócić się o pomoc do swoich wrogów, jaką cenę przyjdzie mu zapłacić za zdradę?

Na historię Kaina czekałam chyba równie mocno, co na opowieść Maddie oraz Flama w "Uleczonych duszach". Rider jest bohaterem, którego da się lubić. W pierwszym tomie uchodzi on za bardzo opiekuńczego i zamkniętego w sobie. Jego przeszłość jest wówczas nieznana, nadaje to tajemniczości tej postaci, przez co jesteśmy ciekawi, jak potoczą się jego losy. Pomimo tego, że Rider zdradził Katów nadal mu kibicowałam. W konsekwencji widzimy, jak bohater diametralnie się zmienia i płaci za swoje błędy z pokorą.

Powieść ta po raz kolejny przedstawia okropne działania sekty. Chociaż znamy już jej mechanizm funkcjonowania z poprzednich tomów, to cały czas okrutność czynów wzbudza wiele negatywnych emocji. Jest to spowodowane także tym, że w głowie mamy to, iż pisarka opierała swoją powieść na wierzeniach i praktykach religijnych, które kiedyś działały.

Historia Ridera jest zupełnie różna od poprzednich części. Wcześniej przeplatały się losy mężczyzn, którzy należeli do gangu motocyklowego oraz kobiet, które od dziecka wychowywały się w sekcie i były uznane za Przeklęte. Rider natomiast jest postacią, która wychowała się w sekcie i to jej był od początku oddany. Połączyła go więź z Harmony, która również nie znała innego życia. Większość akcji rozgrywa się na terenie sekty, co również jest nowością, gdyż wcześniej toczyła się głównie w siedzibie klubu. Mamy okazję poznać więcej tajemnic założenia sekty oraz jej funkcjonowania.


"Odkupienie" to kolejna wspaniała historia o ludziach, którzy zostali skrzywdzeni, ale odnaleźli szczęście. Jest ona równie wzruszająca, co poprzednie tomy. Obawiałam się, czy Tillie Cole uda się stworzyć coś nowego w taki sposób, aby nie powielić schematów z poprzednich tomów. Pisarka ta bardzo mnie zaskoczyła, gdyż mimo drobnych powtórzeń, stworzyła coś wyjątkowego. I tak, była to najlepsza część ze wszystkich.

Seria "Kaci Hadesa" jest niczym silny, uzależniający narkotyk. Mimo że porusza niezwykle trudną, bolesną tematykę, która przeszywa czytelnika na wskroś, to jednak nie sposób jej nie pokochać. I choć świat Katów rządzi się swoimi prawami i zasadami, jakie mogą okazać się dla czytelników szokujące, nawet bulwersujące czy gorszące, to jednak autorka w mistrzowski sposób uświadamia, że mimo wielu wad, wciąż są ludźmi dobrymi, dla których najważniejsze jest dobro przyjaciół i bliskich kobiet. Zestawienie dwóch skrajnych światów, jakie obserwujemy od pierwszego tomu, to dowód na to, że nie można niczego oceniać po pozorach, bo czasem religia może stać się idealną przykrywką dla potwornych, bestialskich, zdaje się bezkarnych działań, natomiast ludzie pochopnie uznani za brutali, mogą okazać się źródłem niezwykłej opiekuńczości i głębokiej miłości.




?Musiałem być w swoim życiu dwiema różnymi osobami. Zaczynało do mnie docierać, że żadna z nich nie była prawdziwa. Obydwie były tylko pozorantami. Rider udawał Kata, ale zawsze trzymał się na zewnątrz. Kain udawał proroka, na zewnątrz okazując siłę, lecz w środku paraliżował go strach. Jeśli obydwaj byli oszustami, to kim ja, do cholery byłem? Kim byłem naprawdę??



W tej części historia skupia się na osobie Kaina, wcześniej nam znanego jako Ryder. To postać, którą chyba już każdy zdążył znienawidzić. Wkradł się nie tylko w łaski członków klubu, ale również do serca Mae, udawał jej przyjaciela, a wszystko w konkretnym, bezdusznym celu. Gdy razem z bohaterami poznaliśmy jego prawdziwe oblicze, nie sposób było otrząsnąć się z szoku. Misternie uknuta przez okrutną sektę intryga rozbudziła uczucie nienawiści i chęci zemsty. Nie wszystko jednak jest czarne czy białe, nie można jednoznacznie ocenić człowieka, nie znając jego przeszłości czy motywów. Ten tom ukazuje nam całe życie Kaina, jego fundamenty, marzenia i emocje. Co jeśli człowiek, którego wszyscy mają za wcielenie zła, jest tylko lichą marionetką w rękach kogoś sprytniejszego?



"Czułem tylko, że moją duszę pochłania ciemność. Czułem tylko nienawiść, która zmuszała moje serce, by nie przestawało bić. Czułem, że wypełnia mnie zło. I ten jeden raz nie próbowałem mu się oprzeć. Prorok Kain umarł, a jego miejsce zajął diabeł."



To, co najbardziej mnie urzekło w serii Tillie Cole, to ukazanie miłości, jako najdoskonalszego leku. W tym wypadku jest podobnie, tylko głębokie, prawdziwe uczucie jest w stanie zmyć wszelkie grzechy, uzdrowić duszę, ocalić, wyzwolić w sercu dobro. Dwójka psychicznie i fizycznie pokiereszowanych ludzi razem tworzy kojącą całość, która dzięki wsparciu, zrozumieniu i przebaczeniu, z każdym dniem rośnie w siłę i wiarę, że jest jeszcze coś pięknego na tym świecie. Są rany, o jakich nigdy nie da się zapomnieć, a jednak pokrewna dusza pozwala patrzeć ze spokojem w przyszłość, bo przecież razem można zaznać prawdziwego szczęścia. Tylko czy każdy zasługuje na drugą szansę?



Ta część zdecydowanie różni się od pozostałych, daleko jej do pikantnego romansu, ma raczej formę szczerej spowiedzi, w której czytelnik zatraca się bez pamięci. Portrety psychologiczne głównych postaci są nakreślone nienagannie, dzięki czemu zagłębiamy się coraz mocniej w ich duszach i umysłach, a wszelkie wspomniane doświadczenia umożliwiają nam wreszcie słuszną, sprawiedliwą ocenę tych osób. Autorka w mistrzowski sposób podkreśliła wielowymiarowość postaci, gdyby nie ich zwierzenia, nie bylibyśmy w stanie poznać prawdziwego oblicza, bo maski, jako dawno założyli, stały się niemal częścią osobowości. Któż wie, do jakich tragedii by doszło, gdyby nie kiełkująca miłość, która wstrząsnęła umysłem, otrzeźwiła i umożliwiła podjęcie odpowiednich, choć niełatwych decyzji.



"Odkupienie" to zdecydowanie mocna, wstrząsająca historia, przesycona wulgaryzmami oraz dosadnymi opisami brutalnych rytuałów, od których włos jeży się na głowie. Osoby o słabych nerwach zdecydowanie powinny być ostrożne lub dawkować sobie lekturę, gdyż jest ona dość ciężkim doświadczeniem nawet dla fanów mocnych wrażeń, a jednak ma w sobie coś magicznego, co przyciąga, obezwładnia i choć zapewnia psychiczne tortury, nie sposób jej nie pokochać.



"Łatwo jest przymknąć oko na czyjeś grzechy, gdy zaślepia nas miłość."



Czwarty tom "Katów Hadesa" jest wciągającą, otumaniającą, mroczną powieścią o pokucie, próbie zadośćuczynienia win, przebaczeniu, lecz także o uzdrawiającej mocy prawdziwej miłości. To lektura miażdżąca psychicznie, która wywołuje całą lawinę skrajnych emocji, począwszy od paraliżującego strachu, poprzez ból czy obrzydzenie, aż do kiełkującej nadziei i wiary, że każdy zasługuje na nowy start i szczęście. Przygotujcie się na wiele oszałamiających niespodzianek, nieoczekiwane zwroty akcji to siła napędowa fabuły, dlatego pochłoniecie ją z zapartym tchem i wypiekami na twarzy! Musicie jednak uważać, ta pozycja roztrzaska wasze serca w tysiące małych kawałeczków, których już nigdy nie da się poskładać w idealną całość! Polecam gorąco!

Każdy powinien mieć w życiu określony cel, sens, coś w co wierzy lub do czego dąży. Czasem jednak okazuje się, że cel był tylko iluzją, okrutnym żartem, a gdy zasłona kłamstw opada ukazując zło wyrządzone w imię fałszywej wiary, nie pozostaje nic poza próbą odkupienia win.

Kain całe swoje życie poświęcił dla Zakonu. Od najmłodszych lat był przygotowywany do przejęcia roli Proroka i robił wszystko, by sprawdzić się w niej jak najlepiej. Absolutnie wszystko. Choć poznał inny świat, odmienne życie i wartości, wciąż uparcie wierzył w swoje przeznaczenie. Kiedy odkrywa w jak wielkim kłamstwie żył przez cały czas i jak haniebne czyny plamią jego duszę, jest już za późno by cokolwiek zmienić. A może wcale nie? Siedząc w ciemnej celi, zdradzony przez jedynego człowieka, którego kiedykolwiek kochał, zmaltretowany fizycznie i emocjonalnie, odkrywa, że jednak jest coś, o co warto walczyć. Nawet jeśli będzie to jego ostatnia bitwa.

Jak myślicie, czy naprawdę k a ż d y zasługuje na drugą szansę? Nawet osoba, która dopuściła się niewybaczalnych czynów? Kain, to postać, której nienawidziłam wyjątkowo mocno. Oszukiwał, udawał przyjaciela, zdradził. Jego czyny i zachowanie napsuły krwi nie tylko mi ale chyba większości czytelników. Szczerze mówiąc podchodziłam sceptycznie do opowieści Kaina i postanowiłam ?przecierpieć? ten tom tylko dlatego, że naprawdę lubię Katów i nie chcę kończyć przygody z serią, która będzie miała jeszcze wiele tomów. Na szczęście spotkała mnie miła niespodzianka. Kain naprawdę się zmienił, przeszedł ogromną wewnętrzną metamorfozę, którą ostatecznie przypieczętowało pojawienie się Harmony- kobiety uznanej za przeklętą, która zamknięta w celi obok czeka na ślub z fałszywym prorokiem. Harmony i jej historia stały się dla Kaina siłą potrzebną do rozegrania ostatecznej bitwy- tej w Zakonie, ale i we własnym sercu. Ostatecznie jednak ujęło mnie w Kainie to, że nie potrafił wybaczyć sam sobie. Nie oczekiwał, że ktokolwiek przyjmie jego- zdrajcę- z powrotem, że jego czyny pójdą w zapomnienie. I nagle, niespodziewanie, odkryłam, że naprawdę polubiłam tego bohatera, że mu kibicuję i chcę, by jego poświęcenia nie poszły na marne. By zasmakował wreszcie szczęścia, na które tak ciężko zapracował.

Tillie Cole lubi pisać o okrucieństwie, mrocznych obrzędach i krwawych jatkach. Ponieważ większa część akcji rozgrywa się w Nowym Syjonie, naprawdę obawiałam się powtórki z ?Uleczę twe serce?, gdzie poziom okrucieństwa osiągnął apogeum. Chyba nie zniosłabym drugiej takiej historii. ale znów autorka pozytywnie mnie zaskoczyła. Nie rezygnuje z okrucieństwa i mroku, w końcu z tego znana jest seria, ale złagodziła nieco sposób w jaki je opisuje. Zrezygnowała ze szczegółowego opisywania najgorszych jak dla mnie scen z udziałem dzieci i skupiła się na motywach zemsty, odkupienia i uzdrawiającej siły uczucia. Jak każda część, tak i ta zawiera kilka kontrowersyjnych wątków, a okrucieństwo i krwawe sceny kontrastują ze słodyczą łagodnością i szczerymi uczuciami. Z tego też autorka jest mi znana i tylko utwierdziła mnie w tym przekonaniu przyozdabiając krwawą końcówkę całą toną słodkiego lukru. Może zrobiło się trochę zbyt cukierkowo jak na Katów, ale myślę, że mimo wszystko zakończenie porządnie Was wzruszy i rozczuli.

O CZYM? ?Odkupienie?, to historia Kaina- postaci bardzo kontrowersyjnej, ale zapewniam- dającej się polubić. Jego opowieść pełna jest bólu, fizycznych i emocjonalnych ran, ale też nadziei, walki i uczuć. To historia przepełniona poczuciem winy, łzami i chęcią odpokutowania za wyrządzone krzywdy. Zwraca uwagę na to, że ciężko wybaczać innym, ale najtrudniej przebaczyć samemu sobie. Piękne i słodkie uczucie nadaje całości głębszy sens, nieoczekiwane zwroty akcji dodają pikanterii, a kilka rozdziałów w punktu widzenia Styxa, były wisienką na torcie. Jeśli lubicie Katów, a nie byliście przekonani do lektury ?Odkupienia?, mam nadzieję, że rozwiałam Wasze wątpliwości, bo to naprawdę dobra historia, którą każdy fan serii powinien poznać.